pov. James Barnes:

Nastolatka wierciła się na łóżku.

Nie wiedziałem o co chodzi.

Może to przez leki nasenne? Albo koszmary?

-Bucky, Banner mówi że Silva wybudzi się za jakieś dwie godziny, jak nie więcej. 

-Nie, jej wilczyca bardzo szybko pozbędzie się z organizmu leków. - powiedziałem pewnie. - Za chwilę się obudzi. A, i pod żadnym pozorem nie wchodzicie do tego pokoju. W słuchawce zapadła cisza.

-Nieeee... Błagam przestań... Markus proszę... Nie chcę już... Nie, zostaw... - dziewczyna zwinęła się w kłębek na łóżku i zaczęła dygotać. - To boli, przestań...

Nagle otworzyła oczy i rozglądając się wokoło usiadła powoli.

-Cześć maleńka. Już nic ci nie grozi. Nie dostaniesz żadnej kary. - szepnąłem jej do ucha, nachylając się nad nią.

Ona przytuliła się z ufnością.

-Wiesz, że masz skręconą kostkę. Pozwól mi sobie pomóc.

-Ale nie będzie bolało? - przerażona odsunęła się ode mnie na skraj łóżka.

Nie chcąc jej martwić, pogłaskałem ją po włosach.

-Tylko chwilę poboli, a później chodzenie nie będzie sprawiało ci problemów.

Silva podciągnęła nogę do klatki piersiowej i zamknęła oczy. Powoli przysunąłem się bliżej i przeniosłem ją na swoje kolana.

Westchnąłem cicho i delikatnie złapałem za pękniętą kość.

Szybkim ruchem nastawiłem "problem".

Silva wrzasnęła przeraźliwie. Ręką uderzyła w moją twarz. Zaśmiałem się cicho.

-Tato?

-Tak, maleńka?

-Kim był ten mężczyzna z długimi włosami?

-Może będzie lepiej, gdy wszyscy się ci przedstawią?

Kiwnąłem głową w kierunku lustra.

Na początku wszedł Loki, Bruce i Natasha, a później reszta wsypała się do środka.

Silva pisnęła zaskoczona i jeszcze bardziej przytuliła się do mojej ręki.

-Cześć. Ja jestem Natasha Romanoff, ten z bródką to Tony Stark, ten profesorek to Bruce Banner, ten z jetpackiem Sam Wilson, z młotem Thor Odinson, z łukiem Clint Barton, obok mnie Wanda Maximoff i jej brat Pietro, a z tarczą to Steve Rogers. A tutaj masz Lokiego.

-Czyli Bruce i Loki byli w tamtym "pokoju"? - zapytała, wskazując na przedstawione osoby.

-Tak, szybko załapałaś. Jestem pełna podziwu. Cieszymy się, że jesteś z nami, nie będziemy już ci przeszkadzać. - Natasha zawsze wiedziała kiedy wyjść.

-Ja zostanę. - odezwałem się.

-James nie, Fury nas wzywa. Za pół godziny wrócimy, okej?

-Silva, mogę cię zostawić? - szczerze nie chciałem tego robić.

-Ale wrócisz?

-No pewnie. Ktoś musi ciebie pilnować. - powiedziałem żartem.

Położyłem ją na łóżku i przykryłem kocem.

-Prześpij się trochę, dobrze?

Pokiwała głową.

Wyszedłem i zamknąłem drzwi na kod.

-Powaliło was?! - wydarłem się na nich. - A jak sobie coś zrobi?

-Staniemy tutaj i popatrzmy na jej zachowanie. - Tony odparł ze spokojem. - Muszę wiedzieć czy nie ma jakichś lęków, bo chcę jej dać nowy pokój. Przystosowany do jej stanu fizycznego jak i psychicznego.

-Dzięki Stark. Ale jeśli coś jej się stanie, to pożałujesz.

-Przez szybę słychać dźwięk, więc jak coś będzie niepokojącego, to od razu możesz tam wejść. - dodał Steve.

-Popatrzcie na to! - Wanda powiedziała niepewnie. - Silva ma chyba klaustrobię.

-Ona musi mieć natychmiast kogoś przy sobie. Sugeruję również, że może mieć lęk przed ciemnościami. - Vision wyłonił się z podłogi.

Odwróciliśmy się szybko do lustra.

pov. Silva:

-Tato, wróć tutaj, boję się. - zaczęłam się trząść.

Ściany niebezpiecznie zbliżyły się do łóżka.

Skuliłam się w kulkę przy rogu łóżka, a po chwili usłyszałam jak ktoś cicho wchodzi do pomieszczenia.

Zadrżałam i jeszcze ciaśniej opatuliłam się kocem.

Poczułam zimną dłoń na ramieniu, po czym cicho wypowiedziane słowa...

DODATEK :

561 słów.

A.A.J.