Πήγε ξεκούραστη την άλλη μέρα στο γραφείο και σχετικά νωρίς. Δεν είχε τι άλλο να κάνει αφού περίμενε να έρθει ο Ράιαν και άρχισε να τσεκάρει ξανά τον φάκελο με καθαρό μυαλό μήπως κάτι τους είχε ξεφύγει. Άρχισε να ελέγχει συγκεκριμένα τα μηνύματα που είχε ανταλλάξει με τον Πίτερ. Παρατήρησε κάτι που δεν το είχαν προσέξει χθες. Όλα της μηνύματα είχαν σταλθει συγκεκριμένη ώρα και μάλιστα βραδινή.
"Άλλο κι αυτό" Μονολογησε και εκείνη την ώρα έφτασε και Ράιαν.
"Τι έγινε Σούαν, στον υπνο σου τον έβλεπες τον φάκελο;" Της είπα γελώντας και της άφησε ένα ποτήρι καφέ μπροστά της. " Τουλάχιστον βρήκες κάτι η τσάμπα το ξανά κοιτάς;" Είπε και κάθησε στην καρέκλα απέναντι της.
"Ναι κάτι ανακάλυψα, κοίτα." Είπε και έφερε τα χαρτιά προς το μέρος του. " Όλα τα μηνύματα που έχουν σταλθει από την Κέιτ είναι το βράδυ και μια συγκεκριμένη ώρα σε όλα" Του έδειξε και τα κοίταξε και αυτός προσεκτικά.
"Άρα το κινητό άνοιγε συγκεκριμένες ώρες"
"Ακριβώς"
"Πρέπει να το σκαλισουμε κι άλλο, αν υποθέσουμε ότι είναι νεκρή κάποιος κάπου θα την είχε βρεί τόσες μέρες"
"Ωραία εγώ θα πάω να βρω αυτή την Μόλι στο σπίτι της θα την φωνάξω εδώ για κατάθεση να δουμε αν μπορουμε να μάθουμε κάτι και από εκείνη"
"Ωραία πήγαινε εσυ, θα σας περιμένω εδώ, αν την βρεις" Του είπε κι εκείνος έφυγε μαζί με το χαρτάκι με την διεύθυνση της.
Κοιτουσε και ξανά κοιτούσε τα χαρτιά αλλά δεν έβγαζε άκρη. Ο Έντουαρντ χτυπησε την πόρτα και μπήκε στο γραφείο της.
"Καλημέρα" Της είπε και κάθησε.
"Θα δείξει" Του είπε εκείνη γελώντας ελαφρώς.
"Για ενημέρωσε, τι έχουμε μέχρι στιγμής" Της είπε και του έδωσε την φάκελο.
Ξεκίνησε να του λέει αναλυτικά από την αρχή το τι είχαν βρει και όλα όσα υποθηκαν στην κατάθεση του Πίτερ χθες. Τα πράγματα φάνηκαν να είναι πιο περίπλοκα από όσο νόμιζαν. Του έδειξε και τα μηνύματα που είχαν πάρει από τι τηλέφωνο του Πίτερ. Ουτε και εκείνος φάνηκε να πιστεύει πως τα μηνύματα είχαν σταλθει από εκείνη και ζήτησε να ψάξουν κι άλλο το θέμα.
"Ο Ράιαν έχει πάει να βρει εκείνη την φίλη της που ανέφερε ο Πίτερ χθες, αν την βρει θα έρθει κατευθείαν εδώ για κατάθεση"
"Ωραία, κράτα με ενήμερο"

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Στο μεταξύ ο Ράιαν μόλις είχε φτάσει στο σπίτι εκείνης της κοπέλας. Τσέκαρε αν η διεύθυνση ήταν σίγουρα η σωστή και μετά βγήκε από το αυτοκίνητο. Έφτασε την πόρτα και χτυπησε το κουδούνι. Λίγα δευτερόλεπτα μετά άνοιξε την πόρτα μια νεαρή και όμορφη κοπέλα. Ήταν ψηλή, τα μαλλιά της ξανθά και τα μάτια της καταπράσινα. Τον κοίταξε με απορία.
"Ψάχνετε κάτι;"
"Είστε η Μόλι Τζόουνς;"
"Μάλιστα"
"Κυρία Τζόουνς θα ήθελα σας παρακαλώ να με ακολουθήσετε μέχρι το τμήμα"
"Το τμήμα;" Τον ρώτησε με απορία.
"Ναι, θα θέλαμε να μας απαντήσετε σε κάποιες ερωτήσεις"
"Σχετικά με τι;"
"Αφορά την φίλη σας, την Κέιτ Κούπερ"

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Η ιζαμπέλα περίμενε τον Ράιαν να γυρίσει. Της είχε στείλει μήνυμα πριν από λίγο ότι ερχόταν μαζί με τη φίλη της Κέιτ. Τους είδε να έρχονται και σηκώθηκε από την καρέκλα της.
"Από εδώ περάστε" Της είπε ο Ράιαν και την άφησε να καθήσει.
"Καλημέρα μας, είμαι Ιζαμπέλα Σούαν, φαντάζομαι ο συνάδελφος σας έχει ενημερώσει για τον λόγο που είστε εδώ"
"Ναι, και δεν καταλαβαίνω, πως μπορώ να βοηθήσω;"
"Είστε η πιο στενή της φίλη, γι αυτό θα θέλαμε να σας κάνουμε κάποιες ερωτήσεις"
Την έβλεπε λίγο μαγκωμενη.
"Πείτε μου"
"Πόσο καιρό έχετε να δείτε την Κέιτ;"
"Αρκετό"
"Όταν λέτε αρκετό;"
"Δεν θυμάμαι ακριβώς"
Οι απαντήσεις της ήταν μόνο λεκτικές και σύντομες αλλά δεν μπορουσε ακόμα να καταλάβει αν κάτι ήξερε και δεν το έλεγε ή ήταν έτσι για άλλον λόγο.
"Την έχετε τις τελευταίες δέκα μέρες;" Συνέχισε τις ερωτήσεις και ένιωθε σαν να μιλουσε με ένα μικρό παιδί που δεν καταλάβαινε τι το ρωτούσαν.
"Όχι, καλώ στο κινητό της όμως δεν απαντάει, ήξερα ότι ο αρραβωνιαστικός της θα πήγαινε στην Αγγλία, υποθέτω ότι θα είναι μαζί του"
"Ο αρραβωνιαστικός της επέστρεψε χθες αργά το βράδυ και συμφωνα με την κατάθεση του η Κέιτ δεν πήγε μαζί του και δεν την βρήκε στο σπίτι. Μας είπε ότι κάποιες φορές όταν έλειπε για επαγγελματικά ταξίδια η Κέιτ έμενε σε εσάς, είναι αλήθεια;"
"Ναι αλήθεια είναι. Μου είχε πει κιόλας πως θα ερχόταν και τώρα που θα έλειπε ο Πίτερ αλλά δεν ήρθε ποτέ και γι αυτό υπέθεσα ότι τελικά θα πήγε μαζί του"
"Δεν επικοινώνησε μαζί σας; Να σας πει ότι δεν θα ερχόταν;"
"Μιλήσαμε στο τηλέφωνο την ημέρα που έφυγε ο Πίτερ μου είπε ότι δεν θα ερχόταν τελικά, δεν ρώτησα κάτι παραπάνω ακουγόταν σαν να βιάζεται για κάτι. Από εκεί νόμιζα ότι θα πάει με τον Πίτερ"
"Τι ώρα έγινε αυτό το τηλεφώνημα θυμάστε;"
"Που να θυμάμαι; Έχουν περάσει μέρες"
"Μπορείτε να το ελέγξετε στο ιστορικό τον κλήσεων σας, έχει σημασία η ώρα που σας πήρε"
Άνοιξε το κινητό της και έψαξε το ιστορικό της. Η κλήση υπήρχε ακόμα.
"Ήταν στις πέντε και τέταρτο"
"Μάλιστα" Είπε η ιζαμπέλα και κοίταξε τον Ράιαν.
"Είδα στις ειδήσεις για τα αντικείμενα που βρέθηκαν, ότι ήταν δικά της. Έχει γίνει κάτι με την Κέιτ;"
"Δεν ξέρουμε, είναι εξαφανισμένη εδώ και δέκα μέρες και δεν έχει επικοινωνήσει με κανέναν"
"Δεν μπορεί"
"Γνωρίζεται αν θα συναντούσε κάποιον όσο θα έλειπε ο Πίτερ στην Αγγλία;"
"Τι εννοείται άλλον;"
"Είχε κάποια άλλη φίλη; Κάποιον φίλο; Κάποιον που να μπορεί να είδε η να επικοινώνησε μαζί της"
"Οχι, δεν ξέρω τίποτα άλλο. Οτι ήξερα το είπα"
"Καλώς, αν στο μεταξύ θυμηθείτε κάτι άλλο θα ήθελα να με ενημερώσετε άμεσα"
Της έκανε ένα θετικό νόημα και έφυγε από το γραφείο τους.
Η ιζαμπέλα την κοιτουσε που έφευγε αλλά ο Ράιαν διέκοψε τις σκέψεις της.
"Τι σκέφτεται;"
"Κάτι παραπάνω πρέπει να ξέρει, μου φάνηκε πολύ περίεργη, δεν θέλω να κάνω υποθέσεις αλλά κάτι μου λέει πως κάποιον συναντούσε"
"Εννοείς να είχε άλλον;"
"Δεν ξέρω, δεν θέλω να το πιστέψω αλλά τίποτα δεν είναι απίθανο"
"Λες να το έσκασε μαζί του;" Έκανε ο Ράιαν μια υπόθεση.
"Ακόμα κι αν το έκανε και δεν ήθελε να το πει σε κανέναν το ρολόι και το κολιέ με τα αίματα πως βρέθηκαν εκεί"
"Δεν ξέρω, η υπόθεση είναι πολύ περίπλοκη"
"Δεν μπορούμε να βγάλουμε άκρη μόνο με τις καταθέσεις των κοντινών της ανθρώπων, πρέπει να ψάξουμε, κάτι μας ξεφεύγει δεν μπορεί"
"Εγώ λέω να καλέσουμε τον Έντισον εδώ και μετά βλέπουμε πως θα συνεχίσουμε"
"Θα το αναλάβεις κι αυτό σε παρακαλώ; Εδώ είναι η διεύθυνση του γραφείου του και ένα κινητό, Τα έψαξα και τα βρήκα"
"Έγινε. Πιες ένα καφεδακι να ηρεμήσεις και σε λίγο θα είμαι πίσω" Της είπε και έφυγε.
"Που είσαι ρε Κέιτ, που είσαι;"

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Φτάνοντας στο γραφείο του Έντισον ο Ράιαν τον αναζήτησε από την γραμματέα του που ήταν έξω.
"Εδώ είναι ο κύριος Έντισον αλλά θα πρέπει να περιμένετε λίγο"
"Δεν υπάρχει χρόνος, είμαι αστυνομικός θα ήθελα να του μιλήσω" Και της έδειξε το σήμα του.
"Πρέπει να περιμένετε έχει ένα σημαντικό τηλεφώνημα, μην με φέρνετε σε δύσκολη θέση"
"Εντάξει αλλά ενημερώστε τον σας παρακαλώ ότι τον περιμένω" Είπε και κάθησε.
Τον καλουσε στο τηλέφωνο αλλά δεν απαντούσε. Χτυπησε την πόρτα του γραφείου και μπήκε μέσα.
"Μα τι συμβαίνει Μάριον; Σου ειπα οτι έχω σημαντικά τηλεφωνήματα"
"Συγγνώμη κυριε αλλά είναι ένας αστυνομικός εδώ και σας ψάχνει"
"Αστυνομικός; και τι θέλει;"
"Δεν ξέρω, σας ζητάει"
Ξεφύσηξε και ακολουθησε την γραμματέα του έξω.
