12

"Im Sorry Byun Baekhyun"

Hinarap ko siya. Confusion all over my face.

"W-what?" Napabuntong hininga siya, kita sa mukha niya ang lungkot.

"Im sorry"

Napailing at natawa ako, i can't believe this, seriously?

Nagtaka naman siya dahil tumatawa ako. Bakit? Nakakatawa naman ha? Dati sa mga fictions ko lang nababasa to pero ngayon nangyayari na sa akin.

"Ikaw? Si Park chanyeol? Nagsosorry? Alam mo ba yang sinasabi mo? O baka naman nabobobo ka na?" tumatawa pa rin ako, hindi na ako magpapa-uto.

"Alam kong hindi kapanipaniwala to pero please. Please, kahit ngayon lang maniwala ka" pagmamakaawa niya, hinawakan niya ang kamay ko pero inalis ko rin ang pagkakahawak niya.

"Bakit chanyeol?! Bakit ako maniniwala sa iyo?! Noong sinabi kong si dara ang nagsimula ng away noon,naniwala ka ba?! Hindi di ba?! Noong tinanong ko kung bakit hindi ka pumunta sa date natin, nagsinungaling ka hindi ba?! Kaya bakit ako maniniwala sa lahat ng sinasabi mo , kung sa simula pa lang sira na ang tiwala ko sa iyo!"

Then my tears started to fall, ang sakit lang kasi ni minsan hindi niya ako pinaniwalaan, ni minsan hindi siya naawa sa akin. Nagmakaawa na ako't naging desperado noon tapos ngayon humihingi siya ng tawad na parang hindi malaki ang naging kasalanan niya sa akin?!

"B-baek, hindi ko naman ginusto to. Nagsisisi na ako. Please, forgive me! Kung gusto mo, sampalin mo ako! Saktan mo ako! Basta patawarin mo lang ako please!" Tapos napaluhod siya sa sahig.

"Walang mangyayari kung saktan pa kita, hindi maibabalik lahat nang yan yung sinabi at sakit na ginawa mo noon. Tandaan mo chanyeol. Kahit anong gawin mo hindi maayos ang isang bagay pagnasira na."then i walked away from him.

----

"Talaga? Sinabi niya yun? Seryoso?"hindi makapaniwalang tanong ni kyungsoo. Napatingin naman ako kay sehun, seryoso lang siyang nakatingin sa malayo.

Hinawakan ko ang kamay niya, at matipid na ngumiti sa kanya. Tumango lang siya, alam niya kasi na pinapakalma ko siya.

"Oo, pati din nga ako hindi naniniwala." Sagot ko naman kay soo. Umakbay sa kanya si jongin at tumingin sa aming dalawa.

"Mag-iingat ka baek, baka niloloko ka nanaman niya. Sabihin mo lang pagniloko ka niya, back up mo kami ni sehun" sabi niya akin at kinindatan ako,siniko naman siya ni kyungsoo.

"Wag ka ngang maki-alam! Away nila yan, wag ka nang maki-sawsaw. Gumugulo lalo eh. Icomfort na lang natin si baek. Yun ang kailangan niya."

Sabi ni soo at nginitian ako, ngumiti ako pabalik and then i mouthed 'thank you', he replied 'no problem'

"Ayos ka lang?" Baling ko kay sehun. Buti na lang at kumalma siya kung hindi ay baka nasugod na niya si chanyeol.

"Yeah. Nevermind me. Ayos lang ako" he said. Pero no expression pa rin. Napayuko na lang ako hanggang sa pumunta na kami sa next class namin.

----

Kinabukasan ay agad akong pumasok ng school, hindi ko din alam pero feel ko talagang maagang pumasok.

Nang makarating ako ng school ay agad akong pumunta sa locker ko. Pagkabukas ko ay may nahulog na maliit na envelope.

Pinulot ko iyon at binasa ang harapan. 'Sorry baekhyun' ang nakalagay.

