Siedziałem pod swoją klasa i czekałem aż dzień się  skończy.

-Eddie!- Bill podbiegł do mnie zresztą.

-Jeju jak Ty wyglądasz.-Bev złapała moja twarz i dokładnie się przyglądała.

-Nic mi nie jest.

-N-nie kłam przecież widzimy.- Bill złapał mnie za ramię.

-Może na poprawę humoru impreza.- Stan patrzył na nas pierwszy raz z takim uśmiechem.

-No nie wiem. Wolę zostać w domu...

-Nawet nie przyjmujemy odmowy. Przez całe wakacje siedziałeś w domu i nawet nie powiedziałeś dlaczego.- Bev miała rację... całe dnie siedziałem w domu.

-No bo to chodzi o R-Richie'go.- mój głos się łamał na same wspomnienie tamtego dnia.

-Jeju Eddie ostrzegaliśmy Cię przed nim.- Bev mnie przytuliła.

Chłopaki odeszli gdzieś bo każdy wie że jeśli chodzi o poważne rozmowy ze mną to tylko Beverly potrafi że mną tak rozmawiać, doradzić czy pocieszyć.

Ale niestety teraz nic mi nie było w stanie pomóc.

-Może zamiast pójść dzisiaj na lekcje to się przejdziemy na dach jak kiedyś?- Dziewczyna odsunela się ode mnie i spojrzała na mnie.

Ja jedynie pokreciłem głowę na tak. I zaczęliśmy kierować się w stronę budynku.

▪︎▪︎▪︎

Siedzieliśmy razem na skraju budynku. Płakałem w ramie Bev którą jedynie glaskala mnie po plecach.

-Bev j-ja go k-kocham. Tak bardzo... n-nie potrafię bez n-niego żyć.

-Może z nim porozmawiaj. Widziałam Richie'go ostatnio wygląda tak samo źle jak Ty. Chyba obydwoje za sobą bardzo tęsknicie.

-N-nie potrafię. O-obiecał mi że mnie n-nie skrzywdzi A on? W-wolał palić... n-niż spędzać z-ze mną czas. N-nie kocha m-mnie.

- Eddie spójrz na mnie.- unioslem lekko głowę aby ujrzeć zatraskana twarz Beverly.- Richie Cię kocha. Jestem o Tym przekonana. Musicie że sobą porozmawiać.

Zacząłem patrzeć na piękny zachód słońca.  W jednej sekundzie przypomniały mi się wszystkie chwilę spędzone z Richie'm.

Po raz kolejny dzisiaj wpadłem w histerię.