"Τι θέλετε κυριε;"
"Υπαστυνόμος Χάρισον, θα ήθελα να με ακολουθήσετε στον τμήμα, έχουμε να σας κανουμε κάποιες τυπικές ερωτήσεις.
" Δεν έχω κάνει τίποτα, σας παρακαλώ να φύγετε "
"Εγώ σας παρακαλώ, μην με αναγκάσετε να το τραβήξω περεταίρω και να έρθετε με το ζόρι στο τμήμα. Μια τυπική κατάθεση θέλουμε από εσάς τίποτε άλλο"
"Έχω πολλές δουλειές αυτή την στιγμή δεν.... "
"Δεν θα σας καθυστερήσουμε πολύ, παρακαλώ πάμε" Τον διέκοψε.
"Καλώς, πάμε" Είπε κάπως θυμωμένος ο Έντισον αλλά τον ακολουθησε.
Μπήκε στο δικό του αυτοκίνητο και κινούταν πίσω από τον αστυνόμο μέχρι που έφτασαν στο τμήμα.
"Ακολουθήστε με" Του είπε και προχώρησαν προς το γραφείο του όπου τους περίμενε η Ιζαμπέλα.
"Κυριε Έντισον υπαστυνόμος Ιζαμπέλα Σούαν, παρακαλώ καθίστε"  Του είπε κι έκατσε κι εκείνη.
"Δεν ξέρω τι κατηγορίες έχετε εις βάρος μου αλλά δεν έχω κάνει τίποτα"
"Μην ανησυχείτε κυριε Έντισον δεν είστε εδώ για να μιλήσουμε για εσάς αλλά για μια πελάτισσα σας, την Κέιτ Κούπερ"
"Η γλυκιά μου Κέιτ αλλά γιατί να μιλήσουμε για αυτή; Έχει κάνει κάτι; αναρωτήθηκε.
"Πότε της μιλήσατε τελευταία φορά;" Ξεκίνησε της ερωτήσεις ο Ράιαν χωρίς να έχουν δώσει καμία απάντηση στην δική του ερώτηση.
"Δεν ξέρω πάει καιρός, νομίζω από την τελευταία της έκθεση"
"Αυτό ήταν σχεδόν έναν  χρόνο πριν" Επενέβη η Ιζαμπέλα.
"Εσείς που το ξέρετε;"
"Ήμουν καλεσμένη αλλά δεν μπόρεσα να έρθω" Είπε και Ράιαν την κοίταξε.
"Τέλος πάντων έχω να της μιλήσω από την τελευταία της έκθεση, εξάλλου διοργανώνω εκθέσεις για την Κέιτ μια φορά τον χρόνο"
"Είστε σίγουρος ότι δεν της έχετε ξανά μιλήσει από τότε;"
"Απόλυτα" Απάντησε πολυ αποφασιστικά.
"Μα ο αρραβωνιαστικός της μας είπε ότι μιλουσατε και κανονίζατε την επόμενη της έκθεση και ότι εσείς ακυρώσατε λίγες μέρες πριν την αίθουσα που θα της δίνατε" Του είπε αυτή την φορά ο Ράιαν.
