"Proszę, nie zabierajcie mojego słońca"
Jak trudno z głowy wymazać miłość tę,
która przez tyle dni podtrzymywała życie me.
Jak trudno chmury rozproszyć nad niebem mym,
gdy moje słońce zabrano mi.
Zabrali mi -
tę jedną miłość, największą miłość, która pokazała mi jak żyć.
Skuli w kajdany serce me -
moja miłość odeszła,
a ja tkwię sama gdzieś na dnie, przywołując wciąż imię jej.
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro