Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

25 » NERVOUS

'I get a little bit nervous around you
Get a little bit stressed out when I think about you'

NERVOUS | SHAWN MENDES

CONTEXTUALIZACIÓN: Donde el gran Draco Malfoy no se atreve a acercarse a ti, una Gryffindor. (6to año).

PEDIDO POR: @HannieYoo93 hola! espero te guste y lamento la tardanza; el único cambio que hice fue el año, no me gusta mucho escribir de draco menor de 16 en cosas amorosas, ni idea por qué

Draco estaba apoyado cerca de la puerta de entrada al Gran Comedor. Tu estabas en la mesa de Gryffindor, varios metros lejos de él, charlando tan animadamente con tus compañeros de casa, que ni siquiera notabas como el rubio llevaba varios minutos sin dejar de mirarte.

—¡Sólo ve y háblale!—Se quejó Blaise notando como Draco seguía allí sin moverse.—No es tan difícil

—Pues habla por ti, Zabini—Respondió Draco rodando los ojos.—Mi padre me mataría

—¡Draco la vida es una!—Insistió el moreno.

—Y muy corta como para morir por una Gryffindor y sangre sucia—Dijo Draco para intentar convencerse más así mismo que a su amigo. Podía asegurar que le daba asco haber hablado así de ti, pero era lo único que tenía para ocultar sus sentimientos por ti.

—Pues esa Gryffindor y sangre sucia te trae loco hace meses—Comentó Blaise mirando hacia el techo y soltando un silbido. Draco bufó, tenía razón.—Hermano si no le hablas tú, lo haré yo.

—Ni se te ocurra—Amenazó Draco.

—Si no lo hago yo, alguien más lo hará—Advirtió Zabini. En ese momento, tu te habías parado, dispuesta a dejar el Gran Comedor, y encontrándote con ambos chicos a la salida.

—Zabini—Saludaste cortésmente.—Malfoy.

—Buenos días _____—Contestó Blaise. Giraste tu mirada a Draco, quién sólo te dedicó un saludo con su cabeza.

—Suerte en el partido del sábado—Dijiste sonriéndole y dejando el lugar.

Draco se tensó con tus palabras. ¿Qué intentabas decir con 'suerte'? ¿Era sarcasmo? ¡Claro que lo era! ¡El partido era Slytherin contra Gryffindor! ¿Quién en su sano juicio le desea buena suerte al equipo contrario?

—¿Oíste lo que acaba de decir?—Dijo exaltado Draco.—Está claro, me odia.

—Exageras—Aseguró Blaise.

[...]

Draco iba caminado por los pasillos de Hogwarts, pero cuando estuvo a punto de doblar en una esquina, escuchó unos murmullos que lo hicieron detenerse.

—Están locos—Susurró una voz ¿Ese era Potter? Draco intentó inclinarse en el muro de piedra para tener más acceso a oír la conversación.

—Vamos Harry es la oportunidad perfecta—Le insistía alguien quién parecía ser Dean Thomas.

—Es un plan ridículo—Se quejó Harry.

—Sólo piensalo—Empezó a decir Ron. Draco puso más atención que nunca.—Tú, atrapando la snitch, el público gritando, todo Gryffindor orgulloso, te bajas de tu escoba rodeado por la gloria y vas a declararte a ____.

En ese instante, Draco pensó que nada le parecería más agradable que ir y hechizar a Potter. ¿Le gustaba ____? ¿Su ____? Es decir, no era de él, ni siquiera hablaban, pero estaba seguro de que él le había puesto un ojo encima primero y no Potter.

—Bueno si lo pones así no suena tan mal—Respondió Harry.

—¡Será tu gran momento!—Exclamó Ron.— _____ no podrá decirte que no

—Vamos, llegamos tarde a Pociones—Advirtió Dean. Las voces de los tres chicos se perdieron al fondo del pasillo y Draco volvió a quedar solo. Molesto y asustado ante la idea de que alguien se le adelantara con _____

[...]

El campo de Quidditch estaba lleno de estudiantes y decorado con los colores rojo y verde por todos lados. El ruido empezaba a aumentar los jugadores de cada equipo se reunían con sus escobas.

—¿Cómo te sientes?—Preguntó Zabini a Draco. Claramente su amigo no sabía del plan de Potter, y sólo preguntaba por los nervios del partido que sería definitorio para saber si Slytherin ganaría esta temporada de Quidditch.

