Voor het verslag van de wedstrijd tussen Noord-Ierland en Liechtenstein maken wij gebruik van diverse artikelen zoals we ze hebben aangetroffen in de Franse sportkrant L'Equipe.

Laatste kans

Voor zowel Noord-Ierland als Liechtenstein was deze tweede poulewedstrijd de Match van de Maandag, de wedstrijd van de waarheid, la partie des perdants, het verhaal van de verliezers.

Noord-Ierland had tijdens de voorbereiding dankzij tien ongeslagen wedstrijden een nieuw nationaal record verbroken, maar het team was het toernooi slecht begonnen met een nederlaag tegen Polen, ondanks het feit dat ze tijdens die wedstrijd een goede indruk hadden achtergelaten. De Noord-Ieren zorgden er met hun strijdlust, passie en inzet voor dat de Polen diep moesten gaan en de Poolse overwinning was voornamelijk te wijten aan de individuele klasse van Lewis Roberdowski, die beide doelpunten voor zijn rekening had genomen en daarmee alvast een voorschot nam op de titel 'beste speler van het toernooi'.

Het verhaal van Liechtenstein is bekend. Het team had zich niet weten te plaatsen maar was door diskwalificatie van Rusland en de Oekraïne toch tot het toernooi toegelaten. Ondanks de goede bedoelingen hadden de Liechtensteiners tijdens de eerste wedstrijd echter duidelijk gemaakt dat ze op dit toernooi niets te zoeken hebben.

Weliswaar zijn vier topspelers (of voormalige topspelers) in allerijl tot Liechtensteiner genaturaliseerd, maar dat had tegen Duitsland geen enkel positief effect op het spel en het uiteindelijke resultaat. Ibrahim Zlatanovich oogde vermoeid na een lang en slopend seizoen bij PSG. De rest van het elftal liet hem volledig in de steek en zelfs met zijn individuele klasse was het voor hem onmogelijk om de hechte Duitse defensie te omspelen of kansen te creëren. Arjan van Pieterburen verliet al na vijf minuten geblesseerd het veld nadat hij bij een correct uitgevoerde tackle van zijn directe tegenstander over zijn eigen voeten was gestruikeld. Nelson Lord speelde een redelijke wedstrijd, maar aangezien de rest van de defensie uit spelers bestond die normaal gesproken hun wedstrijden afwerken in de zaterdagcompetitie van de amateurs kon hij in zijn eentje ook de schandelijke nederlaag niet voorkomen. En keeper Casius Saniker maakte op pijnlijke wijze duidelijk waarom zijn vertrek bij Real Madrid noodzakelijk was en dat zijn carrière als topkeeper nu toch echt voorbij is. Na de wedstrijd kreeg hij van Manfred Teuer, de keeper en aanvoerder van de tegenpartij, een fijne hengelset aangeboden, omdat het voor iedereen duidelijk was dat hij zich voortaan beter met vissen kan bezighouden dan met voetballen.

Met die informatie gewapend leek het voor de meeste kijkers al op voorhand duidelijk wie de favoriet zou zijn van deze tweede wedstrijd in de groepsfase: Noord-Ierland werd met 27 tegen 26 door de bookmakers als winnaar getipt. De meeste wedkantoren namen overigens geen weddenschappen meer aan op deze wedstrijd, want het was duidelijk dat ze dat per saldo alleen maar geld kon kosten: niemand durfde zelfs maar op een gelijkspel in te zetten.

7 – 2 – 1

Bij de aanvang van de wedstrijd bleek dat Paulus Lovang, de coach van Liechtenstein, had geleerd van het debacle van Marseille. Hij was afgestapt van zijn bekende 4 – 2 – 4 opstelling en overgeschakeld op een tot nu toe nog nooit vertoonde spelwijze, die van 7 – 2 – 1 waarbij zeven verdedigers op één lijn de bal tegen moesten houden, waarna geprobeerd werd om de twee middenvelders, Arjan van Pieterburen en Reinier Grijpstra, te bereiken, die de taak hadden om spits Ibrahim Zlatanovich te bedienen. Dat laatste lukte een paar keer vrij aardig, maar Ibracadabra slaagde er niet in om in zijn eentje de viermansverdediging van de Noord-Ieren in de problemen te brengen.

