Iruka ignorując szepty i ploteczki pracował tak jak zawsze rozdając misje i zbierając raporty z tych już wykonanych. Wtem przed nim pojawił się strażnik Hokage. 

- Sensei! Hokage cię wzywa. Natychmiast. To ważne. 

- Już idę, tylko skończę ten raport. Hokage wie.- powiedział łagodnie wciąż patrząc na raport. 

Strażnik już chciał coś powiedzieć, ale zdał sobie sprawę, że chyba też wie dlaczego. Lepiej żeby sobie to spokojnie dokończył, bo i tak koniecznie będzie chciał wracać, bo nieskończone. 

- Popraw tu i będzie w porządku. - powiedział po chwili podsuwając ninja raport i wskazując błąd. 

Ninja bez słowa poprawił błąd i podpisał się. Oddał mu go. 

- Dziękuję ci za twoją pracę, To wszystko.- powiedział uśmiechając się i przybijając odpowiednią pieczątkę. 

Opisał raport i włożył go do odpowiedniego kartonu. Postawił pod biurkiem i opatrzył notką, by nikt mu głupich numerów nie robił. Wstał, położył kartonik na biurku i zabrał torbę. 

- Jestem gotowy.- powiedział i wyszedł razem ze strażnikiem. 

Chwilę później stał przed drzwiami gabinetu Hokage wciąż się zastanawiając, cóż się takiego mogło wydarzyć, że nie mogło poczekać. Zapukał.

- Wejść!- usłyszał i dopiero wtedy wszedł do środka. 

Stała tam już cała drużyna Hatake z nim włącznie. 

- Nie spieszyło ci się.- powiedział kapitan drużyny. 

- Wyobraź sobie, że mam pracę.- odpowiedział lekko marszcząc brwi. 

- Dość.- przerwał im Hokage.- Podejdź, Iruka. 

Zbliżył się i stanął przed jego biurkiem. 

- W związku z tym, że Jiraiyi nie ma aktualnie w Wiosce zlecam Tobie otworzenie zapieczętowanej tuby i rozszyfrowanie zawartego w nim zwoju. - powiedział wręczając mu przedmiot, który przyniosła drużyna. 

- Oczywiście, Hokage-sama.- odpowiedział i wziął ją do ręki.- Jest uszkodzona.- zauważył.

- Mieliśmy małe starcie w drodze powrotnej.- odpowiedział kapitan. 

- Czy po jej uszkodzeniu wydarzyło się coś.... dziwnego, niepokojącego, w jakikolwiek sposób nienormalnego?- zapytał marszcząc brwi i czując dziwny niepokój. 

- Nie, a miało się coś dziać?

- Lepiej, żeby nie. Odsuńcie się i pod żadnym pozorem mnie nie dotykajcie, choćby nie wiem co się działo. Nie powinno, ale nigdy nic nie wiadomo. 

- Bo co?

- Bo zginiesz.- powiedział beznamiętnie i zaczął jedną ręką gmerać w swojej przepastnej torbie. 

- A ty? Tobie nic nie będzie? Jesteś tylko....

- Nie. Wiem jak się obronić.  Poza tym.... są gorsze rzeczy niż śmierć. - odpowiedział spokojnie wyjmując kartkę i porównując zapiski z pieczęcią na tubie. 

Zauważyli, że lekko zbladł i cofnęli się aż pod ścianę gabinetu. Kakashi chciał jednak go powstrzymać, ale powstrzymali go przed tym. 
Iruka schował karteczkę i skupił się na zbieraniu chakry. Z zaskakującą szybkością zaczął składać jakąś długaśną technikę używając tylko jednej ręki, a w drugiej wciąż ściskając tajemniczą tubę. 

- Niebiosa.... jak on cudownie wygląda jak się tak skupia...- pomyślały dwie obserwujące go osoby. 

Po chwili nastąpił łagodny wybuch impulsu chakry i pieczęć na tubie zniknęła. Iruka drżącą ręką zdjął wieko i wyjął zwinięty w rulon zwój. Na jego twarzy odmalowało się zaskoczenie i przestrach. 

- Mamy kłopoty, albo ci którzy was zaatakowali. Ktoś przeżył? Uciekał w popłochu?

- Cóż.... jeden faktycznie nam umknął, ale nie uznaliśmy że musimy go ścigać. 

- Co to za kłopoty, Iruka?- zapytał Hokage.

- Demon, a bynajmniej jego.... jakby to ująć... esencja. Jeśli coś takiego trafi na odpowiedniego żywiciela demon może się w nim odrodzić. Ten zwój.... jest bezcenny. Może pomóc w walce z czymś takim..... Niebiosa! Muszę do Tsunade-san!- wykrzyknął i nim ktokolwiek zareagował wybiegł z gabinetu jakby go coś upiornego goniło. 

