To dla fanów.

Jak ostatnia poezji łezka.

Nim ucieknie kilka gramów.

Zastanawiam się, co los nam tka.

Ta tkanina taka szorstka.

Weź mnie już w ciszy zostaw.

Znów prowadzi mnie trasa boczna.

Znowu myśli o Tobie mam objaw.

To nie pierwszy raz.

Chcę, żebyś była tym ostatnim.

Namalujmy wspólny obraz.

Nie chcę się otaczać dniem nijakim.

Niech prowadzi mnie kompas.

On ustawiony na Twoje serce.

Drogi takie kręte.

Chyba nadchodzą czasy lepsze.

Choć w kuli losy takie mętne.

Nie patrzmy w nią.

To tylko puste przewidywania.

Otoczeni jesteśmy tak mgłą.

Tak bliscy swojej duszy wylania.

Zamknięci w delikatnym naczyniu.

Nie dajmy się skrzywdzić.

Niebezpieczeństwo w każdym kamyku.

Chciałem piękne życie wyśnić.

Zamiast je zmieniać.

Za długo w tym trwałem.

Jakbym nie umiał biegać.

Smutek jadłem.

Chociaż był tak gorzki.

Dzisiaj nawet nie chcę na niego spojrzeć.

Za dużo widziałem kropli.

Znowu płomień we mnie roznieć.