- Harry możemy pogadać?

- Wezmę Pączka.

Wyszliśmy z domu i kierowaliśmy się w stronę parku. Wyglądaliśmy jak amatorscy przestępcy. Mieliśmy kaptury na głowach i szliśmy w ciszy jakąś ciemną uliczką, ale chłopak o lokowanych włosach miał na sobie jasne spodnie i towarzyszył nam dwumiesięczny szczeniak o imieniu Pączek, na którego widok raczej nikt nie uciekał z przerażenia.

- O czym chciałeś pogadać? - Spytał brunet.

- O tobie. - Chłopak spojrzał na mnie ze zdziwieniem, ale wiedziałem, że coś go trapi. - Co się dzieje Harry?

- Nic, wszystko jest okej.

- Hazza, przecież nie jestem ślepy.

- Chodzi o Olivię. - Stanąłem jak wryty. Nie wiedziałem czego mogę się spodziewać.

- A konkretniej? - Spytałem niepewnie.

- Kojarzysz Adama?

- Tego twojego znajomego z klubu?

- Tak, on zna Logana i...

- Wyduś to z siebie Harry.

- Twoja siostra i mama Liama miały wypadek w Hollywood. Mama Olivii także. Obydwa wypadki samochodowe były spowodowane tego samego dnia.

- Chyba nie myślisz, że...

- Nie wiem tego na sto procent, ale całkiem możliwe, że to był jeden wypadek. Fakt, Hollywood jest ogromne i w tym dniu było pełno wypadków, ale te dwa wydarzyły się w tym samym czasie.

- No pięknie, przeze mnie zginęła mama Liama, moja siostra była w ciężkim stanie, a teraz dowiaduję się, że także mama dziewczyny, która mi się naprawdę podoba. Przecież Olivia mi tego nie wybaczy.

- To nie twoja wina. A poza tym nie masz pewności, że to nie jest po prostu zbieg okoliczności.

- Dlatego mnie wtedy o nią pytałeś?

- Tak. - Przytuliłem chłopaka najmocniej jak potrafiłem. - Dojdę do tego.

- Dzięki. Doceniam to.

- Nie załamuj się, nie możesz znów popaść w depresję. To nie twoja wina.

- Moja depresja jest w tym momencie najmniejszym zmartwieniem. Muszę znać prawdę Harry.

- Postaram się dowiedzieć czegoś na temat wypadku mamy Olivii. Nie wiem, popytam, do którego szpitala ją przewieźli. Każde informacje są potrzebne.

- Mogę jakoś pomóc?

- Popytaj ją o ten wypadek. Tylko zrób to delikatnie. - Brunet poklepał mnie po ramieniu, a po chwili rozbrzmiał dźwięk jego telefonu.

- Kto dzwoni?

- Louis.

- Odbierz.

- Louis? Tak, już wracamy. Nie martw się, wszystko w porządku.

- Chodź wracamy, bo Louis umrze z tęsknoty. - Zaśmiałem się i ruszyliśmy z powrotem do domu.

Olivia's POV

Zayn i Harry wrócili ze spaceru i usiedli z nami na kanapie. Niall włączył jakiś serial, ale nikogo jakoś specjalnie nie zaciekawił. Poczułam, że robię się senna, więc przybliżyłam się do Zayna i szepnęłam mu do ucha:

- Jestem zmęczona, chyba pójdę się położyć.

- Zaraz do ciebie przyjdę.

- Nie musisz, zostań z chłopakami i oglądaj.

- Zaraz przyjdę, ten serial jest do bani.

- Dobranoc chłopcy.

- Dobranoc. - Odpowiedzieli chórem.

Poszłam do pokoju Zayna, a później do łazienki, aby się przebrać i umyć. Wróciłam do pokoju bruneta i położyłam się na łóżku. Myślałam o dzisiejszym wieczorze, który pomimo pewnego incydentu minął w bardzo przyjemnej atmosferze. Zanim się zorientowałam moje powieki opadły, a ja pogrążyłam się we śnie.

