Erboven:

Skya's hart lijkt een slag over te slaan.

Gilbert ziet dat de woorden binnen zijn gekomen.
Hij pakt Skya's handen vast.

'Dit zijn oprechte woorden.' Zegt hij zachtjes.

Skya's mond is gesnoerd.

Gilbert schuift wat dichter tegen Skya aan.
Skya voelt zich niet goed.

Haar hart begint te trillen.
Ze wilt dit helemaal niet.

Gilbert trekt Skya naar zich toe.
Haar gezicht, dicht tegen de zijne.

Ze kijken elkaar diep in de ogen aan.

Gilbert ziet wel dat Skya het niet wilt.
Maar hij wel.

Dan probeer hij haar te kussen.

'W-wacht.' Zegt Skya stotterend.
'Ik wil dit niet.'

Gilbert zucht.
'Alsjeblieft. Volgende week ben je mijn vrouw.'

'Dat maakt niet uit. Als ik iets niet wil, gebeurt het ook niet.'

Gilbert trekt zijn wenkbrauwen omhoog.
'Volgens mij heb je geen ervaring hiermee, of wel?'

Met een kwade blik kijkt Skya naar Gilbert.
'Hoe durf je dat te zeggen.'
Sist ze.

Skya trekt haar handen los van Gilbert.

'Skya, rustig. Ik bedoelde er niks mee.'

'Het zal wel.' Zegt ze zo 'aardig' mogelijk.

'Zullen we de kus dan maar bewaren tot de bruiloft?'
Skya's ogen beginnen te prikkelen.

Gilbert behandelt haar niet met respect.
Het sprankje hoop dat ze had voor haar toekomst, lijkt in stukjes te breken.

Een traan glipt uit haar oog.
Snel veegt ze hem weg.

'Probeer aan de leuke dingen te denken.' Begint Gilbert.

'Waar heb je het over?' Vraagt Skya.

'De leuke dingen over onze toekomst.'

Skya zucht.
'Nu even niet.'

Gilbert gaat recht zitten.
Hij zoekt naar goede woorden, om te zorgen dat Skya de daad van net zal vergeten.

'Ik weet er wel een paar.' Begint hij weer.

Skya zegt niets.
'Je kan alles van me krijgen. We gaan in een groot paleis wonen en eten de lekkerste dingen. Je kan mooie kleren dragen en gaan waar je wilt.'

'Er is maar 1 ding waardoor dat mogelijk is.' Zegt Skya.
'Je geld.'

Gilbert zet zijn lippen strak op elkaar.
'Je bent me aan het inpalmen. Je houdt niet van me. Die woorden zijn zo nep, als je respect voor mij.'

Skya staat op.
'Skya, het spijt me.' Zegt Gilbert.

'Ik moet even gaan.'

Met snelle passen loopt Skya weg van Gilbert.
Ze loopt langs de groep mensen heen die allemaal naar Angel en Daniël kijken.

Skya neemt even het moment van de twee op.
Ze geven elkaar een hap taart.
De liefde tussen hun is ontstaan.
Èchte liefde.

Skya legt haar armen in elkaar en laat haar hoofd zakken.
Ze loopt door de hallen heen, richting de deur.
Ze wilt huilen en weg.

Ze wilt even helemaal alleen zijn.

De geluiden die haar voetstappen laten ontstaan maakt Skya alleen maar zenuwachtiger.

Met ogen vol tranen bereikt ze de poort en doet hem dit keer rustig open.
Ze sluit hem weer achter zich.

Ze laat de tranen hun weg gaan.

Terwijl ze loopt laat ze een spoor achter van tranen op de koude tegels.

Ze loopt richting het plein.
Ze wilt op het bankje bij de fontein zitten en huilen.
Alle emoties los laten komen en deze avond vergeten.

Al snel is ze op het plein.

Ze gaat richting het bankje.
Ze hoort het geluid van kletterend water al tevoorschijn komen, waardoor er al een beetje rust omhoog komt.

Dat is niet het enige wat ze hoort.

Ze hoort snelle en harde voetstappen.

Een beetje verward blijft Skya staan.
Wie zou dat zijn?

De voetstappen komen dichterbij, maar ze ziet niemand.

Plots botst er iemand tegen haar aan.
Skya verliest haar balans en valt op de grond.
Ze gilt kort.

De aanraking brand.
Ze herkent het.

'Skya?' Klinkt er.
Skya ligt op haar buik, dus kan het niet zien.
Ze herkent de stem.

Twee brandende handen pakken haar armen en trekken haar omhoog.
'Au.' Zegt ze zachtjes.

Dan staat ze voor een gezicht.
Een bekend gezicht.
De vlammetjes in zijn ogen zijn hard aan het wapperen.

'Blake?'

•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•