"Αποκλείεται, δεν έχω ακυρώσει ποτέ κανέναν πελάτη μου, αυτό είναι ψέμα"
"Αυτό το είπε η ίδια η Κέιτ στον αρραβωνιαστικό της"
"Είναι ψέματα σας λέω κυρία αστυνόμε, δεν έγινε ποτέ κάτι τέτοιο"
"Υπάρχει περίπτωση να έχει μιλήσει με την γραμματέα σας και να μην το γνωρίζετε;" Τον ρωτησαν για να εξετάσουν όλα τα ενδεχόμενα. Η Κέιτ είχε πει ψέματα αλλά γιατί; Ποιός της είχε τηλεφωνήσει εκείνη την ημέρα; Με ποιόν τσακωνοταν;
"Σε καμία περίπτωση, η Μάριον με ενημερώνει για όλα και δεν είναι καν υπεύθυνη για τις αίθουσες που δίνω, όλα αυτά περνάνε από το χέρι μου" Τους απάντησε "Γιατί μου τα ρωτάτε όλα αυτά;"
"Η πελάτισσα σας είναι εξαφανισμένη εδώ και δέκα μέρες, ήσασταν από τους τελευταίους που της είχε μιλήσει πριν εξαφανιστεί συμφωνα με τα λεγόμενα του αρραβωνιαστικού της"
"Λυπάμαι πολύ αλλά δεν της έχω μιλήσει αλλά μπορώ να σας κάνω μια ερώτηση"
"Ασφαλώς" Του απάντησε η Ιζαμπέλα.
"Για πότε ισχυριζόταν η Κέιτ ότι θα γινόταν η έκθεση  αυτή"
"Για τα μέσα αυτου του μήνα"
"Αυτό θα ήταν πρακτικά αδυνατον γιατί σε λίγες μέρες φευγω εκτός πόλης, άρα δεν θα είχα κανονίσει έκθεση. Μπορείτε να το επιβεβαιώσετε και από την γραμματέα μου αυτό"
"Καλώς, ευχαριστουμε κυριε Έντισον. Αν χρειαστούμε κάτι άλλο από εσάς θα σας ενημερώσουμε"
"Γεια σας" Τους είπε και έφυγε από το γραφείο τους.
"Τι γίνεται;" Ρώτησε ο Ράιαν την Ιζαμπέλα όταν έμειναν μόνοι τους.
"Είπε ψέματα Ράιαν, η Κέιτ του έλεγε ψέματα"
"Ναι αλλά γιατί;"
"Δεν ξέρω,  δεν ξέρω"
"Τι έγινε παιδιά; Είχαμε κανένα νέο;" Τους διέκοψε ο Έντουαρντ ο οποίος μόλις είχε μπει στο γραφείο τους.
"Η τελευταία κατάθεση ήταν από τον διοργανωτή των εκθέσεων της με τον οποίο ξέραμε από τον Πίτερ ότι ετοιμαζόταν να διοργανώσει έκθεση στα μέσα του μήνα αλλά" Είπε και του έδωσε τον φάκελο να ελέγξει τα τελευταία στοιχεία.
Φαινόταν σκεπτικός καθώς έβλεπε τον φάκελο.
"Μάλιστα, άρα για κάποιον λόγο είχε πει ψέματα" Είπε και έκλεισε τον φάκελο "πρέπει να μάθουμε κι άλλα"
"Κυριε διοικητά δεν έχουμε κάτι άλλο να κάνουμε, έχουμε πάρει καταθέσεις από όλο το στενό της περιβάλλον. Τα χέρια μας αυτή την στιγμή είναι δεμένα" Του είπε ο Ράιαν και το τηλέφωνο που χτυπούσε τους διέκοψε.
"Παρακαλώ"
"Ιζι ο Πίτερ είμαι"
"Έγινε κάτι;"
"Πρέπει να έρθεις από εδώ"
"Γιατί τι έγινε;"
"Το αυτοκίνητο της Κέιτ είναι στο γκαράζ, δεν ξέρω αν χρησιμεύει σε κάτι αλλά θεώρησα σωστό να σε ενημερώσω"
"Καλά έκανες, μην αγγίξεις τίποτα, ερχόμαστε αμέσως" Είπε και του έκλεισε το τηλέφωνο.
"Ράιαν μάζεψε την ομάδα και πάμε από το σπίτι του Πίτερ" Είπε βιαστικά.
"Ελήφθη" Είπε και έτρεξε να ενημερώσει τους υπόλοιπους.
"Μπορώ να μάθω τι έχει συμβεί" Θέλησε να μάθει ο Έντουαρντ ο οποίος ήταν μπροστά σε όλη την συζήτηση.