Zayn's POV

Posiedziałem jeszcze chwilę z chłopakami w salonie i poszedłem do mojego pokoju. Wszedłem po cichu, aby nie obudzić blondynki. Szybko się przebrałem i przykryłem dziewczynę kołdrą, a następnie położyłem się obok niej. Olivia leżała odwrócona do mnie plecami. Spojrzałem na nią ostatni raz i pocałowałem ją w skroń, po czym opadłem na łóżko i zasnąłem.

~ ~ ~

Obudził mnie pocałunek na moim policzku. Gdy otworzyłem oczy ujrzałem Olivię, na której twarzy znajdował się uśmiech.

- No nareszcie się obudziłeś. Już się nie mogłam doczekać. - Dziewczyna zachichotała i ponownie dała mi całusa w policzek.

- Tęskniłaś?

- Bardzo. - Złożyłem krótki pocałunek na jej ustach i podniosłem się do pozycji siedzącej.

- Musimy wstawać? - Wymamrotałem niezadowolony.

- W sumie spakować mogę się jutro przed wyjazdem, ale będę musiała wcześniej wstać. I...nie mam świeżych rzeczy na jutro.

- Pożyczę ci jakieś moje rzeczy. Błagam, nie każ mi dziś wychodzić z łóżka.

- Przekonaj mnie. - Pocałowałem dziewczynę w czoło. - Oj kiepsko ci to idzie. - Złożyłem pocałunek na jej zgrabnym nosku, a na jej twarzy pojawił się grymas, więc pocałowałem ją czuło w usta. - No dobra, ale musisz znaleźć jakiś dobry film.

- Komedia? Dramat?

- Może komedia, nie mam ochoty na płacz. Musiałabym znaleźć jakiegoś przystojniaka, do którego mogłabym się przytulić i zmoczyć koszulkę swoimi łzami.

- Czuję się urażony.

- Oj no żartuję. - Dziewczyna pocałowała mnie w nos i przytuliła się do mnie.

- To jak, komedia?

- Tak.

Leżeliśmy i oglądaliśmy filmy cały ranek. Około czwartej godziny stwierdziliśmy, że mamy dość siedzenia w łóżku, więc zaproponowałem, żebyśmy wybrali się do KFC. Wskoczyłem w pierwszy lepszy dres, który wyciągnąłem z szafy i rzuciłem Olivii inną parę spodni. Szczerze mówiąc wyglądała w nich zabawnie, bo krok sięgał jej prawie do kolan i musiała podwinąć nogawki, bo były dużo zadługie, ale stwierdziłem, że skoro mi ma być wygodnie to jej też. Wzięliśmy kurtki i udaliśmy się do samochodu. Po dość krótkim czasie dojechaliśmy na miejsce.

Olivia's POV

Weszliśmy do środka i zajęliśmy miejsce przy wolnym stoliku. Brunet poszedł złożyć zamówienie, a ja czekałam na miejscu i patrzyłam się w wyświetlacz mojego telefonu, kiedy usłyszałam jakiś dziecięcy głos. Podniosłam wzrok spod komórki i spojrzałam na chłopca.

- Dzień dobry pani. - Chłopczyk zajął miejsce na przeciwko mnie.

- Cześć maluchu, a co ty tutaj robisz?

- Rozmawiam z piękną kobietą.

- Cześć, co robisz kolego? - Nagle obok nas pojawił się Zayn.

- Filtruję z tą piękną panią.

- Co robisz? - Spytał brunet z szerokim uśmiechem na twarzy.

- Filtruję.

- Chyba flirtujesz.

- Tak, no właśnie to.

- Słuchaj, wydaje mi się, że moja dziewczyna jest już zajęta.

- Ale ja ją zaklepałem pierwszy! - Oburzył się mały chłopczyk.

- Obawiam się, że zaklepanie nic tu nie da.

- No trudno. - Maluch zasmucił się i odszedł.

- I jak tu zostawić cię samą. Zawszę muszę odganiać od ciebie facetów.

- Chyba chłopców.

- On też kiedyś będzie mężczyzną.

