Eleanor była zaskoczona okolicą i otoczeniem baru, ale okazało się, że ryba z frytkami była tam specjałem lokalu. Wszystko było oczywiście smażone w głębokim tłuszczu, ale smaczne i chrupiące, i wcale nie ociekało olejem.

– To było naprawdę dobre – przyznała. – Nigdy nie byłam w takim barze w Manchesterze.

– W uptown takich nie ma – zażartował Jack.

– Pewnie nie. Ale ja też chciałabym cię zabrać kiedyś do eleganckiej restauracji. Wiem, że masz smoking. – Puściła do niego oko.

– Był wypożyczony – zaśmiał się radośnie, jak z najlepszego żartu.

– A leżał na tobie jak druga skóra. – Eleanor nie zamierzała się poddać.

– Zobaczymy, Ellie. Generalnie jestem przeciwny temu, żebyś ty mnie zapraszała do restauracji, na której rachunek mnie nie stać.

– Jack. – Złapała go za rękę. – Musimy sobie coś ustalić!

Jack wbrew wszelkiemu rozsądkowi uznał wtedy, że Eleanor jest niebywale seksowna, kiedy mówi tak poważnie, stanowczo i z delikatną groźbą. Chyba mnie pojebało – pomyślał.

– Słucham. Co chciałabyś ustalić?

– Nie będę niczyją utrzymanką. Już mama mi to próbowała zaimplikować, mówiąc, że mam znaleźć męża, który zapewni mi odpowiedni poziom życia. A najlepiej, według niej, gdyby to rodzice mi go znaleźli.

– To rzeczywiście nonsens – przyznał Jack, myśląc o tym, kogo wybraliby rodzice Eleanor.

– Sam widzisz. Dopiero zaczęłam pracę, ale z czasem będę zarabiała coraz więcej. To pozwoli mi się usamodzielnić i podejmować autonomiczne decyzje odnośnie mojej przyszłości zawodowej i prywatnej. I jeśli mam ochotę zaprosić swojego mężczyznę na kolację, to nie powinien mi odmawiać – skonkludowała.

– Jestem twoim mężczyzną? – Jack nagle się rozpromienił.

– A nie?

– Oczywiście, że tak.

– Więc rozumiemy się w tej kwestii?

– Dobrze, Ellie. Postaram się okiełznać swój maczyzm i dam ci się czasem zaprosić na kolację – zażartował.

Ellie parsknęła śmiechem.

– Okiełznać maczyzm... Pięknie to powiedziałeś, Jack. W punkt!

– Cieszę się, że ci się podobało. Ale dziś wolałbym pohołdować męskiemu zwierzowi we mnie i zapłacę cały rachunek, dobrze? A potem zabrałbym cię do warsztatu i zrobił ci dobrze ustami w moim biurze – dodał szeptem wprost do jej ucha.

Ellie poczuła, jak gorąco uderza jednocześnie w jej twarz i w miejsce, w którym od razu zapragnęła to poczuć.

– Jack! – Wypuściła głośno powietrze, ale to nie pomogło.

– To jak, jesteśmy umówieni, Ellie? – Chciał potwierdzić.

– Co do rachunku się zgadzam, a jeśli chodzi o resztę... musisz mnie bardziej przekonać – dodała z czarującym uśmiechem, choć gdyby mogła, oddałaby mu się już na stoliku, przy którym siedzieli, tak go pragnęła.

– Możesz już się szykować – odpowiedział głębokim głosem, w którym można było wyczuć nutkę groźby i obietnicy. A potem wstał, jakby nigdy nic i podszedł do lady, żeby zapłacić za lunch.

Przez całą drogę Jack zaczepiał dziewczynę. Raz muskał jej szyję, innym razem kolano, w końcu uda, które ściskała, nie mogąc zapanować nad podnieceniem.

– Ty lepiej patrz na drogę! – pouczyła go, kiedy wjechali do dzielnicy mieszkalnej. – Raz mi tu wybiegł dzieciak na jezdnię, spomiędzy zaparkowanych samochodów. Dlatego uszkodziłam koło.

– Jaki dzieciak? – zainteresował się Jack.

– Taki mały, ciemnowłosy, miał może cztery lub pięć lat. Miał na imię Jim.

– Czy to było na ulicy sąsiadującej z moim warsztatem?

– Tak. Stamtąd odholował mnie twój kolega lawetą.

– I powiedz jeszcze, że jego matka to była taka niska, szczupła blondynka.

