Anında yere doğru yapışmıştım. Fakat bu mermiden dolayı değil, Alec'in üstüme atlayıp pestilimi çıkarmasından dolayı olmuştu. Alec hızlıca üstümden kalkıp kızgınca ellerini yumruk yaptı."Onun bu olayla birilgisi yok ! O masum." diye bağırdı Alec. Polislerden öndeki tek kaşını kaldırdı." Görüntü pek öyle söylemiyor." dedi polis."İlk önce ifadelerimizi ve bir ambulans aramya nedersiniz ? Ayrıca ailemi de aramam gerekiyor." dedi Alec. Ben ise hala yerde yatıyordum ve merminin bana çarpmadığı için tanrıya teşekkürlerimi sunuyordum.(saol cicim)

"Bence bizimle gel-" derken konuşan polisin yanında duran uzun boylu diğer polis onun ağzını kapadı." Ailenizle konuşabilirsiniz.Size 15 dakika veriyorum. Bizde ambulansı ve itafiyeyi arasak iyi olur. Gel arthur." diyerek hala elinden silahı indirmeyen polisi sürüklemeye başladı.Arthur denilen polis ise ona azar çekiyor ve neden böyle bir şey yaptığını sorup duruyordu. Ayağa kalkıp Alec'in hızlıca kolundan yakalayıp hastanenin arkasına doğru sürükledim. Alec ise yol boyunca konuşmamış veya beni sorgulamamıştı. Çünkü böyle bir şey yaparsa gözüne bir yumruk yiyecekti.

Onu hızlıca hastanenin duvarına yaslayıp elimle boğazına baskı yaptım." Bak Alec, Nasıl haltlar yediğin umrumda bile değil. Bu manyakla nasıl birlikte olabildiğin umrumda değil. Bana burda neler olduğunu ya söylersin ya da seni iyi bir sorguya çekerim beni anladın mı ?"

Alec beni sakince itip yere çömeldi. " Anlat Bu herif kim ? Neden onu bu kadar önemsedin ? Alec anlat artık !" diye bağırırken sinirden deliye dönmüştüm. Alec ise hale dizlerini kendisine çekmiş yüzünü kapatıyordu. Gözlerimi devirip onun kafasını kaldrdığımda donup kalmıştım. Ağlıyor muydu bu ? Elimi yavaşça ondan uzaklaştırıp,"Ben özür dilerim. Sadece olanlar yüzünden biraz gerginim." diye geveledim ağzımda. Onun yanına oturup anlatmasını bekledim.

"Underhill ile biz hastanede tanıştık magnus. Ben bipolar iken o da şizofrendi. Aptal bir koridorda tanıştık ve arkadaş olduk. Aylar geçtikçe birbirimize iyi geliyorduk.O aptalsesler duymuyor ben ise kriz geçirmiyordum. Uzun bir yıl birlikte olduk. Birbirimizi her şey'den çok seviyorduk. Ona bir yüzük almıştım. Nişan için. Fakat o...beni reddetti. Onu anlayışla karşıladım. Biraz daha sonra o bana bir özür için saat aldı. Saati bütün gün yanımda gezdirirdim. Eğlenirdik?fotoğraf çektirirdik. Fakat... doktorlar beni taburcu etmek istediler. Underhill ise hala hastanedekalmak zorundaydı. Ona bunu söylediğimde çılgına dönmüştü. Onu bırakmayacağımı söylesem bile o hala sinirden bir yerleri yumrukluyor kriz geçiriyordu. Diğer gün saatim durmuştu.Underhill ise hastanede önümden geçse bile bana bakmıyordu.Kolumdaki saate bakıp duruyordu. Ve o gece, 12.20'de....hastanede bir yangın başladı. İşe bak ki o saatte saat'de durmuştu. Underhill'in çığlıklarını hastanede takip ederek yangının içinde onu aradım. Fakat onlar çığlık değil, gülüşleriydi. Yüzünü tamamen yansa bile hala gülüyordu. Bana bağırıp, yangının benim yüzünden başladığını söyleyerek bana saldırdı. Hastaneden çıktığımda underhill hala ordaydı. İtfaye yangını söndürürken underhill'i bulup,bulmadıklarını sordum. Onu bulamadaklarını, hastanede başka biri kalmadığına emin olduğunu söyledirler. Olay üzerine ilaçlar aldım. Geceleri uyuyamıyor, başım deli gibi ağrıyordu. Ev artık ilaç deposuna dönmüşken her şeyi bırakıp, yurt dışına gittim. Orda kaldım. Ve geri geldim.Onu neredeyse unutmuşken, bu olaylar oldu." dedi Alec hikayeyi anlatırken.

Yere bakıp olanları düşündüm. Zorlukla yutkundum. Elim istensizce Alec'in eline kayarak, onun elini tuttum. Hiç tereddüt etmeden o da benim elimi kavrayışıyla kalbim hızlı atmaya başladı. " Ben...özür dilerim. Sadece ne diyeceğimi bilmiyorum." dedim. Bunu dedikten sonra sessizce bir küfür ettim.Harika....

Onu kendimi çekip sımsıkı sarıldım ve yüzümü boynuna gömdüm. Bunu yaparken bacağım biraz daha acımıştı fakat belli etmemeye çalşmıştım. "Eğer, sarılacak birsine ihtiyacın olursa ben burdayım merak etme." dediğimde Alec'in gülümseyişini hissetmemle,  bende gülümsedim. " Ayağını vurduğum için kusura bakma.Kendimi kaybettim.Ayrıca ilkokul tavsiyen içinde saol."

"sorun değil."

"Ayrıca sana bunları anlatmadığım içinde."

"O da sıkıntı değil."

"Sana-"

"Tanrım Alec susacak mısın ? Yoksa sarılmak yerine kendine gelmen için sana bir tokat indirmemi ister misin ?"

"Hayır.Hayır böyle iyi."diyerek sarılmaya devam ettik. İkimizinde biririmize ihtiyacı olduğunu o zaman anlamıştım. Belki hiç bir zaman onu sevdiğimi kabullenmeyecektim. Belki o da bunu kabul etmeyecekti. Fakat ikimizinde içten içe bunu bağırdığını biliyordum. "Magnus ?"

"Ne var ?"

"Seni seviyorum.Bunu biliyorsun değil mi ?"

Gülümsedim."Biliyorum.Bende seni seviyorum."dedim ona gülümseyerek.Alec dudaklarıma doğru yönelirken onu durdurdum."Şansını zorlama.Senin yüzünden az kalsın ölüyordum.Seni seviyorum demek seni affetim demek değil. Şimdi beni kaldır ve hastaneye götür çünkü buraya gelene kadar bacağımın içine sıçıldı."

Alec gülümseyip beni kaldırmaya koyuldu.
...
❤️ Yaşasın bir malec anımz oldu sonunda.Sonunda sevgililer.Yay elekldkdls.Şimdi kaosa devam ehehehehej