- Co jest do cholery?

Nagle z domku wyszli wszyscy zawodnicy.

- Ej oddawaj to moje!

Piotrek ruszył na Kamila, żeby zabrać swój kombinezon.

- Panowie nie wiem co się stało, ale macie to pozamieniane. Więc oddajcie sobie wszystko i rura się przebrać bo czasu nie ma - Grzesiu wydał polecenie.

My z Kubą powstrzymywaliśmy się, aby nie wybuchnąć śmiechem. Tak wiem, to nie było śmieszne. Ale dla nas było. I to nawet bardzo. Dlaczego? Nie wiem, jesteśmy dziwni. Chłopaki po kolei wchodzili do domku. Ale nagle Kamil odwrócił się i spojrzał na nas.

- Będzie zemsta.

I tyle go widzieliśmy. Kuba głośno przełknął ślinę.

- Ej co ty boisz się - zaczęłam. - Co nam niby mogą zrobić?

- Mówisz tak, jakbyś ich nie znała. Jestem w tej kadrze jakieś dwa lata, a już raz miałem gumę do żucia we włosach, byłem w szpitalu, bo mi przykleili rękę do klaty i miałem szytą brew, bo wypieprzyłem się na schodach, bo mi związali sznurówki.

Popatrzyłam na chłopaka jak na idiotę.

- Nie pytaj. Może kiedyś ci opowiem, ale to długa historia.

*******************************************

Chłopaki cały czas byli na treningu, a my siedzieliśmy w moim pokoju i przeglądaliśmy głupie zdjęcia, które miałam na laptopie. Przeważnie były to zdjęcia z chłopakami, albo zdjęcia chłopaków. Jeszcze sprzed studiów. Kuba śmiał się co chwilę. Każde z tych zdjęć miało swoją historię. Jedno na przykład zrobiłam, gdy spieprzaliśmy przed ochroniarzami z biedronki. A dlaczego? Dlatego, że Piotrek wymyślił, że do naszego hotelu jest niedaleko, więc możemy zjechać z górki wózkami z biedry. Nie udało się, ale było ciekawie. Miałam wtedy jakieś 17 lat. Pamiętam, że każdą wolną chwilę spędzałam z kadrą.

- To skoro tak często tu byłaś, to jakim sposobem nigdy się nie poznaliśmy? Przecież ja najpierw byłem w juniorach, a później kadra B. Nigdy nic o mnie nie słyszałaś?

- Nie.

- A jak zdobyłem mistrzostwo świata?

- No coś tam mówili, że Polak coś zdobył, ale sorry wtedy mnie to gówno obchodziło.

Uśmiechnęłam się niewinnie do chłopaka.

- Wybaczam.

Zaśmialiśmy się oboje. Po obejrzeniu zdjęć, postanowiliśmy obejrzeć film. Stanęło na Iron Manie. Okazało się, że nie tylko ja kocham filmy Marvela. Śmialiśmy się wspólnie w wielu momentach. Kocham ten film, mogę go oglądać tysiąc razy i się nie znudzi. W trakcie oglądania oparłam głowę na ramieniu Kuby. Było mi wygodnie w tej pozycji. Nawet nie pamiętam kiedy zasnęłam.

*******************************************

Skończyliśmy właśnie trening. Wszyscy ruszyli się przebrać. Chciałem powiedzieć chłopakom kto jest sprawcą tego zamieszania. Trzeba było wymyślić jakąś zemstę.

- Słuchajcie panowie. Ja wiem kto to zrobił.

- Ale, że co?

Piotrek jak zwykle zdążył już zapomnieć.

- Wiem kto nam podmienił gogle i kombinezony.

Chłopaki zamilkli, więc kontynuowałem.

- Kuba z Olą.

- No tak spodziewałem się tego - przyznał rację Stefan.

- A więc...

- Nie zaczyna się zdania od a więc.

- Zamknij się humanisto. A więc - specjalnie zaakcentowałem - trzeba wymyślić jakąś zemstę. I nawet mam pomysł. Maciek masz ze sobą marker permanentny?

- Mam, a co?

- Napiszemy im coś na głowach jak będą spać.

- Wkurzą się i to nieźle - słusznie stwierdził Stefan.

- No i co z tego, niech się wkurzają.

- Przepraszam, że przerwę tą jakże zacną konwersację - wtrącił Dawid - ale Maciek po kiego ciula ci marker permanentny na zawodach.

- Nie pytaj Dawid, nie pytaj.

- No także ten. Kto podejmie się tego zadania?

Chłopaki nie wykazywali chęci.

- No to w taki razie tak, Maciek będzie pisał, bo to jego marker i jego siostra. Ja pójdę na straż, a Piotrek jakby co będzie nas wykręcał.

- Dlaczego zawsze ja?

- No bo ty jesteś tutaj najmniej ogarnięty i najbardziej tobie uwierzą jak powiesz, że przyszedłeś w środku nocy, żeby pożyczyć na przykład ładowarkę.

