-Temperatura iu normalizua, frekuenca kardiake gjithashtu. Serumi bëri punën e vet dhe fatmirësisht ishte vetëm nje ftohje e lehtë. Duhet treguar kujdes derisa sistemi imunitar të arrijë gjendjen e mëparshme se mund të marrë shumë shpejt ndonjë ftohje tjetër.- foli doktoresha që kishte telefonuar pasi kishte parë që gjendja e saj nuk po përmirësohej. Në spital nuk e çonte dot, se ajo skishte as kartë identiteti kështu që me pak para ia kishte dalë të sillte doktoreshën aty.

I kishte qëndruar tërë natën mbi kokë, kishte dëgjuar fjalët e saj herë pa kuptim e herëh arrinte të bënte lidhjen, kishte parë lotët e asaj, ata lotë që as ajo vetë nuk i kishte parë.

Tashmë kishte  ardhur agimi, Dielli kishte depërtuar përmes perdeve duke hyrë në dhomën e saj, në atë dhomë që ishte bere deshmitare e ne nate te gjate.

Picerroi syte dhe arriti t'i hape ata. Ndihej cuditshem e koka gati sa s'po i plaste. Shpurpuriti floket e saj dhe beri te ngrihej por nje peshe mbi kembe e pengoi.
Hodhi syte dhe pa fytyren e tij vendosur mbi preherin e saj.
Buzeqeshi lehtas. Kaq paqesor si nje femije i pa djallezuar dukej ne gjume.

-Perse me shikon ashtu?- i kishte hapur syte e ajo nuk e kishte vene re nga perhumbja mbi pranine e tij prane saj.

-Se s'te kam pare!- ia ktheu ashper duke bere sikur nuk i interesonte e u shtri perseri duke mbuluar edhe koken.

-Mendova se ndryshove pas asaj te mbremshmes.

-Te mbremshmes? Cfare?- bertiti teksa ngrihej rrembimthi nga shtrati duke e pare thelle ne sy.

-Qave.

-Genjeshtar.

-Perse nuk me ke treguar per babain tend alkoolist dhe per nenen tende?

-Si e di ti per ata?

-Mbreme.. Ti fole goxha.

-Cfare thashe?

-...Fole per duart e tij mekatare qe kane dhunuar ty dhe nenen tende...

Fill pas kesaj fjalie, ajo uli koken duke veshtruar rrathet e jorganit, e duke bere disa figura me duar. C'kishte hequr e gjora! Perjete kishte qene nje skllave e fatit.

Fati e zvarriste neper porta te ndryshme, e dukej sikur cdo porte kishte vec lot e trishtim per te.

Iu kujtua dhe njehere fytyra e vrare e nenes se saj, ajo fytyre qe qante per pakez meshire, qe qante nga vurratat mavi-mavi te shkaktuara nga bashkeshorti i saj. Iu kujtua ajo fytyre qe kishte vite qe mundohej mos e sillte nder mend, se e dinte qe lote do i sillte, e ajo nuk e kishte aspak me qejf te qante. Nuk e kishte me qejf te ndiente ate vale dhimbjesh qe te torturon shpirtin neper sketerra katran te zeza, vicosur me dhimbje.

Pa e kuptuar ishin formuar ca sumbulla lotesh ne syte e saj. Donte te qante, se meraku per te emen po e gerryente te gjithen, e nje pyetje i vertitej vetvetiu, a jetonte ajo? Po sikur kafsha ta kishte vrare, ose te ishte helmuar nga aroma e vuajtjeve, humbja e birit te saj dhe me pas vajza... A jetonte ajo?! Personi i vetem qe e kishte dashur pa kushte, nena.

-Kaq keq eshte gjendja?

Kuptoi se ishte perhumbur ca si shume e nuk donte te dukej e dobet para tij. Mjaft e kishte pare nje nate me pare ne nje gjendje qe as vete ajo s'e kishte pare veten.
U gelltit me veshtiresi duke perzene tutje lotet e me pas ngriti koken, por duke shmangur vezhgimin me te, se kishte kuptuar qe ishte shume i zoti ne leximin e syve, e syte e saj seç kishin ate mengjes.

-Jo, jo. Thjesht u perhumba.