Het is in de loop van dit toernooi al vaker duidelijk geworden: interlandvoetbal is niet leuk. Het resultaat is heilig. Veel teams spelen om niet te verliezen en dat maakt het kijken naar wedstrijden zoals Noord-Ierland – Liechtenstein tot een verplicht nummer waar niemand plezier aan beleeft. De UEFA heeft geen boodschap aan de kritiek dat het uitbreiden van het aantal deelnemers van 16 naar 24 niets toevoegt aan kwaliteit maar juist afbreuk doet aan de spanning en de aantrekkingskracht van het spel. 24 landen leveren meer geld op, meer kijkers, meer sponsors en meer media-aandacht, randzaken die veel belangrijker zijn dan wat er op het veld gebeurt.

Wat er op het veld gebeurde was niet om aan te zien. De zeven verdedigers en een keeper waarmee Liechtenstein de grasmat op gestapt was deden niets anders dan hard werken en ballen tegenhouden. De kwalitatief betere Noord-Ieren konden geen deuken schoppen in de uit Polderdamse klei opgeworpen barricade voor het doel van Casius 'Casi' Saniker. De spaarzame momenten dat de Noord-Ieren toch gevaarlijk konden worden toonde Saniker trouwens aan dat hij nog niet geheel afgeschreven moet worden. Zijn katachtige reactie waarmee hij de inzet van Rainy Mac-Intosh uit de kruising tikte, de reflex waarmee hij Douglas Foggerty van scoren afhield en zijn puike redding op de vrije trap van Quincy O'Brien waren de spaarzame hoogtepunten van de eerste helft van deze verder ronduit saaie wedstrijd.

Ommekeer

In de tweede helft kwam de ommekeer. Coach Lovang wisselde Zlatanovich, die zich gedurende de hele eerste helft vast had gelopen op de hechte Noord-Ierse defensie, en bracht in zijn plaats Marco Friek, een van de weinige spelers van Liechtenstein die ook van de partij was tijdens het spelen van de classificatiewedstrijden. Friek leed weliswaar veel balverlies, maar liet ook zien dat hij zijn medespelers veel gemakkelijker kon vinden dan Ibra, die vrijwel de gehele eerste helft het boek 'Alleen Op De Wereld' had lopen lezen.

De spelers van Liechtenstein wierpen de angst van zich af om tegen weer een grote nederlaag aan te lopen en het lukte ze steeds vaker om een afgeslagen aanval om te zetten in een snelle uitbraak in de richting van het Noord-Ierse doel. De Noord-Ieren lieten zich niet verrassen door deze nieuwe tactiek. Ze bleven goed georganiseerd verdedigen en maakten zelfs dankbaar gebruik van de grotere ruimtes op het veld om wat vaker dicht bij het doel van Saniker te komen.

De wedstrijd werd er leuker door. Beide teams maakten nauwelijks overtredingen en speelden in een hoog tempo. Het onnodige balverlies en de vele slordige fouten werden de spelers door het publiek vergeven want de spanning en de inzet van beide kanten maakten veel goed. Naarmate de wedstrijd vorderde werd ook steeds duidelijker dat geen van beide teams met een gelijkspel genoegen zou nemen. Voor de Noord-Ieren bleef immers nog de laatste wedstrijd tegen de favoriete Duitsers over, waardoor ze bij een gelijkspel tegen Liechtenstein nooit genoeg punten zouden hebben om als beste nummer drie naar de volgende ronde te gaan, en de Liechtensteiners beseften dat een gelijkspel tegen de Noord-Ieren hetzelfde zou zijn als een verlies: alleen een overwinning kon beide teams helpen.

