Hij is als de nacht.
Met de sterren als kracht.
Alleen rustend in dromen.
Waar helemaal niemand kan komen.
De kalme toon die er dan huist.
Wordt begeleidt door de wind die ruist.
Zijn dingen waar hij van geniet.
Enkel omdat hij de schoonheid ervan ziet.

Zij is als de dag.
Met de zon in haar lach.
Genietend van de tijd.
Wanneer ze zich over aarde vleit.
Vogels die de rust verstoren.
Gedurende het ochtendgloren.
Zijn dingen waar zij van geniet.
Enkel omdat zij de schoonheid ervan ziet.

Hij is als de nacht.
Anders dan wordt gedacht.
Nooit eenzaam, maar wel alleen.
Want hij wil geen mensen om zich heen.
Houdt van de glans van de maan.
Want die liefde kan hij echt verstaan.
Zijn dingen waar hij van geniet.
Enkel omdat hij de schoonheid ervan ziet.

Zij is als de dag.
Een zomer die klaarlag.
Nooit alleen, altijd samen.
Om dan plannen te gaan beramen.
Houdt van de glans van de zon.
Omdat die de liefde in zich won.
Zijn dingen waar zij van geniet.
Enkel omdat zij de schoonheid ervan ziet.

Hij is als de nacht.
Zij is als de dag.
De sterren zijn zijn kracht.
Het zonlicht is haar lach.
Hij is niet eenzaam, maar alleen.
Zij heeft veel mensen om haar heen.
Zij ontmoeten elkaar in een kort moment.
Een moment, dat iedereen als ochtend kent.
Hij bemint haar, al vanaf de start.
Zij houdt van hem, met heel haar hart.
In de nacht spreekt hij haar naam zachtjes uit.
Zij ziet hen samen als bruidegom en bruid.
Dromen, iets wat nooit echt gebeurt.
Want het wordt door de wereld afgekeurd.
Hij is de nacht en zij is de dag.
Iets wat niet samen wezen mag.