Eva pov

Sanne en ik zitten beneden op de bank in de Ponti. Sarah, onze moeder, ligt nog steeds in het ziekenhuis. Sanne is 3 dagen geleden al ontslagen uit het ziekenhuis, maar Sarah ligt er nog steeds en we weten niet waarom. 

'Eva?' Sanne's stem haalt mij uit mijn gedachten en ik kijk op.

'Wat is er?' vraag ik zacht. Sanne heeft haar hoofd op mijn schoot gelegd en kijkt mij aan.

'Wanneer gaan we weer naar mama?' vraagt ze zacht. We mogen al 2 dagen niet bij Sarah om de één of andere reden. Ik snap het niet, maar misschien komen we er wel achter als we weer bij haar mogen komen.

'Ik weet het niet lieverd. Misschien kunnen we zo wel even langsgaan maar ik weet niet of we al naar mam mogen,' antwoord ik. Er rolt een traan over Sanne's wang die ik voorzichtig wegveeg.

'Misschien wil ze mij wel niet zien...' Sanne begint nu zachtjes te huilen en ik til haar voorzichtig bij mij op schoot.

'Dat is het niet. De doktoren hebben gezegd dat we even niet bij haar mogen,' leg ik op een geruststellende toon uit terwijl ik zachtjes de tranen van haar wang veeg. Ze legt haar hoofd tegen mijn borst aan en ik leg mijn kin zachtjes op haar hoofd en sla mijn armen om haar heen. Ik merk dat Sanne langzaam rustig begint te worden en ik druk een kus op haar kruin. 

'Zullen we maar naar het ziekenhuis gaan?' stel ik voor, na bijna een kwartier zo te hebben gezeten. Ik weet dat Sanne dit soort momentjes fijn vind, zo bij mij zitten, daarom doe ik dit ook zo vaak mogelijk om haar op haar gemak te stellen. Sanne knikt en we trekken onze schoenen en jas aan en lopen dan naar de auto. Sanne gaat op de bijrijdersstoel zitten en ik achter het stuur en rijd naar het ziekenhuis.  

Na een halfuur komen we aan bij het ziekenhuis en parkeer ik de auto. We stappen uit en lopen naar binnen. Sanne pakt bang mijn hand vast als we in de lift stappen, naar de juiste verdieping waar Sarah ligt. Als we op de juiste verdieping zijn stappen we uit de lift en lopen we naar Sarah's kamer. Ik kijk door het raampje naar binnen en zie dat er een vrouw bij Sarah zit. Er stromen tranen over Sarah's wangen. Ik wil naar binnen lopen, maar word tegengehouden door een arts. 

--------------------

Ik kon het niet laten om een vervolg te schrijven op deze (inmiddels) 6 delige serie :)

Laat alsjeblieft weten in de reacties wat jullie van dit hoofdstuk vonden, ook al weet ik dat het niet heel goed was maar het is pas het eerste hoofdstuk en ik ben echt slecht in het schrijven van het erste hoofdstuk...

Wie denken jullie dat de vrouw bij Sarah's bed is? 

En waarom zou Sarah huilen?

Laat jouw idee achter in de reacties en laat het mij weten! :)