✉2✉
17.03.2018r.
Drogi pamiętniku!
Mam już dość! Po trzech dniach przerwy musiało się stać. Musiałem to znowu zrobić. Dlaczego? Bo jak to powiedziała moja "kochana" rodzicielka: "Dlaczego nie możesz być tak wspaniały jak Feli? On jest taki idealny i utalentowany. Powinieneś brać z niego przykład."
Naprawdę cieszę się, że mój brat jest taki wspaniały, ale halo! Ja też tu jestem. Też istnieję. Też potrzebuję choć odrobinę waszej uwagi.
Cały czas wszyscy się mnie tylko czepiają, że wszystko robię źle, że nic nie potrafię. W takich momentach z pomocą przychodzi mi moja jedyna "przyjaciółka" - żyletka.
I możesz mnie za to krytykować, ale mi to pomaga. Naprawdę. Po tym nic nie czuję. Rozumiesz? Nie czuję nic. Jest pustka. Nie ma tego okropnego bólu, nie ma tych strasznych myśli. Nie ma nic.
Lovino
❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤
Dziękuję Mineczka za sprawdzenie rozdziału 🍅🍅🍅🍅🍅🍅🍅
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro