Wszyscy odlecieli na smokach swoich rodziców - z wyjątkiem Annie i mnie, bo razem odpłynęłyśmy statkiem. Max z ciężkim sercem się z nią pożegnał - nie pocałował jej, ale przytulił ją i nie chciał od niej odejść przez kilkanaście minut. Emerytowani ninja obiecali czekać na mnie na molo wraz ze swoimi pociechami, chcieli bowiem odwiedzić swojego starego kumpla i mojego ojca w jednym. Nelson na pożegnanie dał mi buziaka w policzek (groźne spojrzenia ze strony Jacka były przeurocze). 

Kiedy razem z Annie dopłynęłyśmy do molo, przytuliłam ją na pożegnanie i poszła w swoją stronę. Dziwnie było mi prowadzić potężnych ninja do mojego małego domu. Bałam się reakcji taty. 
Weszłam niepewnie do chatki, która jednocześnie była miejscem pracy mojego ojca. Spał sobie niewinnie na kanapie, jakby nie ruszył się z miejsca od kiedy go tu zostawiłam. Nie zwracałam uwagi na szloch cioci Nyi z tyłu. Dźgnęłam tatę w ramię, a on od razu zatrzepotał swoim rzęsami. Spojrzał na mnie, jakby pierwszy raz w życiu mnie widział. 

- Lara, kochanie, nie pozwoliłem ci - powiedział.

- Wiem - przytaknęłam - Ale zrobiłam to dla swojego dobra, tatku.

I mnie przytulił. A potem zauważył swoich znajomych i zaczął się z nimi witać. Wzruszyło mnie, kiedy przytulił ciocię Nyę, jakby nie widział jej od lat (co w sumie było prawdą). A potem usiedli przy stoliku, zrobiłam im kawy i każdy opowiadał, co tam chciał. Jakby nigdy ich nic nie rozdzieliło. W tym czasie ja wraz z Wendy, Libby, Peterem, Maxem i Jackiem poszłam na spacer. Oprowadziłam ich po mojej małej wiosce. Stwierdzili, że jest tu o wiele piękniej niż w Ninjago City. Nie wiedziałam, czy im wierzyć - w końcu nigdy nie byłam w mieście. 

Kiedy wróciliśmy, tata powiedział, że porozmawiał ze swoimi przyjaciółmi i pozwolił mi na trening wraz z nimi. Strasznie się ucieszyłam, bo to było moje marzenie. Perspektywa chronienia całej krainy Ninjago przed złem wraz z najlepszymi przyjaciółmi (i Libby) wydawała się naprawdę świetna.

KONIEC