Meisje in de bloei van haar leven.
Jong, vrolijk en zoveel te geven.
Springt, huppelt en lacht naar iedereen.
Geluk heeft ze, want ze is nooit alleen.
Ze kent de wreedheid achter woorden niet.
Snapt niet dat je huilt om intens verdriet.

Meisje in de bloei van haar leven.
Jong, vrolijk en zoveel te geven.
Gaat naar school, een nieuwe klas.
Ontdekt de woorden, ze maken een kras.
Haar hart verkrampt, maar ze zet door.
Al was het wel, dat ze haar blijdschap verloor.

Meisje in de bloei van haar leven.
Jong, vrolijk en zoveel te geven.
Krijgt een juf die haar niet snapt.
Pest haar, plaagt haar, totdat ze knapt.
Huilen zou ze, gedurende tijd.
Haar zelfvertrouwen is ze kwijt.

Meisje in de bloei van haar leven.
Gelooft niet dat ze iets heeft te geven.
Vrienden heeft ze niet, klasgenoten pesten haar.
Ze vinden haar anders, apart en raar.
Het meisje gelooft hun woorden, slikt ze in.
Want wat heeft tegenspreken toch voor zin?

Meisje in de bloei van haar leven.
Wat heeft ze te bieden, wat heeft ze te geven?
Sloft, treurt en ontwijkt iedereen.
Ongeluk heeft ze, want ze is alleen.
Ze kent de wreedheid achter woorden goed.
Begrijpt wat er met intens verdriet wordt bedoeld.