Eronder:

Blake stopt snel het laatste voorwerp in de kleine tas op de tafel.
Hij zucht en bedenkt nog even of hij het er wel voor over heeft.

Hij wilt Skya niet doden, maar anders wordt hij uit huis getrapt, zonder Redlight of enige spullen.

Hij bedenkt ook iets anders.
Als hij uit huis wordt getrapt, kan hij misschien bij Skya blijven.

Maar dat idee verdwijnt, op het moment dat hij weet dat hij niet kan overleven in het land van Skya.

Hij gromt en slaat op tafel.

Hij laat het even bezinken en pakt dan de tas van tafel af.
Hij slingert hem op zijn rug en maakt weg naar de magiër.

-

Voor de deur blijft hij staan.

Hij kijkt naar de draak, die in de houten deur is gesneden en hem boos aankijkt.

'Kijk naar jezelf.' Zegt Blake mompelend.

'Waarom praat je tegen mijn deur?'

Verschrikt kijkt Blake naar rechts en ziet dat de magiër uit het raam naar hem kijkt.

'Ehm... ik.'

De magiër zucht.
'Laat maar zitten.'

Hij sluit het raam.
Er klinken voetstappen en een klik bij de deur.

De draak verdwijnt uit het zicht en de magiër's gezicht komt tevoorschijn.

Blake is verwonderd door de lange, grijze baard die onder de man zijn kin bungelt.

'Kom binnen, koningszoon.'

Blake stapt naar binnen.
Het lage plafond zorgt ervoor dat Blake een beetje moet bukken, om pijn aan zijn hoofd te voorkomen.

'Waar kan ik u mee van dienst zijn?'

'Alsjeblieft, zeg 'je'. Ik ben pas 20.'

'Ok, ik zal u... je, je noemen.'
De stem van de magiër kraakt een beetje.

'Vertel. Waarmee kan ik je helpen?'

'Ik ga naar het land van de witten. Heb je een drankje dat beschermt tegen de kou?'

'Oe. De koningszoon gaat naar de witten. Ga je witte meisjes versieren?'
De magiër kijkt hem vals aan.

'Hou op. Geef me dat drankje, zodat ik kan gaan.'

De magiër draait met zijn bruine ogen.

'Goed, eens zien.'
De kleine man begint door de kleine kamer te lopen en pakt allemaal spulletjes bij elkaar.

Blake's aandacht valt op een potje met een groenig stofje erin.

'Drakenhuid.' Zegt de magiër.
Blake kijkt naar de magiër die hem uitlegt wat erin het potje zit.

'Bent u helemaal naar Drakulia gereisd?'

De magiër knikt.
'Nou, soort van. Als je eenmaal kan teleporteren gebruik je dat goed.'

Blake laat zichzelf op een kruk vallen.

'Hoeveel krijg je van me voor dat drankje.'

'Later, jongen, later.'

De magiër gooit wat sneeuwvlokken en veren in de ketel.
Een blauwe gloed vult de kamer.

'Wouw.' Blake kijkt verwonderd naar de mooie kleur.
'Ziet het er daar zo mooi blauw uit?' Vraagt hij.

'Reken maar.'

Blake krijgt al meer een reis gevoel hierdoor.
Door deze kleur krijgt hij een beetje moed en zin in de reis naar het land van de witten.

'Hoeveel heb je nodig?' Vraagt de magiër.

'Ik denk voor een paar dagen. Het gaat denk ik wel lang duren'

De magiër knikt.

Hij stopt wat van het blauwe goedje in 5 kleine flesjes en slaat een kurk in elke bovenkant.

'Dit is voor 5 dagen. Bijwerkingen zijn: misselijkheid, misschien een blauwe huid en hele kleine kans op flauwvallen.
Elke dag neem je een flesje in. Als hij uitwerkt doe je deze jas aan.'
De magiër overhandigt hem een jas.

'Waarom een jas.'

'Je mag maar een keer van dat spul per dag nemen. Als je meer neemt bevries je.'

Blake snapt het en pakt de jas en flesjes aan.
'Hoeveel?' Vraagt hij.

'200 jennys.'
'Stuur de rekening maar naar mijn vader. Hij is gekomen met dit idee.'

'Veel succes met je reis, koningszoon.'

'Bedankt.'

Blake loopt naar de deur en opent hem.

'Fijne dag verder.' Zegt hij.
Hij sluit de deur en loopt weg, richting een groot gebouw.

•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•