Geçen bölüme yorum ve oy sayısı düşük geldi, araya zaman girdi diye unutulduk mu? :/

Keyifli Okumalar!

*

-Yazar Anlatımı-

Yanağında hissettiği sıcaklık ile yüzünü buruşturarak uyandı. Pencereden sızan güneş, tombik yanağını keke dönüştürmeden önce  yatakta biraz yana kaydı ve gözlerini birkaç saniyeliğine açtı. Vücuduna sarılı kolların varlığı kendini hatırlattığında aklından dün gece geçti.

Rohat ile beraber uyumuşlardı. Ve hatta güneş olmasaydı bu anı biraz daha uzatabilirlerdi. Yine de yüzündeki gülümsemeye engel olamadı. Aynı zamanda saçlarının arasına daldırdığı eline.

Yumuşak saçlarına hafifçe dokunurken hâlâ beline sarılı kollarının mutluluğu içindeydi. Çok değişik bir pozisyon değildi ama hayatında ilk defa bir erkekle, sevdiği bir erkekle beraber uyumuş ve sabah bu pozisyonda uyanmıştı. Elbette ki kendini tuhaf ama bir o kadar da mutlu hissediyordu.

Aklından geçirdiği düşüncelere bir son verip bakışlarını saate çevirdi. Fakat saatin sekiz buçuk olduğunu fark etmesi ile az önceki mutluluğun nedeni olan kolları itip Rohat'ı yataktan düşürmesi bir oldu.

"Rohat! Kalk kalk, kalk geç kaldın uçağa! Ya kalksana domuz!" Yere düşmeyip yatağın ucunda uykusuna devam eden Rohat'ı bir kez daha dürtükledi. Ufak tefek mırıltılarla cevap verdiğinde ise dayanamayıp saçlarını çekti. Evet, az önce okşadığı saçları bu kez sinirle çekti.

"Baştan söyleseydin uykucu olduğunu yiğidim, uyumazdık boşuna!" Büyük bir çaba sonunda Rohat gözlerini araladı ve deminden beri onu uyandırmaya çalışan Reyhan'a, ardından saate çevirdi gözlerini.

Az önce Reyhan'ın verdiği tepkinin aynısından verirken, yerinden zıplayıp ağzından ufak bir küfür kaçırmıştı. Reyhan onun bu hallerine gülerken, Rohat kendisine saydırmaya devam ederek kıyafetlerini aldı ve banyoya koşarak girdi.

Reyhan, uyudukları yatağı düzeltti ve ardından saçlarını gelişigüzel bir topuz yaptı. Aradan beş dakika geçmişti ki Rohat üzerine geçirdiği gömleğin düğmelerini iliklemeden dışarı çıktı.

"Ya off! Kızım sana güzel bir uyku geçirt dedim, sen beni uyuyan güzel yaptın!" Rohat gülmek ve ağlamak arasında gidip gelirken odanın kapısını açtı ve dışarı çıktı. Reyhan, dalgın oğlana kahkaha atarak baktı ve ardından odada unuttuğu her şeyi toplayıp peşinden gitti.

Rohat neredeyse koridoru yarılamıştı ki, Reyhan dışarı çıkıp arkasından bağırdı.

"Üstünü giyindin diye hazır olmuyorsun koca oğlan, eşyalarını unuttun." Rohat oflayarak olduğu yerde durup Reyhan'ın gelmesini bekledi.

O sırada gömleğinin düğmeleri bitmişti ve üzerine ceketini geçirirken altından kaymakta olan pantolonu fark etti. Gözleri irileşirken ceketi yere atıp pantolonu tuttu. Alelacele taktığı kemeri doğru düzgün bağlayamamıştı bile.

"Oha! Yuh! Abi bari koridorda yapmayın, hiç mi edep adap görmediniz? Püü," Baha, çıktığı odanın kapısından bağırırken Reyhan büyük bir kahkaha koparmış, Rohat ise ağlayacak düzeye gelmişti. Kemeri bağlamış, bu kez Reyhan'ın getirdiği telefonu, cüzdanını, biletini ve birkaç ufak şeyi daha cebine atmıştı.

"Boş yapma da gir içeri şerefsiz herif, uçağı kaçırdım, bir de aklımı kaçırmayım." Rohat hazır olduğundan emin olduğunda asansörün önüne gelmişti. Reyhan'a döndü ve sımsıkı sarılıp kokusunu içine çekti.

"Seni seviyorum güzelim, kendine iyi bak. Eğer arayamazsam bil ki çok yoğunumdur, gece mutlaka ararım." Yanağına uzun bir öpücük bıraktı ve asansöre bindi.

"Sen de kendine iyi bak. He bir de, kuşlarımı unutma ona göre hareket et." Rohat kahkaha atıp onayladığında gitmeden önce böylesine gülmesi Reyhan'ın içini ısıtmıştı. Son görüşünde kahkaha atıyor olarak kazınmıştı zihnine ve hep bu anı aklına getirip moralini yüksek tutacaktı.

"Reyhan," Odaya doğru ilerlerken, hâlâ kapıda duran Baha'ya döndü gülerek. "Allah'tan askerliği yaptı he." Göndermeyi anlamıştı ve bu yüzden sadece gözlerini devirerek gülmeye devam etti.

"Kızı yalnız bırakma da gir içeri."

"Hayır yani siz koridorda birbirinizi yiyin, benim kapıda durmam suç olsun. Ayıp be, seyirciye saygı kalmamış!"

*
*

Baha seni ısırırım 😻

Kısa oldu ama ben kendime geldiğimi hissediyorum, yani geçen bölüme göre iyi oldu bence :)