"Wil je een cd op zetten?" vraag ik. "Sure!" hij springt op en rent naar mn cd-kast. "Raden!" "Kleuter." mompel ik. Hij grinnikt "Wat?" hij houd zijn hoofd scheef op de manier hij doet. Ik weet niet wat ik moet doen. Het is even stil maar dan start de muziek. Gelukkig. "Het is The 1975" zeg ik glimlachend. "En ze slaat weer toe ze heeft het alweer goed!" zegt hij als n sportcommentator. We lachen.

We zaten een tijdje stil. "Laten we een tekenwedstrijd houden!!" roep ik. Ik sta op en pak potloden en papier. "Ik kan helemaal niet tekenen." zegt hij. "Tuurlijk wel! Wat tekenen we eerst?" zeg ik. Hij denkt. "Een vlinder." hij kijkt me triomfantelijk aan. "Okay 5 minuten." zeg ik en start meteen. Eerst de omtrek van de vleugels en kleuren uitzoeken. Ik voel het, ik voel zijn blik op me rusten. "Misschien moet je zelf beginnen?" zeg ik. Hij schrikt op en begint ook. Hij is super geconcentreed, best wel lief. Maar goed. Nog 2 minuten te gaan. Ik geef de vleugels kleur. En laat het nog meer lijken alsof hij echt vliegt. Dan kijk ik op de klok. "Klaar!" roepen we tegelijk. "Wauw! Je kan niet tekenen?" zeg ik. Hij kijkt een beetje verlegen. "Misschien kan ik het wel n beetje. Maar nooit zo goed als jou!" ik geef hem een stomp. Hij grinninkt. Ik schiet in de lach.

Er wordt op de deur geklopt. We waren midden in een nieuwe tekenopdracht. "Liefje, het is al half zeven. Wil je anders blijven eten?" vraagt ze aan Finn. Ze zet een glimlach op. Finn kijkt nadenkend. "We eten pasta. Bolognese." dat was de switch. "Ik blijf graag eten." zegt hij met een net knikje en een glimlach. "Prima, we eten om zeven uur. Wees niet te laat." dan loopt ze weg en trekt de deur achter zich dicht. "Pasta it is!" zegt hij. "Yep, mooi he." en ik proest het uit. Hij kijk me alleen maar lang aan. En dan gaat hij verder met de tekening. We zijn klaar met de tekening. "Jij bent weer met n idee." zeg ik. "Ik heb er een hoor, we gaan elkaar tekenen!" "Uhm okay." "10 minuten" zegt hij.

Ik kijk naar zijn gezicht. Hij naar die van mij. Ik kijk naar zijn perfect gevormde kaaklijn, lippen, neus en ogen. Z'n haar een mengeling van bruin en blond in zo veel kleuren. Ik zucht. Zo perfect. Hoe moet ik dit gaan tekenen dat kan ik niet. Ik kan niet zo iets perfects maken omdat ik het dan niet precies hetzelfde kan maken. Ik zou het verpesten. Dat wil ik niet. Maar ik kan niets laten merken. Ik moet wel tekenen. Oke daar gaat ie dan. Nog 7 minuten.

FINN DREAMER:

Ik kijk naar haar. Ze is zo mooi. Zo perfect. Alles wat een jongen zou willen. Alles wat ik wil. Ze heeft gewoon alles. Als ik bij haar ben voel ik me gewoon compleet. Goed. Geweldig. Ik wil vooraltijd bij haar zijn. Haar in slaap wiegen en zingen. Slaaplekker kussen en knuffelen tot ik haar zachtjes tegen me aan in slaap voel vallen. Jeetje. Wat wil ik dat graag. Ze zucht. We staren nu al drie minuten naar elkaar. Ik ben bang dat ze het raar vind dus probeer ik me te concentreren om perfectie te teken.

Oh god het is mislukt. Ze is veel mooier. Shit. Dit is zo slecht. Maar er is geen tijd. Ze kijkt op. "Ben je klaar?" vraagt ze zacht. "Ja maar hij is niet goed." "Ik ben ook klaar alleen de mijne is ook mislukt." we draaien hem om. Wow hij is echt heel mooi. Het is echt ik. Precies. Mij. Alsof ik in de spiegel kijk. "Woah, mislukt? Hij is geweldig!" "Dat zeg jij? Ik ben prachtig. Op die tekening!" je bent altijd prachtig. Denk ik. Ik dacht het. Toch? Please laat ik het niet hard op hebben gezegd. "Lieverds! Het eten is klaar!"

I shall never know cuz its pasta time!

*heeej weer n nieuw hoofdstukje. Laat weten wat je vind
-XXX- Jazz*