Erboven:

Blake slikt.
'Skya ga zitten. Ik moet je iets vertellen.' Begint hij.

De trilling in zijn stem probeert hij weg te stoppen.

Skya gaat naast hem zitten.
'Is er iets gebeurt?' Vraagt ze bezorgd.

Blake schud zijn hoofd.
'Ik moet je zeggen waarom ik hier echt ben.'

Skya fronst haar wenkbrauwen.
'Dus je bent hier niet voor mij?' Vraagt ze teleurgesteld.
'Jawel, maar...'

'Maar?'
Skya kijkt Blake afwachtend aan.

'Ik heb van mijn vader de opdracht gekregen om...'
Hij slikt even.
'Om jou te doden...'

Direct schiet er angst in de ogen van Skya.
Ze staat abrupt op en de tranen schieten in haar ogen. 

'En je bent het van plan om te doen of niet?' Zegt ze trillend.

Blake denkt even na.
'Nee.'

Skya laat het woord bezinken.
'Ik geloof je niet.' Zegt ze dan.

Ze stapt naar de deur.

'Skya, alsjeblieft. Ik wil het echt niet doen. Je bent veel te lief voor me. Ik zou het niet over mijn hart verkrijgen om je te kunnen doden.'

'Je hebt geen hart.'
Skya loopt naar buiten.
De tranen stromen over haar wangen.

Het gevoel van liefde voor Blake lijkt te verzwakken.
Er ontstaat een nieuw gevoel:

Een gebroken hart.

Blake staat snel op.
'Skya alsjeblieft!' Roept hij.

Skya negeert hem en loopt weg.
Ze gaat ergens verscholen in een hoekje zitten, tussen de vele struiken.

Ze ziet Blake staan.
Hij staart treurig voor zich uit.
Hij pakt zijn tas en grijpt het mes eruit.

Hij begint te schreeuwen en gooit het mes tegen de muur.
Hij geeft een trap tegen een steentje, waarnaar die een grote afstand door de lucht vliegt.

Skya ziet woede.

Waarom zou hij boos zijn?

Dan komen er tranen tevoorschijn.
Als een kleine jongen zakt Blake door zijn knieën en gaat zitten tegen de muur.

Hij huilt.

Skya krijgt een schuldgevoel.
Hij meende het echt.

Snel staat ze op.
Ze loopt naar Blake toe, die zijn hoofd heeft verscholen tussen zijn knieën.

Zonder zich een moment te bedenken zakt Skya door haar knieën en slaat haar armen om Blake heen.

Hij haalt snel zijn hoofd op om te kijken wat er gebeurd.

'Het spijt me.' Fluistert Skya.
'Je hebt wel een hart.'

Blake moet glimlachen.

'Het spijt mij ook.' Zegt hij.

Skya laat hem los en staart hem aan.
'Ik had je niet mogen zeggen dat ik je had moeten doden. Ik had deze opdracht helemaal niet moeten aannemen.'

'Maar waarom deed je het dan wel?' Vraagt Skya.

Ze veegt haar betraande ogen droog.

'Als ik het niet zou doen wordt ik verbannen uit het paleis en wordt Redlight, mijn paard gedood.'

Voor een moment zit hij somber voor zich uit te staren.
'Hoe lang heb je om mij te doden?' Vraagt Skya dan.

'Zolang ik nodig heb.'

Er begint een idee te ontstaan in Skya's gedachten.
'Wacht eens even. Als je oneindig veel de tijd hebt, hoef je toch niet terug te gaan.'

Om de lippen van Skya ontstaan een glimlach.
'Was het maar zo.' Begint Blake.

Het gezicht van Skya wordt serieus.
'Ik heb nog maar voor 3 dagen van dat spul dat me beschermt tegen de kou. En als je familie erachter komt wat er tussen ons speelt kan ik wel fluiten naar mijn veiligheid.'

Skya herhaalt de woorden 'wat er speelt tussen ons'.
Er ontstaat een twinkeling in Skya's ogen.

Het valt Blake op.
'Wat is er?' Vraagt hij nieuwsgierig.
'Wil je zeggen dat er iets speelt tussen ons?' Zegt Skya met een warme stem.

Blake knikt.
'Lijkt me wel, ja.' Antwoord hij.

Skya laat een kleine kreet van blijdschap los.
Ze vliegt Blake om zijn hals en moet hard glimlachen.

•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•