"Το αυτοκίνητο της Κέιτ είναι στο σπίτι, πάμε να το ελέγξουμε"
Έφυγαν βιαστικά από το τμήμα μαζί με όλη την ομάδα για το σπίτι του Πίτερ και της Κέιτ ελπίζοντας ότι κάτι θα μπορούσαν να βρουν εκεί μέσα.
Έκαναν το αυτοκίνητο φυλλο και φτερό. Πήραν αποτυπώματα για έλεγχο αλλά μέσα δεν βρήκαν τίποτα που θα μπορουσε να φανεί χρήσιμο παρά μόνο κάποια προσωπικά της αντικείμενα το δίπλωμα και τα χαρτιά του αυτοκινήτου της.
"Λοιπόν παιδιά θέλω αποτελέσματα από τα αποτυπώματα το συντομότερο" Τους είπε πριν φυγουν από το σπίτι.
"Βρήκατε κάτι" Ρώτησε με απορία και αγωνία για την τύχη της συντρόφου του ο Πίτερ.
"Τίποτα σημαντικό, θα γίνει και έλεγχος για τα αποτυπώματα. Το ότι είναι εδώ το αυτοκίνητο της μας μπερδεύει λίγο, αν έχει φύγει μόνη της θα μπορούσε να έχει πάρει αυτοκίνητο αλλά μπορεί και όχι"
"Σκέφτεσαι την πιθανότητα να έχει φύγει με κάποιον;" Αναρωτήθηκε αλλά δεν ήθελε να το πιστέψει.
"Δεν ξέρω Πίτερ"
"Είναι τρελό, θα παντρευομασταν, γιατί να δεχτεί αν είχε γκόμενο;"
Ήταν φανερά αναστατωμένος και δεν ήξερε τι από όλα να πιστέψει.
"Πίτερ, η Κέιτ σου είχε πει ψέματα. Μιλήσαμε σήμερα με τον διοργανωτή των εκθέσεων, δεν κανόνισε ποτέ έκθεση, ο ίδιος μας είπε ότι το διάστημα που σου είπε ότι θα γίνει η έκθεση θα είναι εκτός πόλης και ότι έχει να της μιλήσει από την τελευταία της έκθεση"
Ένιωσε να χάνει την γη κάτω από τα πόδια του.
"Τι άλλο μένει να μάθω για εκείνη;" Είπε πληγωμένος .
Δεν είναι και κάτι ευχάριστο να μαθαίνεις ότι η γυναίκα που ετοιμάζεσαι να παντρευτείς σου έχει πει ψέματα.
"Στην δουλειά μου έχω μάθει να μην είμαι σίγουρη για τίποτα και για κανέναν. Νόμιζα ότι δεν ισχύει αυτό για την Κέιτ αλλά να που ισχύει"
"Ιζι ψάξτε και το σπίτι μπορεί κάτι να βρείτε κι εκεί μέσα.
" Θα το ήθελα πολυ αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς να έχω ένταλμα από τον εισαγγελέα, θεωρείτε παράνομο"
"Θα το ψάξω εγώ τότε"
"Έτσι θα είναι καλύτερα"
"Σούαν πάμε; Έχει περάσει η ώρα" Τους διέκοψε ο Ράιαν.
"Σε πειράζει να φύγεις μόνος; Θέλω να μείνω λίγο"
"Εντάξει, θα τα πούμε το πρωί στο γραφείο" Της ςιος και έφυγε.
"Βοήθησε με να ψάξω"
"Δεν μπορώ αν το μάθει κανείς"
"Μόνοι μας είμαστε, αν βρουμε κάτι θα πω ότι έψαξα μόνος μου"
"Εντάξει πάμε"
Μπήκαν στο σπίτι και άρχισαν να ψάχνουν επιφανειακά για αρχή. Τους πήρε αρκετή ώρα αλλά δεν βρέθηκε τίποτα χρήσιμο. Κάθισαν στο σαλόνι.
