Zegar wskazywał godzinę dwudziestą trzecią trzydzieści, gdy Marcel usłyszał odgłos podjeżdżającego pod bramę auta. Nastolatek podszedł do okna. Uchylił je.
Nim Nikodem wszedł do domu, Marcel był już na dole.
- Niko, gdzie ty byłeś? - spytał wpuszczając brata do mieszkania.
- Za młody jesteś, żebym miał ci o tym opowiadać - odparł Nikodem uśmiechając się.
- O co ci chodzi? Myślisz, że my z Melką tego nie robimy?
- Jasne, że nie. A robicie? - zaśmiał się.
- No, nie robimy... Ale jak będziemy to robić, to na pewno nie gdzieś w lesie!
- Odwal się.
- Mam się odwalić? Okej! Ostatni raz cię kryłem przed rodzicami!
- Kryłeś mnie?
- No, kryłem. Dobra, idę spać... Bo ja chodzę do szkoły a nie tak, jak ty... Nara!
Wtem do salonu weszła Daniela. Kobieta była zaspana. Bolała ją głowa.
- Chłopcy, dlaczego wy krzyczcie? - spytała. - Dlaczego jeszcze nie śpicie?
- Ja nie krzyczę. Idę spać - rzekł Marcel. - Mamuś, wracaj do łóżka - dodał kierując się w stronę schodów.
Lusia zamyśliła się przez moment. Wyciągnęła z szafki tabletki od bólu głowy. Nikodem popatrzył na nią z namysłem.
- Mamuś, piłaś alkohol. Nie wolno ci łykać tabletek - rzekł przejmując leki z jej rąk.
- A, racja - westchnęła. - Nikuś, kładź się spać. Jutro musisz wcześnie wstać do szkoły.
- Do środy mam przecież zwolnienie lekarskie - odparł nastolatek.
- A na co jesteś chory? - spytała siadając na krześle przy stole.
- Na nic - odparł. - Mamo, jesteś nawalona... Idź spać...
- Nie jestem... Ale Niko, ty nie jesteś chory... Musisz chodzić do szkoły, dziecko. To przez tą Wiktorię nie chcesz chodzić do szkoły? To przez nią?
- Mamo, ja chodzę do szkoły i dobrze się uczę... W czwartek pójdę do szkoły...
- W czwartek? - odparła. - A dlaczego nie w piątek?
- W piątek też... - westchnął. - Chodź... Musisz się położyć do spania - dodał chwytając matkę za rękę. Powoli zaprowadził ją do sypialni.
Szymon głęboko spał. Nikodem zdziwił się na widok Agatki przytulonej do piersi ojca.
- Masakra - szepnął sam do siebie.
Pomógł Lusi się położyć. Przykrył ją. Zgasił światło.
Po chwili był już na poddaszu. Zajrzał do pokoju Marcela.
- Czego? - rzekł siedemnastolatek.
- Ululać cię do spania? - zaśmiał się Nikodem.
- A czemu?
- A, bo dzisiaj wszystkich lulam. Najpierw Franka i Jasia, potem Agatę... Teraz mamę... Ululać cię?
- Obejdzie się - rzekł Marcel.
Nikodem uśmiechnął się. Przyjrzał się bratu.
- Nie siedź do późna - rzekł. - Jutro musisz wcześnie wstać.
Marcel szczerze się uśmiechnął.
- Czubek - westchnął pod nosem.
- Narka.
- Nara.