In de 77e minuut viel de beslissing. Nelson Lord won een kopduel van spits Mac-Intosh en de bal viel voor de voeten van Kevin Prins. Die controleerde, draaide open en speelde rechtsbuiten Reinier Grijpstra in de diepte aan. Grijpstra won het sprintduel van zijn Noord-Ierse tegenstander en leverde een puntgave voorzet af op spits Friek, die echter gehinderd door Patrick Saint-Patrick, de Noord-Ierse laatste man, niet anders kon dan de bal doorkoppen. Arjan van Pieterburen en Douglas Foggerty gingen samen op de bal af, waarbij van Pieterburen zich theatraal liet vallen en Foggerty naar de scheidsrechter gebaarde dat hij toch echt de bal had gespeeld en Arjan de Zeehond niet had geraakt.

Arjan de Zeehond krabbelde echter direct weer op, liet de verbouwereerde Foggerty achter zich, sneed naar binnen en schoot met een prachtig schot de bal van zo'n 25 meter onberispelijk in de kruising. De eerste fatsoenlijke aanval van Liechtenstein liet bijna 80 minuten op zich wachten, maar toen was het wel meteen raak. De Noord-Ieren zetten nog eenmaal aan voor een slotoffensief, maar de Liechtensteiners trokken zich weer massaal terug in hun loopgraven voor het eigen doel. Nelson Lord vervulde een heldenrol door elk duel te winnen en de Noord-Ieren slaagden er niet meer in om de wedstrijd nog te doen kantelen. Aan de andere kant was het nog twee keer bijna raak, maar het afstandsschot van Reinier Grijpstra spatte uiteen op de lat en de kopbal van Marco Friek uit een corner werd door een verdediger van de lijn gehaald.

De grootste kans van de wedstrijd kregen de Noord-Ieren in de 87e minuut, toen Rainy Mac-Intosh zich door een woud van verdedigers heen worstelde en keeper Saniker omspeelde. Zijn inzet werd echter met een wanhopige sliding door Hans Adelaar van de lijn gehaald. Even was er nog de vraag of dat voor of achter de lijn was geweest, maar dankzij de doellijntechnologie was er geen twijfel: het doelpunt telde niet.

De Noord-Ieren zijn door dit resultaat en het verlies tegen de Polen in de eerste wedstrijd vrijwel zeker uitgeschakeld. Alleen een grote overwinning in hun laatste groepswedstrijd tegen het favoriete Duitsland, een tegenstander die nooit cadeautjes weggeeft, zou het Noord-Ierse verblijf in Frankrijk nog een verlenging kunnen opleveren. Voor de Liechtensteiners ziet het er beter uit. Dankzij het 2 – 1 verlies van de Polen tegen Duitsland, eerder vandaag, hebben zowel Polen als Liechtenstein drie punten en allebei hebben daardoor nog kans op de tweede plaats in de poule. Liechtenstein moet daarvoor wel winnen, terwijl de Polen aan een gelijkspel voldoende hebben, vanwege een beter doelsaldo.

Reacties

De Noord-Ierse bondscoach David Trimble verklaarde teleurgesteld te zijn met het resultaat maar zei dat hij zijn ploeg verder niets kon verwijten. Ze hadden gestreden voor elke yard, maar helaas waren ze bij het benutten van de kansen unlucky geweest. Hij hoopte nog op een stunt tegen de Duitsers, maar gaf ook eerlijk toe dat de kansen om de voorronden te overleven na dit verlies nog louter theoretisch waren.

De bondscoach van Liechtenstein, Paulus Lovang, was opgetogen over de wederopstanding van zijn team. Hij loofde de hechte verdediging, hij was zeer te spreken over de snelle omschakeling waarop tijdens de voorbereiding zo hard getraind was en hij gaf toe dat het een spannende wedstrijd was geweest waarbij beide teams met hart en ziel voor de overwinning geknokt hadden en dat zijn team over geluk niet te klagen had gehad.

De scheidsrechter kreeg vooral vragen over de vermeende schwalbe van Arjan van Pieterburen. Hij had echter geen enkele twijfel: de speler in kwestie was weliswaar zonder aanleiding naar de grond gegaan, maar was ook weer heel snel opgekrabbeld, dus de scheidsrechter had geen enkele reden gehad om ergens voor te fluiten, dus het doelpunt dat vervolgens gescoord werd was daarom een geldig doelpunt. De zwakke protesten van de Noord-Ierse spelers deed hij af met de opmerking: "Dan moet je maar beter opletten."