- Kochanie, mogłabyś się tak nie wiercić?

Siedzieliśmy wszyscy na kanapie, popijaliśmy drinki i rozmawialiśmy. Ja tak właściwie siedziałam na kolanach Kuby. Obejmowałam go rękami za kark, a on mnie w pasie. Towarzystwo było już mocno wstawione. Natomiast my, co zadziwiające, myśleliśmy jeszcze racjonalnie.

- Nie wiercę się przecież.

- Wiercisz.

Popatrzyłam na chłopaka i jego bliżej nieokreślony wyraz twarzy.

- Co jest?

- Nic.

Westchnęłam i pokręciłam głową. Nie chce mówić, to nie. Wsłuchałam się w dyskusję, która toczyła się już od dobrych paru minut. Po chwili stwierdziłam, że chłopaki robili zakłady o płeć dzieci Maćka. No ciekawe, nie powiem.

- Ola nie czujesz, czy tylko nie chcesz mówić, bo się wstydzisz?

Kuba wyszeptał mi to prosto do ucha. Zdziwiona popatrzyłam mu w oczy.

- O co ci do cholery chodzi?

Widziałam jak powoli się rumieni i spuszcza wzrok. Po chwili zauważyłam, że wszyscy się nam przyglądają.

- Chodź - gwałtownie wstałam i pociągnęłam Wolnego za rękę.

Poszłam w kierunku łazienki i wepchnęłam chłopaka do środka. Zamknęłam drzwi i popatrzyłam na niego wyczekująco.

- No?

- No, bo jak ty tak na mnie siedziałaś i tak ładnie wyglądasz, to ten. Ale przepraszam, to nie moja wina, ja tego nie kontrolowałem.

- Ale co?

- No wiesz.

- Nie wiem.

- No kuźwa, stanął mi.

Spuściłam wzrok i zaczęłam się śmiać. Z jednej strony nie było w tym nic śmiesznego, ale mina Kuby, jak to mówił i alkohol w mojej głowie, zrobiły swoje. A z drugiej strony, podobało mi się, że organizm Wolnego sam tak na mnie reagował.

- Nie śmiej się, błagam. Nie pomagasz.

Znowu się zarumienił. Wyglądał teraz tak mega uroczo. Uśmiechnęłam się do niego, a on się bardziej skrzywił.

- Proszę cię, nie uśmiechaj się tak.

- Jak?

Podeszłam do niego i zarzuciłam mu ręce na kark.

- Ola, przestań - przełknął głośno ślinę.

- Kocham cię - cmoknęłam go w usta i wyszłam z łazienki.

Wróciłam do pokoju i usiadłam na kanapie, czym od razu zwróciłam uwagę towarzystwa.

- Co wyście robili w tej łazience?

- Nic.

*******************************************

Obudził mnie głośny huk.

- Ja pierdolę, co jest?!

Usłyszałam krzyk tuż przy moim uchu. Gwałtownie zgięłam kolano w bok, w celu kopnięcia tego, kto wrzeszczy.

- Ała, do cholery nie w jaja!

Wolny zwinął się z bólu, chwytając się za klejnoty.

- A to ty, sorki Kubuś.

- Nie mogłaś celować niżej?

Nie odpowiedziałam, tylko zaczęłam badać nasze położenie. Leżeliśmy z Kubą przyklejeni do siebie na kanapie. Nie wiem gdzie była reszta, ale Piotrek leżał na podłodze pod stolikiem.

- Co tak huknęło?

Kamil wlazł do salonu pocierając się w skronie. Wyglądał jak siedem nieszczęść. Kac morderca nie ma serca.

- Ja - usłyszeliśmy głos z podłogi. - Spadłem.

- Ja pierdolę, chałupa się wali?!

Mój brat zbiegł po schodach prawie zaliczając bliskie spotkanie z podłogą.

- Maciek nie drzyj się tak - Kamil błagał o litość.

- Co się stało?

Zza rogu wyszedł Stefan.

- Nic. Piotrek spadł - wskazałam na ledwo żywego Żyłę.

- Nie mogłeś ciszej spadać?

Gdzieś z głębi przyszedł Dawid.

- Nic mi nie jest. Dzięki, że się martwicie.

- A. To ja spadam spać.

Maciek z powrotem poszedł na górę, a w ślad za nim reszta chłopaków. W porównaniu do reszty, byliśmy z Kubą w wspaniałym stanie.

- Wstajemy?

Wyszeptał mi do ucha, a ja przytaknęłam. Wstaliśmy z kanapy. Kuba poszedł po nasze rzeczy.

- Piotruś, wróć na kanapę.

- Nie, podłoga jest wygodna.

- Aha, no to leż.

Poszłam do łazienki i spojrzałam w lustro. Z ulgą stwierdziłam, że zanim zasnęłam, zdążyłam zmyć makijaż. Po chwili pojawił się Kuba ze szczoteczkami i pastą. Umyliśmy zęby śmiejąc się przy tym z wszystkiego. Następnie wzięłam prysznic i uczesałam włosy. Później łazienkę zajął Kuba. Chwilę później byliśmy w kuchni. Podgrzaliśmy w mikrofali resztki pizzy z wczoraj. Zjedliśmy ją wspólnie rozmawiając na różne tematy. Chciałabym, żeby już każdy poranek tak wyglądał. Żeby każdego poranka był przy mnie ON.

Kuba Wolny...

*******************************************
Hejka kochani! Niespodzianka! Jako, że mamy kwarantannę i wszystkim się nudzi, to rozdział w prezencie. Za dużo tej sielanki, nie uważacie? Wpadajcie do innych książek i do jestem_nikim_ Miłej kwarantanny. ❤️

Komentarz = Motywacja

Buzi,

Ola