(T/I)- Twoje imię

{twoja perspektywa}

"Co ty powiedziałaś?" jego głos był niski i przerażający. Jego wzrok wypalał dziury w mojej duszy.

"Powiedziałam, że jesteś do dupy w tę grę"

...ponieważ to takie piękne.

"A właśnie, ze nieee!" jęknął jak 2-latek, odrzucając pada. Mamy przerwę świąteczną, zabrałam Draco do mojego kochanego, mugolskiego domu. "Nigdy wcześniej nie używałem twoich dziwnych mugolskich urządzeń!" 

Zachichotała, odchylając się na łóżku, położył się obok mnie. Leżeliśmy w ciszy, wpatrując si e w sufit. Gdy poczułam na sobie jego wzrok odwróciłam się w jego stronę. 

"Jak się trzymasz?" spytał niskim i spokojnym głosem, jakby próbował oswoić węża. 

Wzruszyłam ramionami. "Lepiej. Nie myślę już o nim" moja odpowiedź była lekko trzęsąca.

"Żadnych koszmarów?" spytał, dłonią głaszcząc mnie po twarzy, odsuwając kosmyki włosów.

~tydzień wcześniej~

Obraz mi się rozmywał, nie byłam w stanie w pełni zobaczyć co się dzieje, prawie tak, jakby ktoś to pomalował. 

Ale czułam podwójnie. Czułam każdy odcisk jego palca, gdy jego dłonie zanurzały się w mojej skórze, siniacząc moje nadgarstki.

Mogłam poczuć jego palący oddech, który drapał moją skórę, gdy przygryzał moją szyję. 

Jego wzrok wypalał moją czaszkę; mimo że nawet na niego nie patrzyłam.

Cały ból, który mi zadawał w każdym miejscu, fizyczny i psychiczny, cale to stanie prosto i dumnie przede mną,, aby pokazać mi, ze jestem słaba i powinnam być gotowa aby się poddać.

Nagle utonęłam w ciemności. Jego twarz zdawała się być wszędzie, jego słowa wytatuowane w moim umyśle. 

Płuca zacisnęły się, grożąc pozostaniem w takiej pozycji, opadłej z sił i wierzgającej się.

Pot spływał po całym moim ciele, gdy próbowałam wypłynąć z tego piekła, niezdolna by oddychać.

Zobaczyłam dłoń. Bladą. Czystą. Miękką. Sięgnęła do mnie i wyciągnęła z ciemności. Jego uśmiech przegonił demona, który kiedyś kontrolował mnie. Jego twarz złagodniała. Zmieniła się. W tą, która trzymała mnie w garści topiła mnie. Nóż w dłoni, cisnął nim w stronę mojego brzucha-

Obudziłam się dysząc, siedząc prosto na łóżku i pocąc się obficie. Wciąż próbowałam odzyskać oddech. Spojrzałam na więcej ciemności, to była ta, która zwyczajnie otacza mnie w nocy.

"Skarbie. Co się stało? Dobrze się czujesz?" jego półprzytomny głos wytrącił mnie z transu, spojrzałam w dół na mojego wybawcę, patrzącego na mnie ze zmartwieniem spod przymrużonych powiek. 

Gula w moim gardle wybuchła, a łzy zaczęły spływać z zwrotną szybkością. Potrząsnęłam głową, szlochając w dłonie.

Draco usiadł na łóżku, przyciągając w uścisku moje ciało. "Shh, wszystko w porządku. To był tylko sen. Jestem tutaj" delikatnie głaskał mnie po ramieniu, gdy płakałam w jego klatkę piersiową.

Cmoknął mnie w skroń, trzymając i bujając mnie dopóki ponownie nie zasnęłam.

~obecność~

Potrząsnęłam głową. 

"Żadnych koszmarów. Przynajmniej odkąd przyjechałeś" zachichotałam, na co uśmiechnął się szeroko.

 "Dobrze to słyszeć" odwrócił się na bok i owinął ramię wokół mojej talii, całując mnie w czoło. "Kocham cię (T/I)"

"Ja ciebie też,

mój rycerzu  w...Hogwarckim stroju"