'En? Hoe ging je gesprekje met haar?' Vraagt Jules zacht wanneer we naar de kantine lopen.

'Slecht, ze wist niet eens wie ik was.' Antwoord ik hem.

Onbegrijpend kijkt hij me aan.

'Hoe dan? Ik bedoel, je bent donders bekend op deze school en de nabij gelegen scholen. Hoe kan zij jou níet kennen? Jullie zaten zelfs al bij elkaar op de basisschool!'

'Weet ik veel, man! Ik weet alleen dat mijn hart pijn doet.'

'Krijg nou wat!' Roept Jules verbaasd grijnzend uit.

Iedereen draait zijn of haar hoofd naar ons om maar we negeren het, zoals gewoonlijk.

'Wat?' Snauw ik hem toe.

'Je hebt last van een gebroken hart!' Zegt Jules grijnzend.

'En waarom moet jij grijnzen?'

'Omdat je in al de jaren waarin ze je negeert nergens last van hebt gehad maar na één keer met haar praten heb je last van een gebroken hart.'

'Ik vind dat nog steeds geen reden waarom je zou grijnzen.' Zeg ik mokkend.

'Aww, voelt de kleine Kyran zich een beetje beledigd?' Zegt Jules pestend.

'Oh, hou je kop.' Zeg ik grommend terwijl ik op onze vaste plek neerplof.

'Maar mijn eigenlijke vraag is: wat ga je nu doen?'

'Proberen haar voor me te winnen.'

'Ja, dat lijkt me nogal duidelijk want je probeert het ook al sinds de eerste klas. En tot nu toen werkt het niet want ze kijkt letterlijk dwars door je heen.'

'Als je me wilt helpen kun je nu net zo goed op Mars gaan zitten.'

'Op een chocoladereep? Dat lijkt me geen goed idee.'

'Idioot.' Grom ik terwijl ik een stuk appel afbijt.

'Vraag haar gewoon een keer mee uit! Simpel zat en ik wed dat ze geen nee gaat zeggen.' Zegt hij plagend met een knipoog.

Droog kijk ik hem aan.

'En hoe vaak denk je dat ik dat niet geprobeerd heb meneer ik-ben-een-genie?'

'Ehh, nooit?'

'Váák! Alleen kwam Es-'

'Kyyyrrraaaannn! Honneponnetje, dáár ben je! Ik heb je overal gezocht.' Klinkt haar mierzoete kakelstem plots achter me.

Ik voel hoe al mijn spieren in mijn lichaam zich verstrakken, klaar om te vluchten of vechten. In principe sla ik geen meisjes, maar voor Eshter maak ik gráág een uitzondering.

'Ik zit altijd in de pauze aan deze tafel, Esther.' Zeg ik duidelijk geïrriteerd terwijl ik haar probeer weg te duwen terwijl zij mij juist probeert te zoenen.

'Maar we hadden toch afgesproken voor iets leuks?' Zegt ze jengelend.

'Nee, dat hadden we niet.' Antwoord ik kortaf terwijl ik haar misschien iets te ruig van me afduw waardoor ze bijna van haar hoge hakken afkukelt en op de grond valt.

Haar erg korte maar losse jurkje, zwiert alle kanten op behalve naar beneden en je zier haar felroze ondergoed, helaas. Als er iemand is waarvan ik haar ondergoed wél wil zien, is het Michelle Anderson wel. Alleen ziet zij mij niet staan, letterlijk.

'Esther, misschien een kleine maar handige tip.' Begint Jules haast slijmend.

'Als je bij dé Kyran Smith een kans wilt maken moet je zéker geen felroze stringen kopen want wist je nog niet dat Kyran de kleur roze haat en alles wat roze is ook?'

Esther kijkt alsof ze die woorden op haar hersens aan het tatoeëren is en ik begin me ergens wel een beetje zorgen te maken. Maar Jules heeft wel gelijk. Ik háát de kleur roze. Baby roze, neon roze, zalm roze, alle soorten roze haat ik. En alles wat roze is dus ook.

En Esther dus ook want 1: haar lievelingskleur is roze. 2: alles aan haar is roze en 3: ze wilt dat iedereen roze draagt. Nou nee, dankjewel. Laat iedereen maar lekker zelf de kleren dragen die hij of zij leuk vindt, dat maakt mij al veel minder hatelijk tegenover hen. Ik weet zelf eigenlijk niet zo goed waarom iedereen mij een 'bad boy' vindt. Ik laat mensen alleen maar zien dat ze respect voor me moeten hebben.

Is dat zo verkeerd?

Ik wil gewoon niet gepest worden, that's it.

Als ik daardoor andere mensen the ugly truth moet vertellen, no problemo. Ik bedoel, een nerd is een nerd. Waarom zou je hem of haar dan geen nerd noemen? Of een dik iemand niet dik noemen? Daardoor word diegene echt niet slanker ofzo. Ga gewoon naar de sportschool, dat werkt wél!

'Oké.' Zegt Esther uiteindelijk terwijl ze weer overeind krabbelt en onzichtbare kreukels uit haar jurkje strijkt.

'Ik zal het onthouden.'

Dit krijgt duidelijk nog een staartje...

'Dat is mooi voor jou.' Zegt Jules bot terwijl hij ze haast ongeduldig wegwuift.

'Kom, meiden. Tijd om te shoppen.' Zegt Esther terwijl ze een hairflip maakt of zoiets en met te erg heen en weer wiegende heupen wegloopt.

Ik rol met met ogen en kijk Jules aan die gulzig zijn druiven naar binnenpropt.

'Voorzichtig, man. Straks denkt iedereen nog dat je een hamster bent.' Zeg ik grijnzend.

Boos kijkt Jules me aan, met twee druiven in zijn wangen waardoor hij echt op een hamster lijkt.

'En echt bedankt trouwens. Nu gaat ze me straks proberen over te halen om haar hele nieuwe garderobe te zien.'

'Geen problweem.' Antwoord Jules met nog steeds zijn druiven.

'Kauwen, slikken en praten. Niet: in mond proppen, praten.'

Jules rolt met zijn ogen en begint -eindelijk- te kauwen op zijn druiven.

'C'mon, buddy. Time for school.' Zeg ik tegen Jules terwijl ik opsta en weg begin te lopen, achter Michelle aan die ook de kantine uitloopt.

'Ga jij maar vast. Ik zie je zo wel.' Roept Jules achter me en ik weet dat hij grijnst.

Lachend draai ik me om en steek mijn middelvinger naar hem om.

'HOU OOK VAN JOU!' Schreeuwt Jules terug.

Snel loop ik de kantine uit, achter Michelle aan. Ze is al aan het eind van de gang en direct begin ik sneller te lopen. Naarmate ik dichterbij kom, gaat mijn hart steeds sneller kloppen en ga ik ook steeds sneller lopen.

God, ik ben echt verliefd.

Snel ga ik een hoek om en zie haar zitten in het venster. Zonlicht speelt over de zijkant van haar gezicht en laat haar haar glanzen. Ik hou me in om niet te zuchten. Ze is zo mooi... Plots kijkt ze op en kruizen onze blikken elkaar. Een normaal persoon zou wegkijken maaaaar ik ben niet normaal en blijf haar aankijken. Snel kijkt ze weg en ik zie hoe haar wangen roze worden, schattig. Een grijns speelt om mijn lippen als ik naar haar toe loop, nou ja... Ik wíl naar haar toelopen alleen loop ik haar zo voorbij.

Te verlegen, zoals gewoonlijk...