- Muszę przyznać, że był całkiem uroczy.

- Mam być zazdrosny? - Zayn zaczął się śmiać, a ja razem z nim.

- Ten chłopiec miał z 7 lat!

Zjedliśmy zamówione przez Zayna jedzenie i wróciliśmy do domu. W salonie siedział Louis z Harrym.

- Wiecie może... - Przerwałam gdy Niall wbiegł do pokoju z krzykiem.

- Chłopaki! Chłopaki!... i Olivia... Wybacz, muszę się przyzwyczaić.

- Co jest?

- Mówią o nas w telewizji!

- Co?!

- Promują nasz nowy klip, mówią, że niedługo wybieramy się na plan i kręcimy teledysk! Myślicie, że to sprawka Paula?

- A czy to ważne? Jesteśmy w telewizji! - Automatycznie spojrzałam na Zayna, a ten wziął mnie w swoje ramiona i podniósł do góry. Louis wtulił się w Harrego, który siedział obok, a Niall wyciągnął telefon, żeby zadzwonić do Liama.

- Muszę powiedzieć Liamowi.

- Gdzie on jest?

- Chyba pojechał do sklepu. Pewnie wróci z nowym zegarkiem. - Zaśmiał się blondyn.

- Olivia, chciałaś o coś zapytać.

- Tak, um... zgubiłam wątek.

- Sklerozy początek. - Zayn roześmiał się, a ja uderzyłam go delikatnie łokciem w bok.

Poczułam wibracje telefonu w mojej kieszeni, więc wyciągnęłam go i odebrałam, gdy zobaczyłam, że dzwoni Piper. Chwilę z nią porozmawiałam i wróciłam do reszty.

- Zayn, mogłabym cię o coś prosić?

- Pewnie, o co chodzi?

- Loganowi zepsuł się samochód, więc nie może mnie zawieźć na przystanek autobusowy. Moja przyjaciółka najpierw była na Hawajach, a dzisiaj wraca z Lewes i obiecałam, że ją odbiorę. Mieszka tutaj sama, jej rodzice są w Stanach.

- Zawiozę cię, ale pod warunkiem, że mi ją przedstawisz.

- Będziesz stawiać warunki? - Spytałam rozbawiona.

- O której przyjeżdża?

- O ósmej.

- Będziemy musieli wyjechać trochę wcześniej, żeby się nie spóźnić.

- Dziękuję, jesteś kochany.

~ ~ ~

- Liv! - Odwróciłam się, gdy usłyszałam, że ktoś mnie woła. W moim kierunku biegła już Piper ze swoją walizką.

- Pipi! Jak tam Hawaje? - Podbiegłam do niej i wtuliłam się w nią tak mocno, jak tylko się dało.

- Dobrze, tak za tobą tęskniłam. Wydarzyło się coś jak mnie nie było?

- Oj żebyś wiedziała jak dużo się zmieniło.

- Aż tak? Opowiadaj.

- No to tak w skrócie. Nick wbił mi butelkę po piwie w rękę i wtedy spotkałam Zayna. Byłam w szpitalu, a potem pojechałam do jego domu, gdzie poznałam czwórkę wspaniałych chłopaków. Nick włamał się do mojego domu i gdyby nie Zayn pewnie by mi coś zrobił. Chwilowo mieszkam z chłopakami, żeby Nick mi nic nie zrobił,  a jutro jadę nad morze z Loganem.

- Wow. Nie było mnie dwa tygodnie dziewczyno! Dlaczego do mnie nie pisałaś? I co ty masz za spodnie?! - Powiedziała rozbawiona brunetka, a ja zaczęłam się śmiać.

- Chciałam ci to powiedzieć osobiście i... przedstawić ci mojego nowego chłopaka. A co do spodni to prawdopodobnie Zayna, nie wnikaj.

- Kiedy go poznam?

- Tam stoi, rozmawia przez telefon. No tak, wspominałam, że jest w zespole, który właśnie zaczyna swoją karierę?

- Musisz mi opowiedzieć wszystko ze szczegółami. Od jak dawna jesteście parą?

