- Błagam... Łucja... Obudź się. Ja naprawdę cię kocham. Dlaczego skoczyłaś... Błagam powiedz dlaczego...

-Wiktor...?

Otworzyłam delikatnie oczy przy mnie siedział Wiktor ,był cały we łzach.

- O..obudziłaś się.

- Mmmhm...

Zamknęłam oczy ,po chwili słyszałam kilka innych głosów. Lekarze? Śpiączka? Wypadek? Utrata pamięci...? O co tu chodzi?

Po dwóch dniach wyszłam ze szpitala. Byłam przez 3 miesiące w śpiączce. Jak się okazało straciłam pamięć. Miałam próbę samobójczą,ale nie wiem dlaczego. Pamiętam tylko Wiktora i moja rodzinę oraz paru znajomych i kilka scen z życia. Nic więcej.

-Hej Łucja! Może chodźmy na lody?

- Oki.

Minął już miesiąc. Pamiętam już prawie wszystko ,widziałam zdjęcia rodziny i znajomych oraz kilka filmów i większość mi się przypomniało.

Spacerowałam z moim chłopakiem po parku aż zobaczyliśmy małą lodziarnie po drugiej stronie ulicy. Weszliśmy tam. Zamówiliśmy lody i gdy już mieliśmy wychodzić wpadłam na kogoś.

- Oj przepraszam. Wszystko w porządku?

Wyciągnęłam dłoń do siedzącej na podłodze niskiej ciemnowłosej dziewczyny. Ta przyjęła rękę i wstała.

- Uważaj jak leziesz ty...

Spojrzała na mnie. Jej duże ciemne oczy rozszerzyły się.

- Ł..Łucja... ?

- Hm?

Spojrzałam na nią pytająco. Jej oczy się zaszkliły. Nie wiem o co jej chodzi.

- T..to ja... Andżela. Nie poznajesz?

Patrzyłam na nią dokładnie. Nie znałam jej. Nawet nie mogłam sobie przypomnieć jakiegokolwiek zdjęcia z nią.

- Nie znam cię wybacz. Wiktor chodźmy już.

Uśmiechnęłam się do chłopaka co od odwzajemnił. Wyminęliśmy dziewczynę. Nagle jednak poczułam szarpnięcie za ramię. Zostałam odwrócona a ta Andżela mnie pocałowała. Była cała czerwona od płaczu.  Odepchnęłam ją.  Nagle na jej lewym palcu serdecznym dostrzegłam blask a następnie, czerwoną nić. Ta nić była urwana w połowie. Jakby ktoś ją przeciął. Spojrzałam na nią pytająco.

- J..jak możesz mnie nie pamiętać?!

Krzyknęła i uderzyła mnie w twarz. Nagle Wiktor złapał ją za rękę.

- To ty jesteś tą idiotką! Łucja straciła pamięć! Miała... Wypadek! Bardzo dobrze ,że cię nie pamięta! Byłaś dla niej okropna! Dziwiłem się gdy mówiła mi że była zakochana w takiej bezdusznej suce jak ty!

Odepchnął ją a ona wpadła na stolik. Spojrzała na mnie w szoku. Ja patrzyłam na nią z odrazą.

- Chodźmy już.

Wyszliśmy z lodziarni.

- Przepraszam Łucja... Kocham cię

I tak oto koniec tej historii.