Teraz Adel leżała w łóżku i słodko sobie spała. Śniła o pięknych rzeczach gdy nagle...

   - Ja nie chcę wstawać!- krzyczała nastolatka, gdy Hanji próbowała wyciągnąć ją z łóżka.

   - Masz za pół godziny trening z Levi'em!- wykrzyczała zdenerwowana Zoe.

   - Ja z nim nie chcę! On jest sadystą! Błagam nie!- zapierała się dziewczyna.

   - Przecież cię nie zje!- oznajmiła jej czterooka.

   - Skąd wiesz!- krzyknęła dziewczyna.

   Hanji z załamaniem postanowiła ją puścić, przez co Adel spadła z łóżka i leżała teraz plackiem na podłodze.

   - Żyjesz?- zapytała ją bronzowowłosa, a w odpowiedzi otrzymała tylko niezrozumiałe mruknęcie.

   - No to wstawaj! Nie ma czasu!- rozkazała dziewczyna.

   - Nieee!- wykrzyknęła blondynka gdy była już ciągnięta do drzwi.

~•●♡●•~

   Chwilę później obydwie znajdowały się już na placu. Z nieznanych im przyczyn wszyscy się na nie dziwnie gapili.

   - Czemu oni się tak patrzą?- zapytała w końcu Hanji.

   - Nie mam pojęcia... zaraz... Przecież ja jestem w piżamie!- przypomniała sobie młodsza z dziewczyn, po czym pobiegła do pokoju.

   Gdy wróciła zastała zestresowaną Zoe gadającą z Levi'em. Nie trzeba było być geniuszem by domyślić się, że chodziło o spóźnienie się kadetki.

   - O widzisz!- krzyknęła okularnica- już jest!

   Po kilku sekundach starszej z dziewczyn już nie było.

   - Zapamiętaj że na moje treningi się nie spóźnia- powiedział oschle Ackerman- za karę biegasz teraz pięćdziesiąt kółek na rozgrzewkę.

   - Ty se ze mnie jaja robisz?! Pięćdziesiąt?! Na rozgrzewkę?!- dziewczyna niemile się zdziwiła.

   - Chcesz biegać sześćdziesiąt?- zadał jej pytanie.

   - Ale... eh... no dobra, już biegam- powiedziała po czym zaczęła biegać pierwsze kółko.

   Na początku szło jej dobrze, pierwsze dziesięć kółek jakoś dała radę, ale następne były coraz gorsze. Minęła już godzina a Adele dopiero skończyła.

   - Już kadeci szybciej biegają niż ty- załamał się Ackerman.

   - Mogę... już iść?- wysapała praktycznie umierająca dziewczyna, która w tym właśnie momencie leżała na mokrej po deszczu ziemi.

   - To była rozgrzewka- prychnął chłopak.

   - Ja... ja nie wstaję z tej ziemi- powiedziała stanowczo.

   - Nikt cię o zdanie nie pytał- odpowiedział jej, po czym podniósł ją z ziemi.

   Dziewczyna popatrzyła na niego przez kilka sekund po czym z powrotem położyła się na ziemi.

   - Gorzej niż z dzieckiem- pomyślał levi, po czym zwrócił się do zdychającej dziewczyny- wstawaj bo jutro będziesz biegać sto.

   Po tych słowach dziewczyna niechętnie wstała z mięciutkiej, brudnej ziemi i wymamrotała coś niezrozumiałego.

   - Umiesz używać sprzętu do manewrów?- zapytał ją.

   - Trochę, ale jednak niezbyt- odpowiedziała.

   - W takim razie teraz się nauczysz- oznajmił jej.

~•●♡●•~

   Godzinę później dziewczyna leżała praktycznie martwa na łóżku, nawet nie myśląc o tym że błoto z jej ubrań ubrudzi pościel. Wstała dopiero gdy Kai przyszedł zawołać ją na obiad.

   - Jak mogłaś tak umorusać pościel- zaczynał dramatyzować- przecież kapitan cię zabije!

   - Już mnie zabił- wymamrotała ledwo przytomna dziewczyna.

   - Nie dramatyzuj tak. Znam osobę która raz biegała dwieście kółek- powiedział.

   - Jak na mnie nawet dwadzieścia to zbyt dużo- westchnęła Adel.

   Prawda jest taka że z łóżka wyszła tylko dlatego że jedyną rzeczą wspanialszą od spania była obietnica wypicia ciepłej herbatki i zjedzenia dobrego jedzonka.

   Gdy już usiedli przy stole zaczęli jeść. Kai co chwilę próbował zacząć rozmowę, ale jego przyjaciółka odpowiadała jedynie słowami w stylu: ta, mhm, interesujące.

   Dziewczyna szybko dokończyła posiłek i odeszła od stołu. Już kładła się na swoim 'bardzo czystym' łóżku, gdy do pokoju jak opętana wbiegła Hanji.