- A temu, co znowu?- zapytał

- Na pewno z wami wszystko w porządku?- zapytał Hokage patrząc na nich podejrzliwie

- Chyba nie najlepiej się czuję. Muszę iść do szpitala.- powiedziała kunoichi. 

- Została ranna podczas potyczki, ale ją opatrzyłem i było dobrze.- zdumiał się Kakashi. 

- Zabierz ją do szpitala, niech to ktoś obejrzy. Może ostrze było zatrute?

- Rozkaz. - nie był zbyt zachwycony takim obrotem sprawy

- Reszta. Rozejść się. 

Kakashi zabrał ją do szpitala, a reszta rozeszła się do domów. 

Tymczasem Iruka wbiegł do szpitala wciąż ściskając tubę ze zwojem.

- Gdzie jest Tsunade-san? To bardzo ważne. Mam coś, co pozwoli jej ratować przeklętych!

- Właśnie operuje. Blok C. - poinformowała recepcjonistka

- Dziękuję!- krzyknął i pobiegł zanim recepcjonistka zapytała czy wie gdzie to jest. 

Pobiegł tam i chciał wtargnąć na blok, ale został powstrzymany przez strażnika. 

- Stój! Nie wolno tam wchodzić. Trwa operacja.

- Pieczęć, prawda?

- Tsunade- san sobie poradzi z byle pieczęcią. 

- Nie rozumiesz powagi sytuacji! Nawet jeśli się jej uda, to demon przejdzie na kolejną ofiarę. Jeśli złamie pieczęć to go uwolni. Demona trzeba zabić, a ja dopiero teraz dorwałem odpowiedni zwój!- protestował.

- Nie narażę wszystkich na bloku, bo masz spiskowe teorie. Nie wszystkie pieczęcie....

- Ty będziesz miał krew na rękach.- jęknął zrezygnowany

Strażnik chciał cos odpowiedzieć, ale zobaczył, że intruz zbladł gwałtownie.

- Dobrze się czujesz?- zapytał

- Nic mi nie jest. Chyba jednak za dużo chakry zużyłem. Usiądę sobie i poczekam na nią.- powiedział słabo i ciężko usiadł na krzesełku przed blokiem. 

Sam nie wiedział dlaczego poczuł ostry ból w okolicy splotu, który zdawał się promieniować na całe ciało. Przymknął oczy obiecując sobie, że to tylko na chwilę. 

Nagle poczuł, że ktoś go szarpie i woła. 

- Iruka! Iruka! Co ci jest?!

Otworzył zalepione oczy i zobaczył zmartwioną twarz Tsunade, a w jej oczach czaiły się łzy. 

- Trochę zmęczony po łamaniu pieczęci z tuby. Już jest dobrze. Coś się stało? Strażnik nie chciał mnie za żadną cenę wpuścić.- rzucił oskarżająco, widząc, że jednak faktycznie stało się coś złego. 

- Próbowałam. Robiłam dokładnie tak jak mnie uczyłeś, ale on i tak umarł.- zaszlochała. 

- Nie twoja wina. Gdyby idiota mnie wpuścił, może udałoby się nam wspólnie go ocalić. Mam zwój, który pomoże nam dopaść demona..... Tsunade? -powiedział łagodnie i przytulił ją pocieszająco.

- Tak?- zapytała tuląc się do niego 

- Dalej są na sali?

- Nie. Wyszli już i zabrali ciało. Skąd to dziwne pytanie?- zaniepokoiła się. 

- Cholerka. Demon na pewno przeniósł się na kolejnego żywiciela. 

- Każe wszystkim przyjść tu i sprawdzimy, czy ktoś ma pieczęć?

- To nie ma sensu. Demon mógł przejść z kogokolwiek na kogokolwiek, którego spotkała ta osoba i zagnieździć się w najbardziej odpowiedniej osobie. Teraz musimy czekać aż ktoś osłabnie i znajdziemy na nim pieczęć. 

- A ty? Podobno nagle zrobiłeś się blady. 

Iruka podciągnął golf prezentując przed nią brzuch i pół klatki piersiowej. 

- Ani śladu. - odetchnęła z ulgą. 

W tym momencie podszedł do nich Kakashi z kunoichi, która wyglądała coraz gorzej. 

- Tsunade. Kitka jest ranna. To chyba toksyna.- poinformował 

Oboje spojrzeli na przybyłych, potem na siebie. Iruka skinął jej. 

- Szybko! Dawaj ją na blok!- krzyknęła na Kakashiego i cała czwórka weszła do środka. 

Kakashi położył ją na stole i ruszył do wyjścia.

- Poczekaj, Hatake-jounin.- Iruka zatrzymał go

- Coś jeszcze?- zaczynało go to już mimo wszystko denerwować

- Tak. Potrzebujemy twojej pomocy?

- Nie znam się na medycznym jutsu. - odpowiedział zbyt nieprzyjemnie niż chciał.