"Δεν μπορεί να μην υπάρχει τίποτα, μάλλον ψάχνουμε σε λάθος μέρος"
"Ιζι να σε ρωτησω κάτι. Πιστεύεις όντως οτι μπορει να έχει φευγει με άλλον. Απάντησε μου σαν φίλη όμως οχι σαν αστυνομικός"
"Σαν φίλη δεν το πιστεύω όχι, σ αγαπουσε Πίτερ μου το έλεγε κάθε φορά που μιλούσαμε , σαν αστυνόμος όμως δεν μπορώ να απορρίψω αυτή την πιθανότητα.  Ακόμα και να ισχύει όμως δεν μπορώ να κολλήσω στην όλη υπόθεση τα αντικείμενα που βρέθηκαν στο δάσος και το αίμα που ακόμα δεν ξέρουμε αν είναι δικό της μιας και δεν έχουμε δείγμα για σύγκριση"
"Θα τρελαθώ, λίγες μέρες έλλειψη τι σκατά έγινε;"
"Κοίταξε με, θα την βρω,  θα κάνω τα πάντα για να μάθω τι έγινε, Παράτησα τον άντρα μου και το σπίτι μου για χάρη της"
"Κι αν δεν ζει;"
"Μην σκέφτεσαι έτσι σε παρακαλώ, το καλό που της θέλω να έχει σοβαρό λόγο για όλα αυτά, κοντευω να χωρίσω για χάρη της αλλά δες με, είμαι εδώ"
"Ο άντρας σου, με όλα αυτά που γίνονται δεν σε ρώτησα καν"
"Δεν υπάρχει κάτι να μάθεις, έγινε έξαλλος με την απόφαση μου να ερθω εδώ προσπαθώ να κρατάω τις ισορροπίες αλλά δεν ξέρω για πόσο ακόμα"
"Δεν έπρεπε να έρθεις αν είναι έτσι τα πράγματα"
"Ήθελα να ερθω, γι αυτό δεν σκέφτηκα κανέναν και τίποτα"
"Φαίνεσαι κουρασμένη, πήγαινε μια χαρά θα είμαι εγώ"
"Εντάξει αλλά ψάξε ξανά αυριο το σπίτι, μπορεί να υπάρχουν σημεία που δεν ψάξαμε κάτι οτιδήποτε"
"Αυριο θα το κάνω, αν βρω κάτι ξέρω που είναι το γραφείο σου"
"Καληνύχτα"
"Καληνύχτα" Της είπε κι εκείνος και έφυγε.
"Μπήκε στο αυτοκίνητο της με προορισμό το σπίτι της.
Κάλεσε τον Αντριάν μόλις μπήκε αλλά δεν ήταν σίγουρη αν θα της το σήκωνε. Ήταν αργά.
" Αγάπη μου" Της είπε και της το σήκωσε σχεδόν αμέσως.
"Ακόμα ξύπνιος είσαι;"
"Ναι είμαι στο γραφείο ακόμα, έχω δίκη αυριο και ο πελάτης είναι αρκετά απαιτητικός"
"Θα τα πας μια χαρά είμαι σίγουρη"
"Εσύ είσαι καλά; Κουρασμένη σε ακουω"
"Είμαι, δεν ξέρω τι να κάνω, έχω βρεθεί σε αδιέξοδο"
"Θα την βρεις εσυ την λύση, πάντα την βρίσκεις,  απλά ότι είναι να κάνεις κάντο γρήγορα γιατί μου λείπεις"
"Θα προσπαθήσω να έρθω αλλά να ξέρεις δεν θα μείνω πάνω από μια μέρα, τα πράγματα εδώ είναι πιο περίπλοκα από όσο νόμιζα"
"Και για μια ώρα να έρθεις δεν με νοιάζει, θα δείξεις ότι με σκέφτεσαι έστω και λίγο"
"Θα προσπαθήσω αλήθεια, σε αφήνω να τελειώσεις την δουλειά σου, να πάω κι εγώ να ξεκουραστώ είμαι πτώμα"
"Να φας και κάτι, σ αγαπάω"
"Κι εγώ. Καληνύχτα" Του είπε και το έκλεισαν και έπεσε κατευθείαν στο κρεβάτι της.

