"Ik heb even geen idee wat ik zeggen moet." Zeg ik. "Ik weet ook even geen raad." Zegt hij ongemakkelijk. "Dan zeggen we niets." Hij knikt en slaat zijn armen om me heen. Zo liggen we.

1 uur.
2 uur.
3 uur.
4 uren.
Zonder iets te zeggen. We knuffelen. Meer niet. We voelen de liefde. We weten dat het echt is. Het is als een droom. Hij houd van me. Ik hou van hem. We weten het allebei. Het maakt me blij. Hij maakt me blij.
Finn Dreamer.

De regen tikt door op mn raam. Zijn ademhaling is gelijkmatig. Rustgevend. Zijn stem fluistert dingen in mijn oor. Zijn hand aait over mijn bol. Het is de perfecte filmscene.

Tot ik de deur hoor openen. Beneden. Shit mijn ouders ze zijn thuis. Is het al zo laat? Finn is hier. Ik hoor voetstappen op de trap. "Finn ga onder mijn bed. Nu!" Zeg ik. Hij springt op en kruipt onder mijn bed.
Minder dan n seconde later opent mijn vader de deur. Mijn moeder staat achter hem.

"Dag lieverd. Hoe is je dag?" Vraagt mijn moeder. "O helemaal goed hoor. Gewoon een normale dag." Zeg ik nonchalant. "Dat is mooi. Ik wilde eigenlijk zo beginnen met het opruimen van je kamer. Is dat goed?" Vraagt ze. "Hoe bedoel je?" Zeg ik. "O gewoon nieuw beddengoed stofzuiger dr doorheen." Shit. "Uh ja dat kan wel kom zo maar terug." Zeg ik snel. Ze knikken en draaien om. Sluiten de deur.

Jezus. Precies nu? "Oh Finn het spijt me zo erg. Wees snel vergeet je spullen niet. De kleding van mijn vader mag je aan houden." Zeg ik. Ik loop met hem naar het balkon. "Dag. Ik hou van je." Zegt hij. Ik glimlach. "Ik ook van jou." Zeg ik. Dan geeft hij me een kus. Daarna klimt ie naar beneden. De regen voelt nog beter aan dan normaal. Ik zwaai tot hij uit het zicht is. Dan loop ik naar binnen.

" that was close."