Beri sikur nuk e vuri re perden deshperuese qe veshur kishte syte e saj.

-Perse s'me ke treguar?

-Perse duhet te t'i thoja?

-...Sepse nje personi qe do nuk duhet t'i mbash asnje sekret.- deshironte tia largonte pakez mendjen. Ta bente te inatosej, ose te qeshte.

-Ti je idiot! Kush tha qe te dua une? Pastaj... Cne ti ketu qe ne mengjes?

-Kam ndenjur tere naten pas surratit tend.

-Perse?-nuk ngurroi ajo ta pyese.

-Se ishe me temperature.

-Perse? Apo mos ndoshta ke filluar ti te biesh brenda me mua para se te bije une? E mban mend betimin besoj...

-Cfare? Une? Ne dashuri? Me ty?

-Po!!!

-Nuk ka shance.

-Ma verteto.

-Perse?

-Se ashtu dua une.

-S'ke faj ti!

-E di e di, zemra nuk pyet. Mos u shqeteso, ndoshta nje dite mund te ta var dhe une.- foli ne forme tallese, por per dreq ai nuk donte t'i degjonte ato fjale. Kurre s'kishte besuar te dashuria, e nuk mund tia thoshte ato nje femer, qofte edhe me shaka.

-Perse ben sikur nuk ndien asgje? Perse hiqesh sikur je nje njeri pa ndjenja?

-Sepse ashtu jam.

-E ke gabim! Une te pashe. Po te shikoj dhe tani.

-Perse me shikon kaq shume? Oh, te lutem! Edhe ti thua qe nuk beson te dashuria ose ndjenjat, po ja ku je duke m'i shprehur me veprime.- nuk eshte se kishte kuptuar ndonje gje nga veprimet e tij, por e thoshte kot nga inati, ashtu per te marre hak qe ai po i perplaste ne fytyre fjale qe ajo nuk donte t'i degjonte.

-Sepse nuk besoj dhe kurre skam per te besuar.

-Perse? Perse? Edhe ti e ke nje arsye.

-Se nena...Dreq! Perse duhet te te jap ty llogari une? Ti je thjesht nje skllave seksi per mua.- bertiti me sa kishte ne koke, duke u kthyer me fytyre nga ajo, se ndoshta duke e pare drejt ne sy, s'do te kishte mundur t'i bertiste ashtu. Po vete ajo ngacmoi koren qe plaga i kishte zene.

-Skllave seksi?! - nuk ishte lenduar ndonjehere nga epitet qe qindra burra i kishin thene, apo dhe vete-vetes ajo ia kishte caktuar. Ama ajo fjale e dale nga goja e tij, fill nje dite pasi ai kishte qendruar gjithe naten mbi koke, qene zhgenjyese. Pa e ditur as vete ajo, zemra e saj e gjore kishte filluar thurte shpresa nga gjestet e tij te vogla instiktive, e ne kete moment qe nga goja nxorri ato fjale, gjithe ajo shprese e formuar, u çthur e u be si me pare. U lendua pak, ndjeu nje keputje ne zemer, por veten s'e beri.

-Te thashe qe nuk bie ne dashuri me ty dhe me asnje.

-Perse u kujdese per mua atehere?- donte te dinte arsyen e asaj gervishtjeje te vogel qe ndjeu ne zemer.

-Per te te bere ty te biesh ne dashuri me mua, se une gjithmone dua te jem i fituar, e nuk humbas asnje loje.- genjeu per te mbuluar veten. Ai i kishte qendruar naten e kaluar per arsye qe as vete ai nuk i dinte, por kurrsesi per ate qe tha. E ajo duke anaizuar imtesisht fjalet e tij, kuptoi se ajo per te ishte nje loje, nje objekt, nje loder seksi...

-Je kaq trap, e di? Une jam e vetedijshme qe jam nje prostitute,por kurrsesi nje objekt. Madje jam nje ish prostitute se ti me nxorre qe aty, perse? Per te me lene ca dite pa palluar vetem e vetem qe une te bie ne dashuri me ty, qe te dale fjala jote e mos shkelet egoja jote gjasme burrerore? Po sikur une te isha motra a nena jote?