- Iruka. To pieczęć. Drugi demon? Niebiosa, co tu się dzieje?- zauważyła Tsunade z niemałym przerażeniem.

- Ile zostało ci chakry?- zapytał nie chcąc teraz wdawać się w jałowa dyskusję. 

- Za mało na tą technikę. - bąknęła pod nosem

- Hatake-jounin. Potrzebuję twojej chakry.- powiedział zdecydowanie. 

- Jeśli to pomoże?- mruknął czując, że nie ma wyjścia, ale starając się nie zdradzić, że zrobiłby cokolwiek, by być jak najbliżej niego i jak najdłużej. 

- Tak. Zacznij transfer, kiedy dam ci znak. Tsunade-san, przygotuj leczące jutsu dla niej. Mną się nie przejmuj. Spróbujemy załatwić go techniką ze zwoju. Gotowi?

- Tak!

- Zaczynam!- zakomunikował stając przed nieprzytomną i zaczynając składać technikę rozrysowaną na zwoju. 

Kiedy złożył ostatni znak i technika się aktywowała Kakashi rozpoczął transfer swojej energii na niego. Starał się nie przedobrzyć i tylko uzupełniał zużywaną chakrę bruneta. Tsunade obserwowała z drugiej strony gotowa w każdej chwili aktywować swoją technikę. 
Po długiej walce pieczęć zaczęła pękać i tuż nad kobietą pojawił się ciemny kształt niepodobny do niczego. Rozpoczęła się między nimi walka na śmierć i życie. Nagle chakra Iruki jakby zgęstniała i nabrała fioletowego odcienia jakby zaczął zużywać energię życiową. 

- Kakashi?- zapytała sądząc, że skończyła mu się chakra i przestał ją transferować.

- To nie ja! Wciąż daję mu swoją energię!- zaprotestował też widząc tą zmianę

- Cholera! Co to znowu jest?!- w jej głosie można było poczuć panikę

- Znowu?- zdziwił się. No tydzień go może nie było, a tu jakieś nieprawdopodobne rzeczy się działy?

- Później. Teraz się skup, by nie stracić techniki, bo oboje zginą. Tego nigdy ci nie wybaczę. Sobie z resztą też.- powiedziała tak grobowym głosem, że nawet Hatake przeszły ciarki.

Kiwnął jej głową i skupiając się mimowolnie na tym jak bardzo kocha tego zakompleksionego chuunina. 

Nagle rozległ się rozdzierający uszy skowyt. Pieczęć i czarny twór zniknęły, a Iruka wdzięcznie osunął się na podłogę. Gdyby nie refleks Hatake, uderzyłby głową o posadzkę. Tsunade natychmiast aktywowała leczącą technikę. Życie jouninki zostało ocalone. 

- Co z nim?- zapytała ocierając pot z czoła. 

- Jest nieprzytomny, trochę niespokojny, ale poza tym nie wyczuwam nic niepokojącego. 

- A jego chakra?

- W porządku. Zużył ogromne ilości, ale nie wyczuwam spustoszenia ani zaburzeń. Chociaż ktoś powinien sprawdzić kanaliki. Mogły popękać i stąd się ten fiolet wziął.  Zaniosę go na oddział.

Tsunade kiwnęła głową i poszła zadzwonić po sanitariuszy, by zabrali kobietę na oddział.
Wtem usłyszała mocny głos, którego z nikim pomylić się nie dało.

- Postaw mnie na ziemię!

- Ależ, Iruka. Dopiero co zemdlałeś. Chcesz powtórki?- protestował próbując go nie upuścić.

- Nic mi nie jest! Nie traktuj mnie jak dziecko!- krzyczał na niego i dalej się szarpał.

Podeszła uśmiechając się nieco bardziej zmęczona niż chciała to pokazać. 

- Postaw go.- powiedziała do Hatake.- Iruka? Możesz mi to wyjaśnić?- jej głos nieco stwardniał.

- Tak. Zabiłem demona. Zwój okazał się być bardzo przydatny. Tak, to inna technika. Na szczęście demon był słaby, bo nie zdążył się pożywić, więc szybko poszło. Jak na pierwszy raz. 

- To nie służył do pieczętowania?- zapytała zaskoczona. 

- I tak i nie. Pieczęć przestała działać, kiedy uszkodzono tubę. Demon przeszedł na nią, a możliwe, że wędrował między wszystkimi walczącymi. Spokojnie. To fioletowe to nie były moje siły witalne. Jakby to powiedzieć.... zadawaliśmy sobie rany, ale nie fizyczne. On przegrał. 

- Dobrze się czujesz?- zapytała widząc, że ten znowu blednie jak ściana. 

- Tak, tylko trochę mnie głowa boli.- powiedział, a z jego nosa popłynęła strużka krwi. 

- Iruka!- krzyknęła, ale on znów zemdlał.

Kakashi znów wziął go na ręce i pospieszył za szczerze zaniepokojoną saninką.