Pierwsze święta we czwórkę. To na pewno przełomowe wydarzenie w naszym życiu. Rok temu ogłosiliśmy wszystkim, że jestem w ciąży. A dzisiaj dwa maluchy siedzą przede mną na ziemi i przyglądają się mi z uwagą, gdy nakładam makijaż. Przed kilku dniami bliźniaki nauczyły się samodzielnie siedzieć i co ciekawe, zrobiły to w tym samym dniu.

- Kochanie, który?

Kuba przyszedł z garderoby z dwoma krawatami w ręce. Miał na sobie jedynie spodnie, koszula wisiała jeszcze na wieszaku.

- Ten - wskazałam na ten czarny.

Ostatni raz pociągnęłam tuszem po rzęsach i schowałam kosmetyki. Wstałam z krzesła i podeszłam do męża. Zabrałam mu krawat z ręki i zaczęłam go wiązać, a on kompletował swój ubiór. Po chwili skończyłam i założyłam mu krawat na szyję, po czym poprawiłam kołnierzyk. Następnie spojrzałam w lustro, ostatni raz poprawiłam włosy i okręciłam się wokół własnej osi przed Kubą.

- Jak wyglądam?

Miałam na sobie czarną przylegającą sukienkę do kolana i czarne szpilki. Włosy zostawiłam rozpuszczone i zrobiłam delikatny makijaż.

- Ślicznie - ucałował mnie w policzek - jak zawsze.

Uśmiechnęłam się do niego i zaraz spojrzałam w kierunku podłogi. Maluszki nadal grzecznie siedziały i przyglądały się nam z uwagą. Te dzieci to były istne aniołki.

- Czas się zbierać - wzięłam Zosię na ręce. - Czas zrobić księżniczkę na bóstwo.

Powędrowałam w stronę pokoju maluchów i położyłam córkę na przewijaku. Szybko zmieniłam jej pieluchę, po czym ubrałam w śliczną różową sukieneczkę, a na główkę założyłam opaskę z kokardką, która idealnie pasowała. Kuba w ślad za mną przewinął syna i przebrał go w ciuszki. Udało mi się znaleźć takie ubranka, że Sami wyglądał identycznie jak tatuś. Czarne spodenki i biała koszula z czarnymi wstawkami przy guzikach, kołnierzu i na mankietach.

- Robimy teraz zdjęcie, bo jak wrócimy to nie będą już tacy czyści - powiedziałam do Kuby.

Kupiliśmy maluchom taką matę, na której kładzie się dziecko, zaznacza się ile ma miesięcy lub lat i robi zdjęcie. Fajna pamiątka na przyszłość. Kuba położył matę na ziemi i wstążeczką zaznaczył cyferkę 6. Tak, właśnie dzisiaj nasze bąble kończą pół roku. Ułożyliśmy dzieci i szybko zrobiliśmy zdjęcie, zanim zdążyły się przemieścić. Posprzątaliśmy wszystko i z dzieciakami na rękach skierowaliśmy się w stronę korytarza.

- Popatrz kochanie, jak wiele się zmieniło w stosunku do zeszłego roku - powiedział Wolny, zakładając Samuelowi kurtkę. - Rok temu te aniołki były fasolkami, a teraz już są takie duże.

Po chwili wszyscy już byliśmy gotowi do wyjścia, zamknęłam drzwi na klucz i ruszyliśmy do samochodu. Zamontowaliśmy dzieci w fotelikach i sami usadowiliśmy się na miejscach. Zrezygnowaliśmy z nosidełek i kupiliśmy maluchom takie foteliki przeznaczone dla dzieci od pierwszych dni życia. Po prostu użeranie się z nosidełkami było dla nas niewygodne.

- Ten rok był wspaniały - uśmiechnęłam się do męża. - A następny będzie jeszcze lepszy.

- Wyobraź sobie, że za rok te brzdące będą już nam biegać między nogami. Będą gadać już jakieś pojedyncze słowa, a my będziemy z nich cholernie dumni.

- Zawsze będziemy z nich dumni - odwróciłam się do tyłu i spojrzałam na dzieci. - Najdumniejsi na świecie.

Kuba uśmiechnął się, pocałował mnie w policzek i odpalił samochód. Tak, następny rok będzie jeszcze lepszy. Zwłaszcza, gdy przy mnie będzie ON.

Kuba Wolny...

*******************************************
Hejka mini Wolni! Mamy niedzielę, mamy rozdział. Weekend można zaliczyć do tych zdecydowanie bardzo udanych. Piotruś mistrzem świata, a dzisiaj mikst przyzwoicie. Wpadajcie do innych książek i na instagrama. Miłego tygodnia. ❤️

Komentarz = Motywacja

Buzi,

Ola