   - Chodź! Pomożesz mi z papierami!- krzyknęła wesoła.

   - Co?! Przecież to twoje papiery! Ja tu spać próbuję!- zdenerwowała się Adel.

   - Wyśpisz się w nocy! Chodź!- rozkazała Zoe.

   Nastoltka posłusznie poszła za wyższą dziewczyną i po chwili pomagała jej już w układaniu papierów.

   - Więc... za dwa tygodnie wyprawa- westchnęła brązowowłosa- jeśli wszystko pójdzie dobrze to wrócisz do domu.

   - Ta- odpowiedziała dziewczyna z lekkim smutkiem w głosie.

   - Nie cieszysz się?- zdziwiła się okularnica.

   - Co? Nie! Cieszę się! I to bardzo ale...- przerwała na chwilę by dobrać odpowiednie słowa- będę trochę za wami tęsknić. Nie chcę nawet myśleć o tym że już się nigdy nie spotkamy...

   - Daj spokój! Szczerze? Dobrze że wracasz, ten świat jest niebezpieczny. Dobrze będzie żyć ze świadomością że chodziaż jeden z moich przyjaciół jest bezpieczny- uśmiechnęła się Hanji.

   - O ile uda nam się tam w ogóle dotrzeć- powiedziała dziewczyna, po czym dodała trochę ciszej- i to jeszcze za życia...

   - Coś ty?! Nie damy się tak łatwo zabić!- wykrzyknęła do niej Zoe.

   - Kto jak kto, ale ty głupia okularnico powinnaś wiedzieć że tytani są niebezpieczni- powiedziała osoba wchodząca do pokoju.

   - Przestań być takim pesymistą Levi- zdenerwowała się starsza z dziewczyn.

   - Nie jestem pesymistą, tylko realistą. Ty za to jesteś przesadnym optymistą i to cię kiedyś zgubi- odburknął.

   - Lepiej myśleć pozytywnie niż ciągle niszczyć wszystkim humor, prawda Adel?- zapytała, ale nikt jej nie odpowiedział.

   Drzwi od pokoju były lekko uchylone, co oznaczało że Tokomitsu najprawdopodobniej skorzystała z okazji żeby się ulotnić.

   - Hej wracaj tu!- wydarła się Hanji gdy zdała sobie sprawę z tego, co się stało.

~•●♡●•~

   Czterooka popędziła do pokoju uciekinierki, którą zastała usypiającą na łóżku.

   - W dwie minuty zdążyłaś położyć się spać?!- zdziwiła się i zaczęła wchodzić do pokoju. 

   - Tak i proszę mi nie przeszkadzać- wymamrotała dziewczyna.

   - Nie przesadzaj! Jeszcze nawet kolacji nie było!- zaśmiała się Zoe.

   - Od kiedy niby nie można spać w dzień?- zapytała Tokomitsu.

   - Od dzisiaj!- krzyknęła Hanji po czym zerwała ze śpiącej królewny kołudre- lepiej ją wypierz.

   - Ja chce spać!- załamała się młodsza z dziewczyn.

   - Chodź! Pogadamy o tytanach!- wydarła się brązowowłosa.

   - Ja nie chcę!- wydarła się blondynka gdy już znajdowała się poza pokojem.

   Biedna została wyciągnięta na dwór, gdzie przynajmniej jej zdaniem było zbyt zimno na wychodzenie.

   - Wróćmy do środka- powiedziała z lekkim smutkiem w głosie dziewczyna.

   - Żebyś mi znowu poszła spać? Nie ma mowy! Skończyłam na dziś pracę i zamierzam z tego skorzystać!- oznajmiła uradowana okularnica.

   Adel nic nie odpowiedziała. Usiadła tylko na trawie, a czterooka po chwili zaczęła opowiadać interesujące ciekawostki o tytanach oraz historie z wypraw.

   Wbrew pozorom nastolatce się nie nudziło... no może z wyjątkiem momentów w których czterooka rzucała jakimś naukowym bełkotem, którego ona nie rozumiała. Szczęśliwa Hanji w końcu znalazła kogoś kto interesuje się jej biadoleniem o tytanach.

~•●♡●•~

   Powoli zbliżała się pora kolacji, więc obydwie wstały i skierowały się na stołówkę. Zrobiły sobie jakieś kanapki i herbatę, po czym poszły kontynuować swoją rozmowę do pokoju Hanji.

-----------------------------------------------------------
W Końcu wrzucam ten rozdział i powiem wam że specjalnie poszłam wcześniej na zbiórkę do parku by go skończyć i do mnie znajomi podeszli i ja w ostatniej chwili wyłączyłam telefon (lepiej by nikt więcej tego cringu nie czytał XD)