*Clarisse*

Macie jakieś marzenia? Założę się, że tak.

A wiecie jakie było moje? Żeby się wyspać.

Myślicie, że się spełniło? Odpowiem, że nie.

A wiecie czemu? Bo pewien przygłup otworzył zaczarowany most na środku mojego pokoju, zawalając przy okazji pół sufitu.

Wyrwana ze snu usiadłam na łóżku i rozejrzałam się przerażona po pokoju.
Na jego środku stał Thor.

- Czy ty się dobrze czujesz?! - spytałam zdezorientowanego boga piorunów.

- Clarisse? Co ty robisz w Jotunheim'ie???

- Jakim znowu Jutunheim'ie? To mój pokój młotku! - jego mina stała się jeszcze bardziej zdziwiona.

- A niech to! To chyba moja wina... Przepraszam za kłopot, już znikam... - powiedziawszy to odleciał w kolejnym rozbłysku.

- To chyba jakiś żart!!! - krzyknęłam gdy zobaczyłam na podłodze wypalone koło wielkości połowy mojego pokoju, nie mówiąc już o tak samo wielkiej dziurze w dachu.

- Coś się stało? - usłyszałam głos J.A.R.V.I.S.A.

- Niestety tak, musisz załatać dziurę w dachu i wymienić podłogę - odpowiedziałam zrezygnowana - ja prześpię się w salonie - powiedziawszy to wstałam, wzięłam ze sobą pościel i wyszłam z pokoju.

***

Noc na kanapie była ciężka, a nie wspomnę już o poranku. Mimo mojej wielkiej niechęci, musiałam jednak wstać. Wykonałam jak najszybciej poranne czynności i wybiegłam spóźniona na parking.

- Cześć Happy - powiedziałam szybko i weszłam do samochodu.

- Cześć, co tak późno? - spytał odpalając silnik.

- Miałam ciężką noc... - odparłam gdy samochód ruszył.

- Coś stało?

- Thor się stał - odpowiedziałam oburzona wpomnieniem nocy.

- Co znowu zrobił? - spytał zrezygnowany.

- Myślał, że mój pokój to Jotunheim.

- Jak duże są szkody?

- Dziura w suficie i wypalona podłoga. J.A.R.V.I.S miał się tym zająć.

- To dobrze, powiadomię później o tym twojego tatę.

- Dzięki - odpowiedziałam mu i wyjęłam ze swojego plecaka mp4.

Włożyłam do swoich uszu słuchawki i włączyłam muzykę. Przymknęłam oczy, starając się trochę odpocząć przed lekcjami.

Musiałam zasnąć, bo gdy znów otworzyłam oczy byłam już pod szkołą.

Pożegnałam się z Happy'm i pobiegłam do klasy.

Gdy do niej weszłam, nauczycielka tłumaczyła coś przy tablicy. Jak tylko mnie zobaczyła posłała mi morderczy wzrok.

- Panna Clarisse! Jak miło, że królewna raczyła nas zaszczycić swoją obecnością! - powiedziała kąśliwie.

Na jej słowa pół mojej klasy zaczęło chichotać pod nosem.

- Przepraszam za spóźnienie... - powiedziałam speszona i poszłam do swojej ławki.

Jednak nie było mi dane w niej usiąść, bo usłyszałam kończący lekcje dzwonek.

- Gratuluję! - zaśmiała się nauczycielka - Jutro chcę od ciebie wypracowanie na temat dzisiejszej lekcji.

Tylko tego mi brakowało...

Wyszłam wściekła z klasy i oparłam się o ścianę.

- Współczuję ci - powiedziała Rose podchodząc do mnie.

- Nawet mi nic nie mów...

- Co się stało, że się tak spóźniłaś? - spytała zaciekawiona.

- Kot mi nie dał spać, całą noc hałasował... - sklamalam.

Nikt nie znał mojego sekretu, nawet Rose, dlatego choć tego nie lubiłam musiałam kłamać.

- Gdyby to był mój kot, to bym go z domu wyrzuciła - zaśmiała się Rose.

- Nawet nie wiesz co ja bym mojemu chciała za karę zrobić - też się zaśmiałam.

Naszą rozmowę przerwał dzwonek, więc weszłyśmy do klasy. Zajęłam swoje miejsce w ostatniej ławce, koło Petera.

Zupełnie tak jak poprzednio odniosłam wrażenie, że chłopak mnie nie lubi. Nie chciałam żeby tak było. Wolałabym się z nim przyjaźnić, niż siedzieć cały rok z osobą która, się do mnie nie odzywa.

- Ej, Peter. - zaczepiam go.

- Tak? - spytał przestając pisać w zeszycie.

- Może chciałbyś gdzieś wyskoczyć po szkole? - spytałam.

- W sensie razem? - zmieszał się.

- No raczej - odpowiedziałam.

- Ale tak we dwoje? - zmieszał się jeszcze bardziej.

- Bardziej myślałam, żebyś zabrał ze sobą Ned'a. Ja zabiorę Rose. Będzie fajnie - przekonywałam go.

- Yyy, dobrze. Możemy iść - zgodził się.

Przybijam sobie w myślach piątkę. Udało mi się go nakłonić do wyjścia, więc teraz powinno być z górki. Wystarczyło jeszcze tylko przetrwać wszystkie dzisiejsze lekcje. Ta myśl trochę popsuła mi humor.