Alam ko na kung sino ang naglagay nito sa locker ko kaya ipinasok ko nalang to sa bag ko at hindi binasa.

Nang makarating naman ako sa room ay may mga kaklase na ako na nandoon.

Nagulat ako kasi may chocolates sa taas ng desk ko. May note pa na nakalagay.

'Im sorry baek, peace offering ko. Chocolates. I know you love this.'

Tinitigan ko ang chocolates for about 1 min. Then lumapit kay jackson.

"Jackson, gusto mo?" I asked, nagning-ning naman yung mga mata niya at agad na tinanggap yung chocolates.

"Wow! Ang sarap nito eh! Salamat baekhyun!" Nginitian ko siya at bumalik sa desk ko. Napatingin naman ako kay chanyeol, napailing siya at sumubsob sa desk niya.

Akala ba niya makukuha niya ang tawad ko sa mga bagay bagay na yan? Kung siguro naghahabol pa ako sa kanya kinikilig pa ako pero Hindi na ako katulad ng dati, hindi na ako yung desperadong baekhyun na kilala niya.

after ng class ay palakad na ako ng cafeteria nang humarang si chanyeol sa dinaraanan ko.

Lalagpasan ko na sana siya nang harangan nanaman niya ako.

"Ano bang kailangan mo?" Naiiritang tanong ko, ngumiti siya, pati pagngiti niya nakakairita din.

"Tara baek, sabay na tayong kumain! Libre ko!" Kumunot ang noo ko sa sinabi niya.

"No thanks, hindi ko kailangan ng libre mo. May pera ako." I said then nilagpasan ulit siya.

Habang naglalakad ako papunta sa cafeteria ay sumusunod naman siya sa akin na parang tuta. Hinarap ko siya.

"Will you please stop following me?"nagulat siya sa pagsigaw ko, pero tahimik pa rin siya at tinitigan lang ako. I groaned at hinayaan na siyang sumunod.

Nang makarating kami sa cafeteria ay nagulat ang lahat sa nakita nila, pati na rin sila soo na nasa isang mesa.

Sino kasi ang mag aakala na ang isang park chanyeol ay parang tuta na nakabuntot sa isang byun btch na kinamumuhian niya noon.

Nang makalapit ako sa kay kyungsoo at jongin ay naka-nganga pa rin sila. I rolled my eyes at them.

"Don't ask me why. I dont want to talk about it." Tumango lang sila at bumalik sa kinakain nila.

"Why are you here?" Napalingon ako. Nakita ko si sehun at chanyeol na nagtititigan. Nilapitan ko si sehun.

"Sehun, calm down. Please" hindi niya ako nilingon at nakipagtitigan kay chanyeol. Kita naman kay chanyeol na gustong gusto niyang makipagbati sa kapatid niya.

"S-sehun, hindi ako nandito para makipag-away .. nandito ako p-para.. para magsorry sa inyo.." Sabi niya at yumuko.

"i don't need your sorry.. pwede ba park chanyeol. Umalis ka na dito bago pa kita masaktan" nagtitimping sabi ni sehun, hinawakan ko ang kamay niya.

Tinignan niya si sehun tapos inilipat niya ang tingin niya sa akin. Tapos napabuntong hininga siya.

"babalik ako, hindi ako titigil sa kakasorry sa inyo. I want to fix all of my mess.. Sehun, im sorry. Please forgive me. I miss you, i missed my brother" then he walked away, lahat ng atensyon ng mga tao ay nasa amin pero hindi namin sila inintindi.

Napatingin ako sa kamay namin ni sehun, humigpit ang hawak niya at seryoso pa rin ang expression niya. Ramdam ko, ramdam ko na kahit galit siya sa hyung niya ay namimiss na rin niya ito.

Naguguilty ako. Feeling ko kasalanan ko lahat ng ito, kasalanan ko kung bakit magkaaway sila and i need to fix this.