Ertussen:

Met een hard geluid valt het zwaard op de grond.
De man gooide niet hard genoeg.

Met vlugge ogen zoekt Skya een uitweg.
Ze wilt niet meer vechten.

Ze geeft Sparkle het sein om te rennen.
Sparkle gaat briesend op zijn achterpoten staan en neemt daarna een sprint.
Weg van het gevecht.

Skya graait in haar zak.
Een klein zakje, in haar jurk.

Ze pakt er een balletje uit.

'Skya!' Hoort ze vanachter.

Ze draait haar hoofd om.
Blake zegt iets tegen haar en kijkt haar na.

Ze zucht.
Hij is de enige die nog over haar nadenkt.
Vader niet.

Blake zet zijn paard in op rennen.
Skya zet grote ogen op.

Ze gooit snel het balletje op de grond.
De kleuren schieten eruit en zuigen haar naar binnen.
Ze hoort niks meer.

'Skya!'
Wacht wat?
Is er iemand?

Ze draait zich om.
Blake zit achter haar aan op zijn paard.

Skya laat Sparkle stoppen.
Ze zweven door de lucht, zonder zwaartekracht.

Blake laat zijn paard stoppen, als hij Skya bereikt.
'Ik wilde je geen pijn doen.' Zegt hij vol spijt.

'Waarom deed je het dan?' Vraagt Skya.

'Mijn vader.' Krijgt ze te horen.

Ze zwijgt.
Ze laat de teugels van Sparkle los.

Haar haren zweven door de lucht.

'Waarom achtervolg je me?'
'Ik... eh... wilde zeggen dat het me spijt.'

Er stroomt een klein beetje bloed uit de grote wond, op Skya's nek.
Blake slikt.

'Het spijt me echt heel erg.'

'Het zal wel.' Zegt Skya.

Ze veegt het bloed weg.
Haar hand wordt rood.

'Jemig.' Zegt ze zacht.

'Hier.' Blake gooit een flesje naar haar toe.
'Drink op.' Zegt hij.

Met een verbaasde blik kijkt ze naar Blake.
'Waarom?'

'Drink het gewoon.'

Met een vertrouwende blik kijkt ze naar Blake.
'Ok dan.'

Ze trekt de dop eraf en neemt een teugje.
'Alles.' Zegt Blake.

Even denkt ze na.
'Ik moet je maar vertrouwen.' Zegt ze.

Ze drinkt het hele flesje leeg.
Er ontstaat een branderig gevoel in haar maag.

'Wat is dit?' Zegt ze met tranen in haar ogen.
'Wacht af.'

Kort geeft ze een kreet van pijn.
'Wat heb je gedaan!' Zegt ze naar adem happend.

'Wacht af.' Klinkt er weer.

Het branderige gevoel baant zich een weg door haar slokdarm.
Ze grijpt naar haar keel.

Ze ademt hees en hoest.

De pijn bereikt de wond.
Er klinkt een zuigend geluid.
Een hevige steek ramt zich door haar heen, waarnaar een flits en een knal te horen zijn.

Het is weg.
Skya heeft haar ogen gesloten.

Ze ademt zachtjes en wordt door de dichte lucht omhoog gehouden.
Ze hangt in de lucht.

Er klinkt een harde inhaal van adem.

Skya wordt wakker en pakt haar keel vast.
'W-wat is er gebeurd?'
Ze voelt aan haar nek.
'Waar is de wond?'

'Die is weg.' Zegt Blake met een glimlach.
'Wat is dat spul heftig.' Zegt Skya, nog bijkomend van de schrik.

'Tja, een genezing versnellen is niet het aller makkelijkst.' Zegt Blake.

Skya ademt diep in.
'Jeetje, dit is raar.' Zegt ze. 'Wel bedankt.'

Blake glimlacht.
'Dat spul was voor mij bedoeld.'

'Waarom dan?' Vraagt Skya nieuwsgierig.

'Voor als ik op sterven zou liggen door een van jou soort. Een zwaard ofzo.'

'Het is niet een soort. We zijn vijanden.' Zegt Skya.

'Ok. Wat jij zegt.' Zegt Blake lachend.

Zijn paard zweeft door de lucht.
Hij maakt af en toe een ongeduldig gebries.

'Redlight, rustig.' Zegt Blake.

'Misschien moet je maar gaan.' Zegt Skya.
'Je vader zal wel op je wachten.'

'Waar moet ik heen dan? Ik ben voor het eerst hier?' Zegt Blake.

'Ken je het hier niet?'

'Ik woon diep onder de grond en jij boven ergens in de lucht. Weet je nog?' Zegt hij.

'O.'
Het lichte gevoel van een man die om haar geeft en misschien een goede kans kan maken, verdwijnt.

Blake ziet wat teleurstelling in Skya's blauwe ogen.
'Ik weet het.' Mompelt hij zachtjes.

'Daar moet je heen.' Ze wijst naar het witte portaal.

'Ok.'

Blake glimlacht even naar haar en laat Redlight naar het portaal sprinten.

Skya blijft treurig achter.
Ze kijkt naar de sterren en planeten.
'Geef me hoop.' Fluistert ze.

•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•