Ścisnął mocniej blady nadgarstek chłopaka, rozkoszując się pełnym obrzydzenia i pogardy spojrzeniem, jakim ten go obdarował.

      To nie tak, że był jakimś sadystą, czy człowiekiem, który odnajduje radość w pełnych bólu spojrzeniach innych. Tak naprawdę nigdy nic takiego nie miało miejsca — czy w rzeczywistości, czy w jego głowie.

      Ten przypadek był wyjątkowy.

      Ten chłopak był wyjątkowy.

      Nigdy wcześniej nie spotkał kogoś, kto doprowadziłby go do takiego stanu, kto odkryłby w nim wszystkie jego słabości. Jemu się to udało.

      Jego wargi gwałtownie przywarły do tych należących do szatyna. Poczuł słony smak łez spływających po rozgrzanych policzkach chłopaka.

      Miłość niszczyła ich obu.

(a/n) Wybaczcie błędy i wszystko inne, ale mam gorączkę i nie wiem co piszę i w ogóle robię. Rzadko gorączkuję w czasie choroby, zwykle kaszlę i boli mnie głowa, ale tym razem jest gorzej. Obym nie umarła~