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Δεν κοιμήθηκε καθόλου καλά το βράδυ. Είχε τρομερή υπερένταση παρόλη την κούραση που είχε. Σηκώθηκε πολύ νωρίς το πρωί, άυπνη σχεδόν φόρεσε ένα κολάν και μια μπλουζα και βγήκε έξω να περπατήσει και να πάρει καθαρό αέρα. Ο δρόμος της την έβγαλε μέχρι την λίμνη. Δεν ήταν τυχαίο. Μάλλον επιδίωκε να πάει μέχρι εκεί. Το περπάτημα ήταν μια καλή ευκαιρία να ξεσκάσει αλλά ο προορισμός της δεν την βοηθούσε και πολύ σε αυτό. Κάποια στιγμή σταμάτησε να περπατάει και άρχισε να τρέχει. Μαζί με εκείνη έτρεχε και το μυαλό της συνεχώς στην Κέιτ και τα τελευταία γεγονότα. Συνέχισε να τρέχει. Είχε φτάσει πολύ μακριά χωρίς όμως να το καταλάβει. Σταμάτησε για να πάρει μια ανάσα. Έφυγε τόσο βιαστικά από το σπίτι που δεν σκέφτηκε να πάρει ούτε ένα μπουκάλι νερό μαζί της.
Το βήμα της τώρα έγινε πιο αργό και σταθερό. Χωεις να έχει καταλάβει που έχει φτάσει βρέθηκε μπροστά από το απαγορευμένο σημείο. Ήταν ένα μέρος λίγο πιο μακριά από την λίμνη το οποίο ήταν χρόνια κλειστό και η είσοδος απαγορευόταν. Κάποιοι φυσικά είχαν παραβιάσει τα συρματοπλέγματα που είχαν τοποθετήσει κι έτσι υπήρχε ένα άνοιγα μέσα από το οποίο μπορούσες να περάσεις μέσα. Δεν είχε περάσει ποτέ όσα χρόνια ζούσε εκεί πέρα από τα συρματοπλέγματα. Η περιέργεια της την ώθησε στο να περάσει για πρώτη φορά σε εκείνο το σημείο. Πέρασε μέσα από το άνοιγμα που υπήρχε και άρχισε να περπατάει. Είχε ξεπεράσει κατά πολύ τα όρια αλλά συνέχιζε να περπατάει. Σταμάτησε κάποια στιγμή. Ένιωσε σαν κάτι να πάτησε. Έκανε ένα βήμα πίσω και κοίταξε κάτω. Πεσμένα φυλλα από τα δέντρα και χώμα. Ξανά έκανε ένα βήμα μπροστά. Πάλι είχε την αίσθηση ότι κάτι πατουσε. Έσκυψε και παραμέρισε με το χέρι της τα φύλλα. Έκανε λίγα βήματα πίσω. Έπεσε στο έδαφος, τρόμαξε. Με τα χέρια της να τρέμουν έβγαλε από την τσέπη της το κινητό της και κάλεσε τον Ράιαν.
"Τι θες πρωί πρωί; Στον υπνο σου με έβλεπες;" Της είπε Μουρμουριζοντας.
"Ράιαν" Του είπε με την φωνή της να τρέμει.
Μόλις την άκουσε πετάχτηκε αμέσως από το κρεβάτι.
"Το έγινε Ιζαμπέλα;" Την ρώτησε τρομαγμένος.
"Πήγαινε στο τμήμα, πάρε την ομάδα που είχαμε χθες μαζί μας και ελάτε να με βρείτε πες τους να περάσετε από το απαγορευμένο μέρος ένας ντόπιος θα ξέρει ακριβώς που να έρθετε, ελάτε όσο πιο μέσα γίνεται"
"Δεν καταλαβαίνω"
"Κάτι βρήκα"