—Siento que se me saldrá el corazón por la garganta—Informó Draco acomodando su uniforme.

—Estarás bien—Dijo palmeando la espalda del rubio. El moreno alzó su mirada a las gradas y apuntó.—Mira quién llegó.

Draco siguió lo que le apuntaba Blaise y al instante te divisó entre la multitud. Llevabas tus ropas casuales y una bufanda de tu casa bien ajustada a tu cuello. Debido al frío, estabas haciendo fricción con tus manos y Draco pensó que le parecías la chica más bella y tierna que jamás había visto.

—Bien, capitanes—La voz de la Profesora Hooch al medio del campo llamó la atención de todos. Los jugadores de cada equipo se colocaron alrededor de los capitanes y esperaron la señal.—¿Listos? ¡A Jugar!

El partido empezó y continuó de forma tensa y acelerada. Gryffindor ganaba a Slytherin 140 a 120. Era una diferencia muy mínima. Draco sólo podía pensar en Harry ganando el partido y declarándose a _____ frente a todo el mundo. La sangre el hervía.

Mientras intentaba concentrarse y alejar sus ganas de lanzar a Potter de la escoba, un destello de luz al otro extremo del campo apareció frente a sus ojos. Era la snitch. Cerca de ella, iba Harry a toda velocidad.

—No Potter, en tus mejores sueños—Murmuró para sí. Draco aceleró con todas sus fuerzas, pero rodeando el campo en dirección contraria. Así, la Snitch que iba escapando de Harry, interceptaría con él en el camino. Y así fue. Harry debió sostenerse en su escoba cuando la ráfaga de viento de Draco pasando al lado de él lo azotó. Draco bajó la velocidad y alzó en su mano derecha la pequeña bola dorada que agitaba sus alas blancas.

—¡El partido ha terminado! ¡Draco Malfoy ha atrapado la Snitch!—Gritó Lee Jordan con el amplificador de voz de su varita.—¡Eso deja a Slytherin 270 a 140!

Los estudiantes de Slytherin empezaron a gritar y saltar de alegría, mientras que los de Gryffindor abucheaban.

—¡Bien hecho Malfoy!—Lo felicitaban al rubio sus amigos. Draco no fue consciente de cuanto tiempo recibió abrazos y felicitaciones de parte de sus compañeros, que al mirar a las gradas notó como la multitud de gente había disminuido y tú te ibas. Rápidamente, sin siquiera despedirse de sus compañeros, corrió hasta ti. Aprovechó que estabas sola, sentía que debía preguntarte aquello en privado.

—¡_____!—Gritó a tus espaldas provocando que te voltearas.—Hey _____! ¿Ya te vas?

—Pues si, el partido ha terminado...—Dijiste obvia.— Y mi casa perdió.

—Oh si—Dijo Draco. De pronto sentía que su cuerpo le fallaba y no sabía que decir. Tu lo mirabas sonriente y expectante de saber cuál era la razón que tenía para hablarte.—Y-yo me preguntaba si te gustaría salir un día de estos

—¿Esto es una especie de forma de alimentar tu ego?—Dijiste levantando una ceja.

—¿Q-qué?—Preguntó Draco confundido.

—Es decir, acabas de ganarle a mi casa. Supongo que nada te haría sentir aún mejor que humillarme así—Cuestionaste mientras fruncías tu seño y dabas un paso adelante desafiante.—¿Draco Malfoy realmente iría a una cita con una sangre sucia?

—Espera no intentaba decir eso yo...—Respondió nervioso Draco, tu reíste.

—Sólo bromeaba—Aclaraste. Draco suspiró aliviado y sonriéndote.—Deberías haber visto tu cara ¿Hogsmeade el próximo fin de semana?

La sonrisa de Draco se amplió más y no evitaste pensar que lucía realmente encantador.

—Claro, me parece perfecto—Dijo aceptando.—Paso por ti a tu sala común.

[...]

—Tu no eres de aquí—Soltó la mujer del retrato frente a Draco.

—¿En serio?—Preguntó Draco irónico. La dama gorda lo miraba con desdén.—No tenía idea

—¿Malfoy?—Preguntó alguien a sus espaldas. Era Harry, quien venía llegando a su Sala Común. Miraba a Draco confundido.

—Potter—Saludó sin ganas Draco.

