Wycinek z towarzyskiej rubryki gazety Greenfield Post

(...) Mam dobre i złe wieści! Zacznę od tych pierwszych... bal panny Statham jednak się odbędzie, choć stanął pod znakiem zapytania przez chorobę gospodyni. Złe są takie, że panna Violet niestety wyzdrowiała.

Pewnie zaraz pomyślicie, drodzy czytelnicy, że poza przekazywaniem najświeższych plotek, opowiadam też dowcipy, lecz nic bardziej mylnego. Najprawdziwszą prawdą jest, że doktorem, który uratował życie pannie Statham, był Douglas Scott. To do niego proszę kierować wszelkie żale, ja jestem jedynie posłańcem. Jednak, żeby właściwie spełniać funkcję autorki rubryki towarzyskiej, muszę dodać, że podobno Violet została zaciągnięta pod nóż doktora siłą, a miotała się tak dziko, że pastor musiał pokropić ją wodą święconą. Podobno nasz doktor wręcz błagał, by i jego umoczyć święconą wodą. Myślicie, że tak obawiał się, żeby nie przeszła na niego diabelska natura panny Statham?

Uwaga, moi drodzy, zostajemy pod dachem tego samego gabinetu, bowiem chciałam poświęcić kilka linijek pannie Lyod. Podobno była widziana w towarzystwie pewnego lekarza (jakby brakowało jej medycznego towarzystwa). Tutaj pora na bicie pokłonów dla jej głupoty. Dała się zwieść nic niewartemu kawalerowi, który zamydlił jej oczy kilkoma tanimi prezentami, a na koniec okazał się zwykłym draniem. Uczcijmy minutą ciszy rozumek panny Lizzy. Oby doktor Scott nie pękł ze śmiechu, gdy następnym razem ją zobaczy!

Ostatnim wydarzeniem, którego nie mogę pominąć było cudowne garden party u państwa Hibbertów. W życiu nie widziałam tylu nagich ludzi (choćby w postaci rzeźb). Miłościwie nam panująca królowa Wiktoria grozi wam palcem! Niejedna panna spłonęła rumieńcem i jeżeli źle wypadła przed kawalerem, to ma ją pani na sumieniu. Tak, mówię o pani, droga Almo. Za to skromny poczęstunek, wcale nie był taki skromny. Rada dla wszystkich, którzy chcą odgadnąć moją tożsamość, poszukujcie na ulicy grubej beczki, bo właśnie tak wyglądam po przyjęciu.

Najedzona i zadowolona,

Lady M.