- Od 24 godzin. - Obok nas pojawił się Zayn i pocałował mnie w czubek głowy. - Piper tak?

- Tak. Miło mi cię poznać.

- Mnie również.

- Jak wrócę z nad morza to musisz mi wszystko opowiedzieć. Jak się czuje twój dziadek?

- Dobrze, wyszedł ze szpitala, ale nadal jest słaby.

- Mieszkasz tutaj sama prawda? Możesz przenocować u nas, pewnie się za sobą stęskniłyście. Będziecie miały całą noc na plotkowanie, a jutro z rana was odwiozę. - Spojrzałam na chłopaka lekko zaskoczona, ale chłopak się szeroko uśmiechnął i zapewnił, że to nie będzie żaden problem. - To jedziemy, czy będziemy tutaj tak stać?

Poszliśmy do samochodu i pojechaliśmy do domu, w którym mieszka brunet.

- Chłopaki chodźcie na chwilę! - Na słowa Zayna przed nami pojawiła się dwójka brunetów i blondyn.

- To jest Niall, Louis i Harry.

- Cześć. - Odpowiedzieli jednocześnie i zaczęli się śmiać.

- Piper. - Dziewczyna wyciągnęła rękę w stronę blondyna, a ten ją uścisnął jak pozostała dwójka.

- A gdzie jest Liam? - Spytałam lekko zaniepokojona.

- Ostatnio mi mówił, że jedzie na cmentarz. Powinien niedługo wrócić. - Odpowiedział Louis i posłał mi uśmiech, żebym się o niego nie martwiła.

Chwilę posiedzieliśmy i zaprowadziłam brunetkę do pokoju Zayna, on tymczasem miał spać w łózku Liama, w którym czasem spali razem. Gdy Liam go potrzebował on zawsze przychodził i kładł się obok, a później zasypiali sami nie wiedząc kiedy. Opowiedziałam Pipi całą historię i zasnęłam. Byłam strasznie zmęczona, a na drugi dzień czekały mnie trzy godziny drogi nad morze.

Piper's POV

Nie mogłam spać, więc zeszłam do kuchni i usiadłam przy blacie. Mieszkając sama nabrałam takiego nawyku, ponieważ w kuchni przeważnie znajdował się mój laptop i dzwoniłam wtedy do mojego brata, który potrafił odebrać nawet w środku nocy. Skype sprawiał, że mogłam z nim porozmawiać widząc go, więc choć na chwilę zapominałam o kilometrach, które nas dzielą. Patrzyłam na płatki śniegu spadające za oknem. Znudziło mi się siedzenie samej, więc miałam zamiar wyjść z kuchni, kiedy na coś wpadłam. Nie widziałam prawie nic, ponieważ światło było zgaszone, ale wiedziałam, że to nie była ściana. Nagle pokój wypełnił błysk lampy, a przed moimi oczami ujrzałam klatkę piersiową jakiego chłopaka. Uniosłam głowę ku górze, by zobaczyć jego twarz.

- Przepraszam, nie spodziewałem się nikogo oprócz Nialla. - Brunet spojrzał mi w oczy, a ja się roześmiałam.

- Nic się nie stało, to ja chodzę po ciemku po domu.

- Wiesz, teoretycznie to ja też nie zapaliłem światła dopóki na ciebie nie wpadłem.

- Jestem Piper, przyjaciółka Olivii.

- Liam, przyjaciel Zayna i pozostałej trójki głupków. Niestety ja też należę do tej grupki. - Chłopak był niesamowicie uroczy, nawet jako głupek. - Nie możesz spać?

- Tak, ostatnio mam problemy ze snem, więc zawsze schodzę do kuchni i rozmawiam z moim bratem. On jest teraz w Hollywood także nie mam okazji się z nim spotkać normalnie.

- Masz ochotę się przejść? Miałem kiepski dzień, więc nie pali mi się do spania.

- Jest pierwsza w nocy. Naprawdę chcesz iść o tej godzinie na spacer?... Zaczekaj, skoczę po cieplejszą bluzę.