— ANGIE! Zatrzymaj się do cholery! — wołał za nią, zbiegając po schodach.

— Chyba cię popierdoliło! — wyzywała Angie. — Wynoszę się stąd w podskokach! — zagroziła, choć to ona sama była w strachu.

Podbiegła do walizki i zaczęła wrzucać jedne rzeczy do środka, a drugie wyciągać.

— Coś ty kurwa zrobił! Żeby cię szlag trafił Derek! — złorzeczyła.

Było jej już wszystko jedno, więc nie zwracając na niego uwagi, ściągnęła spodnie z dresu, chcąc się przebrać.

Derek był na straconej pozycji. Odwrócił się tyłem, żeby nie było, że się na nią gapi i że nie jest dżentelmenem.

— Zapłacisz mandat — sugerował spanikowany i co chwila oglądał się przez ramię, aby sprawdzić, czy się przebrała.

Wiedział, że popełnił straszną głupotę.

Angie zatrzymała się w bezruchu w samym staniku i majtkach i popatrzyła na niego. Zagotowało się w niej w jedną sekundę.

— FRAJER ZAPŁACI! — wrzasnęła i wciągnęła na tyłek spodnie, a następnie bluzkę zapinaną na guziki.

Wtedy Derek znów odwrócił się przodem.

— Daj spokój, przepraszam, nie wiem, co we mnie wstąpiło, chyba jestem jeszcze pijany — bronił się, przestępując z nogi na nogę w samych gatkach.

Z niewiadomych przyczyn, przerażało go, że chciała opuścić loft. I jeszcze bardziej to, że chciał ją zatrzymać.

— Nie zostanę tu ani chwili dłużej! Logan to zrozumie, wszystko mu wytłumaczę. Boże, ale jak ja mu to powiem — zaczęła lamentować.

Dereka znów zabolało coś wewnątrz i dodatkowo przeraziło.

— Musisz mu się tłumaczyć? — zapytał podejrzliwie.

Był w stanie oskarżyć Psychologa o manipulacje. Zresztą był w stanie posądzić go o dużo gorsze rzeczy.

Angie znów spojrzała na niego, ale tym razem, jak na ducha.

— A JAK SOBIE TO WYOBRAŻASZ? — wrzasnęła.

— Przecież to ja ciebie pocałowałem, nie odwrotnie — zasugerował, bardzo słusznie z resztą.

— Ale liczyłeś, że odwzajemnię pocałunek! Poza tym mam kłamać? Chciałbyś się dowiedzieć, że ukrywałam przed tobą coś takiego? To mnie obraża Derek! — wykrzyczała Angie.

Derek skrzywił się z odrazą. Trochę miała rację, ale...

— Chcesz posłuchać, co mnie obraża? TO, ŻE ODESZŁAŚ DO TEGO DUPKA! — krzyknął z bezsilności.

— Odeszłam, bo było ci wszystko jedno! — krzyczała, wciąż wrzucając rzeczy do walizki. — ALE NIGDY CIĘ NIE ZDRADZIŁAM! Przespałam się z nim miesiąc po rozwodzie, a i tak czułam wyrzuty sumienia!

To była prawda. Logan się nią zaopiekował jako przyjaciel. Mentor. Nie kochanek.

— Naprawdę? — zapytał, zaskoczony Derek.

Angie otwarła szerzej oczy. Zrobiło się jej głupio. Niepotrzebnie się wylała.

— Nie rozmawiajmy o tym, to nie ma już znaczenia, poza tym to moje prywatne sprawy — ucięła.

— Nie ma? — zapytał Derek ze smutkiem.

Angie spojrzała na niego ostrzegawczo.

— Już się zamykam — syknął. — Ale zostań, będziesz miała kłopoty — szukał wymówki.

Zaczęło mu się podobać, że wróciła. O ile od początku nie był z tego zadowolony.

Angie nie miała zamiaru zostawać. Naprawdę wolała zapłacić mandat. To było wystarczająco upokarzające. Spakowała wszystkie swoje manatki i zapięła obie walizki.

— Wychodzę — oznajmiła, pchając walizkę w stronę wyjścia.

Derek w akcie desperacji podbiegł do drzwi i oparł się o nie plecami.

— Nie wychodź, przepraszam, to się naprawdę WIĘCEJ NIE POWTÓRZY — kajał się, jak głupi. — Nawet tu posprzątam.

Angie stanęła jak wmurowana i uniosła brwi.

— POSPRZĄTASZ? — wydusiła z siebie.

— Posprzątam.

Tego widoku nie mogła sobie oszczędzić.

— Chcę zawrzeć rozejm — zaproponował Derek.

❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️

Oj, wyczuwam komplikacje :D ale to dobrze nie? ^^

Do jutra!

Monika :)