Chłopiec spogląda na leżącą w kącie pokoju walizkę, nadal niezamkniętą, jakby miało się w niej znaleźć jeszcze kilka rzeczy.

     Przełyka ślinę.

      — A więc jutro wyjeżdżasz?

     Bastien uśmiecha się przepraszająco, mimo że to nie jego wina — przecież prędzej czy później musiał wrócić.

      — Na to wygląda — przyznaje zmieszany.

      Celeste nie wie co robić, więc błądzi wzrokiem od swoich tenisówek do walizki, próbując dobrać odpowiednie słowa.

      — Było miło — tylko tyle udaje mu się wykrztusić.

      Może uda mu się znaleźć jakiś sposób, żeby pobyć z nim jeszcze trochę; może wlezie do tej cholernej walizki i pojedzie z nim.

     Nie, to zbyt głupie.

      — Wiem, dzieciaku.

(a/n) Jutro mam ostatnia kartkówka w tym roku szkolnym, yass