Nie miał pojęcia, kiedy to wszystko zaczęło go tak przytłaczać.

      Może w chwili gdy ich dłonie zetknęły się ze sobą po raz pierwszy, przez przypadek, kiedy oboje chcieli otworzyć drzwi. Albo w dniu kiedy pozwolił Landonowi zostać na noc, a sam nie mógł zasnąć, zbyt rozproszony jego zapachem i obecnością.

      W środku krzyczał, nic nie rozumiejąc, choć tak naprawdę doskonale wiedział, co się stało — drugi chłopak sprawiał, że ten zaczynał coś czuć, a to go przerażało.

      Xavier zawsze odtrącał od siebie uczucia, w obawie, że ktoś wzniesie go do nieba tylko po to, by po wszystkim zrzucić go na ziemię.

(a/n) Jestem z tego zadowolona, wow