– Tak. Zapisałam gdzieś nawet adres. Twierdziła, że ma troje dzieci, a jej mąż pije. I prosiła, żeby ich nie pozywać za to koło. Wcale nie miałam takiego zamiaru – wytłumaczyła się od razu. – Wiedziałam, że jest ubezpieczenie, ale zrobiło mi się szkoda tego dzieciaka. Mógł zginąć przez nieuwagę rodziców.

– Taaak. – Jack podrapał się po głowie. – Znam tę rodzinę. Alyssa kiepsko wybrała sobie męża. Chodziliśmy razem do szkoły. To była kiedyś zupełnie inna dziewczyna.

– I co się stało?

– To co zwykle w takich sytuacjach, Ellie. Poznała nieodpowiedniego faceta, zaszła w ciążę, wyszła za mąż, a potem urodziła kolejne dzieci, tracąc pracę.

– I co teraz? Jak można im pomóc?

– Nie wiem, czy można. Próbowałem, to jej mąż zrobił się zazdrosny i zaczął ją traktować jeszcze gorzej.

– A gdybym to ja spróbowała?

– A chciałabyś? – Spojrzał na nią z nadzieją.

– W końcu jestem prawniczką. Zawsze mogę nastraszyć gościa konsekwencjami.

– Bałbym się puścić cię tam samą – przyznał.

– Znowu masz tryb maczo? – zażartowała.

– Nie, po prostu się o ciebie troszczę.

– Możesz być spokojny, Jack. Ale masz rację, trzeba przemyśleć strategię i dowiedzieć się, jak najlepiej im pomóc.

– Brzmi poważnie.

– Bo jest poważne. Szkoda dzieciaków.

– Masz rację, Ellie. – Spojrzał na nią z dumą. Była jeszcze lepsza niż sobie wyobrażał.

Niedługo dojechali do warsztatu. Jack zaparkował auto, pomógł Ellie wysiąść, a potem przyciągnął ją do siebie i pocałował na oczach ciekawskich pracowników. Po chwili oderwał się od ust dziewczyny i wziął ją za rękę, a do gapiów krzyknął rozbawiony:

– Bierzcie się do roboty, nie płacę wam za podglądanie!

Cały zespół rozbiegł się do swoich zajęć, a Jack zaprowadził Ellie do swojego biura.

– Nadal masz ochotę na odrobinę szaleństwa? – spytał, puszczając do niej oko.

– Ja... chyba... – Ellie się prawie jąkała, nie mogą zebrać słów. – Przecież w biurze masz okno wychodzące na warsztat – wyartykułowała swoje obawy.

– Ale mam też pomieszczenie, w którym nie ma okien – oznajmił z szerokim uśmiechem. – Chodź, pokażę ci.

Rzeczywiście, obok było niewielkie pomieszczenie, w którym Jack trzymał stare segregatory z dokumentami firmowymi, głównie fakturami. Oprócz dwóch regałów było tam małe biurko, jedno krzesło i kanapa wciśnięta w kąt.

– Można się nawet zdrzemnąć – zażartował, wskazując na mebel – ale nie przyszliśmy tu spać.

– Ty... mówisz poważnie?

– Ellie, nie przyprowadziłem cię tu, żeby cię przelecieć – zaprotestował. – Ale jeśli masz ochotę na cokolwiek, twoje życzenie jest dla mnie rozkazem.

– Testujesz moje granice?

– W pewnym sensie. Chcę wiedzieć, ile z nieustraszonej amazonki, którą poznałem w Banks, jest w pannie Bethell, którą jesteś w Manchesterze. Myślę, że mogę ci zaoferować wiele wrażeń, ale i tak najważniejsze jest, że zależy mi na tobie i chciałbym cię uszczęśliwić.

Eleanor spojrzała w iskrzące fascynacją i pożądaniem oczy mężczyzny, i usta same sformowały słowa:

– W takim razie na pewno kiedyś wypróbujemy to pomieszczenie.

– Już nie mogę się doczekać. – Jack puścił do niej oko.

– Ani ja – przyznała szczerze. – Ale ty chyba musisz już wracać do pracy?

– Niedługo będę musiał.

– Czyli mam już iść?

– Jeśli o mnie chodzi, możesz zostać w biurze, ale nie wiem, jak wpłynęłoby to na koncentrację moich pracowników – zażartował. – I moją też. Ciągle bym myślał o tym, że jesteś blisko.

– A o czym myślisz, jak mnie nie ma?

– O tym, że jesteś daleko – zaśmiał się, a ona razem z nim.

§&?

Eveblack48 wykorzystuje ostatni skitrany rozdział, więc - zgodnie z obietnicą - od jutra do niedzieli wpadnie wam całość w rozsądnych do przetrawienia ilościach codziennie :-)