- Tak, Stiles właśnie przed chwilą zasnął i nie chcę go budzić - powiedział Scott nerwowo do telefonu. Na rękach trzymał malutkiego Stilinskiego, który cały czas się uśmiechał.

- W porządku, Scott, tylko powiedz mu, że jutro zaczynam pracę o piątej i wrócę dopiero o osiemnastej.

- Dobrze, dobranoc.

Rozłączył się szybko i odstawił telefon na szafkę nocną.

- Isaac zaraz przyniesie pieluchy dla ciebie. Masz szczęście, że jeszcze nie potrzebujesz się załatwić - westchnął, kręcąc głową, a Stiles się zaśmiał. - Chcesz już poszukać jakiś ładnych ubranek? Mama zostawiła je gdzieś w piwnicy.

Stiles wyciągnął lewą rączkę i położył ją na nosie Scotta, który uśmiechnął się mimowolnie. Ruszyli razem do piwnicy, a podczas tej drogi McCall coś mu opowiadał. Nie miał pojęcia czy jego przyjaciel będzie o wszystkim pamiętał, ale wątpił. Jutro pokaże go swojej mamie i szeryfowi.

- Może te? - zapytał, wyciągając zwykłe czerwone. Stiles nie wyglądał na zadowolonego, więc szukał dalej. Rozpakował chyba z dziesięć pudeł, aż w końcu znalazł takie czerwone z reniferami. - Podobają ci się? - Stilinski głośno zaśmiał się na to i Scott uważał, że było to cholernie urocze.

Wrócili na górę, gdzie czekał już Isaac.

- Prawie matka Lydii mnie przyłapała! - krzyknął oburzony i spojrzał na dziecko. - Umiesz się opiekować dziećmi?

- Daj mi te pieluchy - powiedział, nie chcąc czekać, aż Stiles popuści. Lahey podał mu jedną, a Scott położył przyjaciela na kanapie.

Nawet mu wyszło. Męczył się jakieś piętnaście minut, aż w końcu ją założył. Później założył wybrane przez Stilinakiego śpioszki, a Isaac przygotował butelkę.

- Scotti, ja już idę, tylko pamiętaj, że musi mu się odbić, bo jeśli tego nie zrobisz zrzyga ci się na bluzkę.

No i Scott nie posłuchał, czego później strasznie żałował.

- Kochanie, jesteś najgorszym dzieckiem na świecie - powiedział, gdy z prędkością światła się umył, a później leżał ze Stilesem w jego łóżku. - Miejmy tylko nadziej, że wiedźma cię przywróci.