Historia o dziewięciu braciach, którzy zgrzeszyli przeciwko Bogu.

Kilkaset lat temu na świat przyszło dziewięciu braci. Każdy doskonały i unikatowy.

Ich piękność była boska i niemożliwa do osiągnięcia przez zwykłego człowieka.

Byli dobrymi aniołami, którzy opiekowali się ludźmi. Pomagali im w trudnych chwilach, służyli radą.

Karmili głodnych, pocieszali strapionych. Pomagali przejść przez życie, by na koniec oddać ich w ręce Anioła śmierci.

Ludzie, którzy spotkali ich na swojej drodze, żegnali się z szerokim uśmiechem i wdzięcznością.

Opowiadali jak bardzo kochają swojego wujka, przyjaciela, chłopaka, męża, syna, wnuka.

Nigdy się nie starzeli, jedynie zmieniali funkcje w życiu człowieka. Pozwalali przebyć przez drogę tak jak trzeba.

Bóg kochał ich z całego serca. Jego dzieci były dobre. Ufał im.

I nagle spowił ich mrok.

Zawładnął ich umysłem i ciałem. Pokazał jak dobre może być ludzkie życie. Pokusy, których musieli odmawiać sobie całe istnienie.

I bracia przeszli na stronę diabła. Żyli jak chcieli.

Dzięki swoim boskim mocą owijali ludzi w wokół palca. Wrzucali w coraz gorsze sytuacje, ale człowiek nadal był im ślepo posłuszny.

A na koniec, gdy przyszedł Anioł śmierci, zabierał ich do diabła. Ludzie krzyczeli na ostatku swej drogi. Błagali o litość, patrząc w oczy braci.

Ale oni nigdy nie żałowali.

Bóg nie mógł do tego dopuścić. Jego doskonali synowie pozwolili zwieść się pokusie.

Musiał ratować człowieczeństwo przed haniebnym i czekającym ich gorzkim losem. I tak oto za dnia nie omamionym ludziom żyło się dobrze.

A kiedy zaszło słońce zaczęło się panowanie zła. I wyszli jak szarańcza z ciemności. Przyodziani w mrok. Zabrali każdego na swojej drodze.