Met een hels kabaal gaat een uurtje later de deur open. Een klein tenger vrouwtje komt binnen. Haar pornoblonde haren, geknipt in een boblijn, hangen stijl naar beneden en haar zwart omrande ogen kijken me aan met een chagrijnige blik. Dit zal Masha wel zijn, gok ik zo. 'Gelukkig, je zit wel al klaar. Dat is ook bij lang niet iedereen het geval,' snauwt ze me toe. Nou, wat een gezellig mens zeg... 'Komt er nog wat van of moet ik je meesleuren naar buiten?' Meteen overspoelt een gevoel van irritatie me, maar dit is gemengd met een heel klein beetje blijdschap, omdat ik hier wegga en dat gebeurt niet zo vaak. Maar dit mens is echt verschrikkelijk, wie denkt ze wel dat ze is? Eigenlijk best een goede vraag, wie is deze vrouw en wat gaat ze met me doen? 'Je krijgt nog drie seconden.' Snel sta ik op. Masha loopt voor me uit naar buiten. Vlak voor de deuropening staat ze stil en spreek me nog even toe: 'Ik zou het niet proberen weg te lopen, want in een straal van een kilometer is er toch geen mens te bekennen, dus ik zal je altijd weer inhalen.' Ik knik braaf. Er was een tijdje dat ik geen zin meer had in verzet, maar deze vrouw roept iets bij me op. Ik wil weer weg. Masha bezorgt me een walging van dit alles. Meteen besluit ik een ding. Een deze dagen moet en zal ik hier wegkomen, want ik heb hier totaal geen goed gevoel bij. Rustig stap ik in de auto en bedenk een plan hoe ik kan ontsnappen. 'Jij kan ook boos kijken, zeg,' zegt ze geïrriteerd. 'Heb je je eigen gezicht al gezien?' bijt ik haar misschien iets te impulsief toe. Al meteen krijg ik er spijt van, want ze geeft me een keiharde klap in mijn gezicht. 'Au,' gil ik en tegelijkertijd springen de tranen in mijn ogen. Nog bozer dan ze al was kijkt ze me aan. 'Gedraag je, oke?' Ik kijk de andere kant op, ik hoef haar niet te zien. 'Kijk me aan,' schreeuwt ze. Bang kijk ik haar kant op. 'Heb je ooit van respect gehoord?' vraagt ze ineens poeslief. Ik hoop maar dat dit een retorische vraag is, want ik antwoord niets. Ondertussen brandt mijn wang nog steeds van de harde klap die ze net gaf. 'Als je nog een keer vervelend doet, krijg je weer een klap hoor, dus gedraag je maar gewoon,' zegt ze alweer veel te lief. Hoe kan ze zo van humeur wisselen, in een seconde?

De rest van de reis verloopt onrustig. Mijn humeur is flink verpest door Masha en we negeren elkaar nu compleet. Gezellig weer. Hoe kon ik zo naïef zijn om te denken dat het misschien wel leuk zou worden? Het is allemaal onderdeel van een loverboycircuit, natuurlijk is het niet leuk. Eenmaal aangekomen op bestemming zie ik een grijs gebouwtje, ik heb geen idee wat het is. Snel stap ik uit en buiten wacht ik. Het is vrij koud en ik heb geen jas aan, dus al snel krijg ik de rillingen. Masha doet verdacht sloom en met de seconde krijg ik het kouder. Als ze dan eindelijk de auto uitstapt, loop ik achter haar aan het gebouw in. Ze loopt heel erg snel, wat me verbaast, omdat ze hele hoge hakken aan heeft. Ik snel achter haar aan. Onderweg lopen er wat meiden tegemoet op hoge hakken en in lingerie. Gadver, dat moet ik toch niet ook doen? Masha stopt bij een deur en duwt me bijna naar binnen. Ze kan best even rustig aan doen, naar mijn idee. 'Hey Mash,' zegt een lange vrouw tegen haar, 'ik zal haar alles uitleggen. Ga jij maar lekker naar de rest toe om ze te controleren.' Verbaasd kijk ik omhoog. Wat gaat er nu weer gebeuren? 'Is goed, Sammy, bye,' zegt ze slijmerig. Wat een nep gedoe. 'Ga zitten,' zegt de vrouw, die blijkbaar Sammy heet, tegen me. 'Jij bent dus Merissa,' zegt ze bevestigend, waarop ik knik. 'Je hebt een vermomming nodig, zoals je misschien al weet. Ik ben kapster, dus dat ga ik voor je regelen.' Dus toch wel iets met mijn haar. Deze vrouw lijkt op het eerste gezicht iets aardiger dan Masha. 'Maak je geen zorgen, het zal je knapper en wat mysterieuzer maken. Het wordt zwart en stijl. We laten het wel lang, omdat kort haar minder mooi staat bij meiden die niet volslank zijn. En in dit beroep gaat het er natuurlijk wel om dat je er zo aantrekkelijk mogelijk uitziet. Je moet zo veel mogelijk klanten werven.' Na dit gezegd te hebben pakt ze de spullen die ze nodig heeft om mijn haren te verven.

Na een tijdje, als mijn hele haar in de verf zit, wint mijn nieuwsgierigheid het van mijn verstand en stel ik toch de vraag die me al de hele tijd bezighoudt. Ik stel hem aan Sammy, omdat zij de aardigste persoon is die ik tot nu toe tegengekomen ben. Ik weet wel dat schijn soms bedriegt, maar aangezien nieuwsgierigheid nu echt overheerst, stel ik de vraag toch. 'Wat moet ik hier eigenlijk doen, als ik klaar ben met de cursus?' Even lacht ze en dan vraagt ze: 'Weet je dat echt nog niet meid?' Een beetje beschaamd schud ik met mijn hoofd. 'Nou liefje, dan zal ik je vanmiddag even rondleiden, dan kun je het met eigen ogen aanschouwen.' Ik haat het echt als iemand me liefje noemt. Maar dat is het punt niet. Wil ik hier wel echt een rondleiding krijgen? Wil ik dat wel echt zien? Ik denk sowieso dat ik geen keuze heb, maar misschien is het wel beter als ik een week van tevoren alvast weet waar ik aan toe ben. Dan is de schok als ik straks moet beginnen niet al te groot en heb ik nog een week om me er mentaal op voor te bereiden.