(T/I)- Twoje Imię

{twoja perspektywa}

Westchnęłam po raz kolejny, patrząc się na multum niezrozumiałych słów w książce. 

"Argh!" westchnęłam w agonii, próbując rozszyfrować symbole, które na końcu okazały się być literami. "Potrzebuję. Kawy" (osobiście uwielbiam herbatę, ale to zależy od ciebie)

Podniosłam się wyczołgałam z pokoju dziewczyn, pokój wspólny Ślizgonów był zaopatrzony w ekspres do kawy. Pełno kubków i instrukcji, której nikt nie potrzebował, odkąd wszyscy wiedzieliśmy co zrobić. 

"Accio kawa!" Uśmiechnięta na widok pełnego kupka, wczołgałam się po schodach. W połowie zatrzymał mnie czyiś głos.

"Hey (T/I)" odwróciłam się powoli na stopniach i znalazłam Draco, uśmiechającego się u dołu schodów. "Robisz sobie przerwę od nauki?"

Westchnęłam. "Nie, Draco, nie mogę. Muszę nauczyć się tyle i mogę przed SUMami"

"Ostatnio dużo się uczyłaś" powiedział, wspinając się po schodach. "Potrzebujesz przerwy"

"Nie mogę!" westchnęłam ponownie.

"A właśnie, że możesz. Spójrz na siebie! Stresujesz się aż do łez!" miał rację. Miałam ostatnio nadmiar stresu, ale to dlatego, że rodzice mają co do mnie wysokie oczekiwania odkąd im poszło dobrze w szkole. 

Na myśl o zawodzie rodziców , rozkleiłam się. "Aww, skarbie" powiedział miękko. Złapał mój kubek i odstawił go, po czym zamknął mnie w szczelnym uścisku, staliśmy tak oddzieleni przez jeden schodek.

Mówił ciche 'shh', próbując mnie uspokoić. SUMy zawsze były moim największym wrogiem, a życie wbrew standardom moich rodziców od zawsze mnie przerażało. 

"Chodź, potrzebujesz przerwy" uśmiechnął się ciepło i złapał mnie za dłoń, wyciągając z salonu.

Chodziliśmy, szukając cichego miejsca. Usiadłam na jego udach. Przytulił mnie do swojej klatki piersiowej, gdy siedzieliśmy w ciszy.

Może potrzebuję przerwy.