Przez dłuższą chwilę spoglądał na niego w ciszy. Jedynym, co dało się słyszeć w ciasnej kuchni, był szum kropel deszczu uderzających o szyby zamkniętych okien.

      Tak bardzo nie chciał mu tego mówić. Wiedział jak zareaguje — złość w tym wypadku nie była niczym zaskakującym.

      Młodszy w końcu przerwał milczenie.

      — Dlaczego to zrobiłeś? — W jego głosie dało się słyszeć drżenie, z trudem opanowywał emocje.

      Tamten pokręcił głową. Nie chciał o tym mówić.

      Co noc dręczyły go koszmary — widział ją błagającą o litość, słyszał jej krzyki i płacz, płacz tak żałosny, że robiło mu się jej żal.

      Spojrzał na przyjaciela.

      — To z miłości.

(a/n) Ayy, próbowałam stworzyć nową okładkę do drabbli, ale ta jakość ;-; Ajć.
Ale niedługo zmienię. Raczej.