Plan był ustalony, więc z cwanymi minami ruszyliśmy do hotelu.

*******************************************

Każdy rozszedł się do swoich pokoi i odpoczywaliśmy przed kolacją. Dawid słuchał muzyki, a ja przeglądałem instagrama. Nagle wparował Stefan.

- Ej chłopaki - Dawid momentalnie zdjął słuchawki z uszu - młodego nie ma w pokoju.

- Co? Ale jak to - zdziwiłem się.

- No tak normalnie.

- A w kiblu patrzyłeś?

- Patrzyłem. Nie ma.

- Może jest u Oli? W końcu razem poszli z treningu.

Dawid pierwszy raz się odezwał. Przeanalizowałem w głowie jego słowa i tak. Mógł mieć rację.

- Dobra chodźmy sprawdzić.

Ruszyliśmy we trójkę w stronę pokoju naszej pani fotograf. Podeszliśmy pod drzwi i już podnosiłem rękę, żeby zapukać i okazać choć trochę kultury, ale...

- Nie pukaj - przerwał Stefan - uchyl cicho drzwi i zobacz co robią.

Poszedłem za radą kumpla. Otworzyłem drzwi i pierwsze co zobaczyłem to włączony telewizor. Wszedłem po cichu do środka i zrobiłem parę kroków tak, aby zobaczyć łóżko. A na łóżku Ola leżała z głową na ramieniu Kuby, a on obejmował ją ręką. Obydwoje słodko spali. Uśmiechnąłem się szeroko.

- Chodźcie zobaczyć - szepnąłem do chłopaków.

Weszli do środka i tak samo szeroko się uśmiechnęli.

- Zrób im zdjęcie.

Wyciągnąłem telefon i poszedłem za poleceniem Dawida. Będzie pamiątka. Jeszcze kiedyś mi za to podziękują. Staliśmy tak chwilę przyglądając się bezczelnie Oli i Wolnemu.

- Ej Stefan - szepnąłem. - Leć po Maćka, niech weźmie marker i przyleci tutaj. Mamy okazję.

Chwilę później przyszedł Maciek razem z Piotrkiem. Kot szybko nabazgrał to co mu kazałem, zrobiliśmy kolejne zdjęcie i wyszliśmy z pokoju zanim się obudzą.

- A co tu się dzieje? I gdzie Kuba?

Oczywiście musieliśmy natrafić na trenera.

- No wie trener. Martwiliśmy się o niego i chcieliśmy sprawdzić czy wszystko w porządku. Dlatego przyszliśmy tutaj, bo jak się okazało był u Oli w pokoju i oglądali film. Ale zasnęli, więc niech trener nie wchodzi, bo się obudzą. A sen dobrze wpływa na kontuzję.

- No tak, masz rację Kamil. Ale obudźcie ich na kolację, bo nie mogą głodni chodzić.

- Jasne trenerze.

Horngacher poszedł w swoją stronę, a my ruszyliśmy do pokoju Żyły i Kota, żeby pograć w fifę. Wojna na pranki właśnie się zaczęła.

*******************************************

Obudziłam się i otworzyłam oczy. Zdziwiło mnie moje położenie. Leżałam z głową na ramieniu Kuby. Speszona szybko wstałam starając się nie obudzić chłopaka i pobiegłam do łazienki. Załatwiłam potrzebę i stanęłam przed umywalką w celu umycią rąk. Spojrzałam w lustro...

- O ja pierdziele!

Krzyknęłam na cały pokój. Chyba trochę za głośno, bo usłyszałam huk. Pewnie Kuba spadł na podłogę.

- Nic ci nie jest?

- Nie wszystko ok - chłopak przybiegł do łazienki.

Wyglądał tak przystojnie w roztrzepanych włosach.

- Czemu tak krzyczysz? Co się dzieje?

- O kurwa ty też - wyrwało mi się.

Pociągnęłam chłopaka za rękę, tak aby spojrzał w lustro.

- Fuck...

Miała być zemsta, ale bez przesady. My im tylko zamieniliśmy kombinezony i gogle, a oni... Ja miałam na czole narysowane serduszko i napisane Kubuś, a Kuba miał serduszko i Olcia. Nerwowo zaczęłam trzeć czoło wodą i mydłem.

- Cholera permanentny.

Nie wiedziałam dlaczego chłopaki tak bardzo chcieli, żeby moim chłopakiem był ON.

Kuba Wolny...

*******************************************
Siema miśki! Macie tutaj taki rozdział. Tak wiem, te pranki nie są śmieszne, ale wojny ciąg dalszy i coś mi się wydaje, że nie skończy się to dobrze. Tak w ogóle jak tam w szkole? Bo u mnie w miarę, w miarę. Plan lekcji jest dużo lepszy niż się tego spodziewałam. No, ale dużo pracy. Nauczyciele ciągle gadają tylko o egzaminach. Miłego tygodnia. ❤️

Komentarz = Motywacja

Do następnego,

Ola