—¿Qué acá—Preguntó Harry preocupado. Siempre dudaba de Draco y de qué podía estar tramando.—¿Qué planeas?

—Para tu tranquilidad Potter, nada contra ti—Dijo tranquilo. No quería problemas, menos cuando tu podías aparecer en cualquier momento y pensar igual que Harry, dudando de él.—Estoy esperando a mi cita.

—¿Cita? ¿Qué con quién?—Preguntó Harry aún sin entender nada. Sin embargo, todo pareció cobrar sentido cuando el cuadro de la Dama Gorda se abrió y tu apareciste.

—¡Draco! Lamento si me tardé...—Empezaste a decir mientras acomodabas tu abrigo y bolso.—Oh, hola Harry—Saludaste animada al notar su presencia.

—Hola—Respondió él sin ganas y mirando a Draco amenazante.

—Nos vamos?—Preguntó Draco extendiendo su brazo hacia ti.

—Por supuesto—Respondiste, afirmando tu mano en su brazo para dirigirse a su cita.

[...]

Draco y tú estaban en una mesa aislada en el Caldero Chorreante, disfrutando de las deliciosas cervezas de mantequilla. Llevaban dos horas sin parar de hablar y reír.

—Suena muy divertido—Dijiste después de que Draco terminó de contarte sus anécdotas de cuando The, Blaise y él salen a buscar comida a mitad de la noche.

—¡Lo es!—Aseguró.—El peligro de que Filch te atrape lo hace aún más emocionante.

—¿Cómo es que nunca los atrapan?—Preguntaste.

—Tengo mis trucos—Dijo guiñándote un ojo. Un cosquilleó surgió en tu estómago. ¿Tanto te gustaba que sólo con guiñar ya te ponías nerviosa?

—Pues deberías enseñarme—Respondiste.

—Entonces, tendrás que aceptar una segunda cita—Inquirió Draco. Él colocó su mano encima de la mesa, cerca de la tuya, y con sus dedos empezó a dejar suaves caricias en tu mano. Intentaste no mostrar emoción por ello.

—Oh así que, vas a en serio—Murmuraste.

—Claro ¿Por qué no lo haría?—Preguntó confundido.

—Ya sabes, casas enemigas, traidora a la sangre...—Dijiste algo desanimada. No querías arruinar el momento pero sabías que tampoco debías hacerte demasiadas ilusiones, especialmente si de Draco Malfoy se trataba.

—-¿Tan malo aparento ser?—Preguntó también preocupado.

—¡No! Lo que intento decir es...—Te corregiste nerviosa.—No quiero causarte problemas.

Draco sabías a qué te referías; a su familia. Él te entendía, pues era un miedo que también tenía, pero también uno en el que ya no se quería concentrar, menos cuando por fin te tenía en frente, en una cita, los dos solos y disfrutando.

—No lo harás, tú tranquila—Te aseguró. En ese momento te animaste a seguirle las caricias con tu mano. Era un jugueteo muy inocente y a la vez sincero.

—Nunca pensé que me invitarías a salir... —Admitiste y Draco te miró expectante.—Siempre me has ignorado cada vez que intento interactuar contigo. Estaba perdiendo la esperanza.

—Mi culpa, simplemente me quedaba paralizado cada vez que aparecías—Dijo riendo y rascando su nuca con su mano libre.—Realmente me atraes, ______. Y si finalmente tomé la iniciativa es porque voy en serio contigo.

El resto de la cita fue increíble. No se besaron, pero era porque querían ir lento y disfrutar de algo que ambos llevaban mucho tiempo esperando. Aquella tarde, Draco regresó a su sala común más feliz que nunca. Se lanzó en un sofá verde, sonriendo como idiota.

—¿Todo bien, tortolito?—Preguntó Blaise.

—Perfecto—Respondió Draco.

—Veo que ya no te da miedo lo que vaya a pensar tu padre—Inquirió el moreno.

—Me sigue asustando, me matará cuando se entere, pero ¿Sabes?—Respondió Draco tranquilamente.—Valdrá la pena.

hola! acá, poniendome al día con los pedidos, tengo varios de sólo canciones pero no situaciones ¿qué tienen ganas de leer? ¿draco esposo? ¿draco padre? ¿draco novio en hogwarts? soy toda oídos, más bien, ojos. me gusta saber que leer a gusto! <33

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro