— Jaka ona jest?

      Mauricio mruga dwukrotnie, z początku zaskoczony. Po chwili jednak odkłada sekator na stolik i ściąga gumowe rękawice, zerkając na Enzo.

      Naprawdę nie wie, co powinien odpowiedzieć. Jasne, mógłby opowiedzieć mu o swojej wielkiej miłości, która sprawia, że nie myślał racjonalnie.

      Tylko po co?

      Nie sądzi, że stojący przed nim mężczyzna jest w stanie pojąć, jak niesamowitą osobą jest jego żona, jak cudownie jest zasypiać i budzić się obok niej. Jak wspaniale jest widzieć jej uśmiechnięte oczy i pomarszczone dłonie.

      Jest jeszcze młody i nie zrozumiałby wszystkich słów, które nosi w sercu, dlatego jedynie się uśmiecha.

      — Jest miła.