— Ucieknijmy razem.

      Colton wlepia spojrzenie błękitnych oczu w wciąż drżące wargi Nory, jakby mając nadzieję, że w ten sposób zmusi ją do powiedzenia, że to tylko żart.

      Tak się nie dzieje. Zamiast tego dziewczyna ujmuje jego dłonie we własne i patrzy na niego błagalnym wzrokiem, w którym chłopak dostrzega strach. Ten sam, który widzi każdego dnia we własnych oczach.

      — Proszę, już dłużej tutaj nie wytrzymam — w jej oczach pojawiają się łzy.

      Chłopak zagryza wargę, czując jak dopada go okropne poczucie winy. Już zdążył znienawidzić siebie za to, co zrobi.

      Delikatnie odsuwa od siebie zapłakaną Norę.

      — Wybacz, ale to niemożliwe. Przepraszam.

(a/n) Fakeeee loveeee!
Umarłam, zmartwychwstałam i wstawiam drabble. Wszystkiego dobrego kwiatuszki 🌸🌸🌸