-Pra ti e paske hallin te objekti hë? Deshe vertetim qe nuk te dua? Me ndiq! - mezi e menaxhooi veten qe keto fjale t'i thoshte me qetesi... Ajo e goditi fort.

-Nuk dua!

-Do besh sic te them une!

-S'jam prona jote.

-Je se te bleva nga ai dreq vendi? Si kujton ti se te mora ashtu pa asnje problem nga tere ata ujqer?

-Me bleve?

-Me ndiq!

Shfryu lehtas teksa shkoi pas tij. U drejtuan drejt nje dhome ne fund te korridorit e hyne te dy. Sipas objekteve e fotove dukej qe ishte dhoma e tij.

-Zhvishu! Dhe mos kundershto.

-Trap!

-A s'ishe ti ajo qe nuk ia ndiente per asgje, por cdo mashkulli i thoshte eja me pallo e ik? Te njejtjen gje po bej, vecse me nje ndryshim do te te palloj vetem une.

Veten nuk donte ta bente qe ishte mesuar me idene e te mos shfrytezuarit, e te ndjerit veten njeri. Beri sic i tha duke qendruar pisk e lakuriq para tij.

Hoqi rripin, e asaj nje lemsh iu mblodh ne gryke kur pa ate rrip te rrinte ne doren e tij, si ate nate, si naten e saj te pare.

U afrua me hapa te ngadalte drejt saj duke kaluar rripin sa ne njeren dore ne tjetren e asaj zemra po i dridhej se te perjetonte te njejtjen skene du here do te ishte e tepert. Edhe oficeri shpresa i ngjalli e ne fund e palloi. Keshtu dhe ky. Eshte me mire kur nuk ke shpresa, se s'ka cfare thyhet...

Ngriti doren lart e ajo mbylli syte e terrorizuar duke pritur per nje gjuajtje qe nuk erdhi kurre.
Ia kapi duart e ia lidhi pas hekurit te shtratit te tij ne te cilin ate kishte shtrire tashme.

-Nuk rraj femra.

-Nga ty pres cdo gje!

-Atehere besoj se e pret dhe kete.

Filloi nje "lufte" te ashper seksi me te. E kishte lidhur ne te katerta anet e trupit pas krevatit te hekurt. E torturonte me puthje te vogla, me puthje neper gjithe trupin e saj, e ajo perdridhej e psheretinte per te nxjerre sadopak ate afsh.

E prekte ne cdo pike te dobet qe ajo zoteronte, me duar e gjuhe, e ajo as te levizte s'mundte.

Pasi kenaqi egon e tij mashkullore, pasi e pa ate mjaftueshem te vuante , ta kerkonte ate brenda saj, u largua duke e lene ashtu te lidhur, e para se nga dera te dilte, e goditi e me ca fjale

-S'besoj se kete e prisje! C'mendim ke per perkufizimon e qenies tende tani?!

Thone se dhimbja ndryshon njerzit. Dhimbja e ndryshoi ate, e ktheu ne nje njeri te akullt, qe nuk i interesonte cfare i benin dhe kete e beri per mos ndiere me dhimbje.
Po sot ai... Ai kishte gjetur shpirtin qe ajo kishte burgosur per ta ruajtur nga grabitqaret, ia kishte gjetur kete shpirt e ia kishte shtrydhur me duar.

Dhuna me rrip, perdhunimi, nje mije e nje gjera do kishin qene me mire per te. Ajo kujtonte se kishte humbur gjithcka, por ai i vertetoi te kunderten.

Ai e trajtoi si nje objekt, qe njerzit i bejne gjithcka, e ai rri i ngrire , sepse eshte send.

Asaj i kishte mbetur te qenurit njeri, por ai ia vodhi bashke me shpresat qe padashje te ajo kishte krijuar.

E ajo qau. Pas kaq shume kohesh qau se gjithmone qe humbiste nje gje,ajo qante.
Qau me ngasherim, e e pati shume te lehte.

Barriera e saj ishte krisur nga mendimet per familjen, por tashme ajo u be copka-copka.

Ajo kishte humbur dinjitetin, nderin e veten, por ai i mori dhe termin, qenie humane...

Qaheshit ju se kishit pjese te shkurtra😂 Na kenaquni dhe Enzo e djallosi rajt😂😭.seshte bipolar, po diku e çukiti me fjale ajo...