One shoty inspirowany fragmentem ff mojego autorstwa ,,Odnajdź mnie" na życzenie onlyhuman181 mam nadzieję, że nie zawiodłam 😁

- Thomas, to naprawdę nie moja wina, że mam wygodniejsze kolana od Kamila i Andi wolał się z nim całować z moich kolan - chłopak oficjalnie był trzeźwy, natomiast w rzeczywistości męczył go kac i starał się przynajmniej pozornie złożyć wypowiedź w logiczną całość.

- Gregor, to naprawdę nie moja wina, trzeba było powiedzieć, to bym przyszedł godzinę później, to może już bym was razem nie zastał - odpowiedziałem i zabrałem mu sprzed nosa butelkę wodę.

- Ale gwiazdeczko - spojrzał na mnie spod grzywki - przecież wiesz, że kocham...

- Nie bredź, te triki działały na mnie jak miałeś szesnaście lat, wtedy to było nawet urocze - prychnąłem.

- A teraz nie? - zrobił smutną minę i chwiejąc się wstał.

- Nie. Jesteś już za stary - warknąłem i wyszedłem z kuchni.

- I tak jestem młodszy od ciebie - krzyknął za mną i usłyszałem jak powoli za mną podąża.

- To widać po tym jak się zachowujesz - odparowałem.

- Ja ci nie wypominam, jak w Soczi z Freundem upiliście się tak, że zaczęliście śpiewać hymn III Rzeszy - dogonił mnie przed drzwiami sypialni.

- Twój Wellinger też z nami śpiewał - fuknąłem.

-  I robił to najlepiej z was - mruknął i zakrył sobie usta dłonią - przepraszam, nie to miałem na myśli.

    Wszedłem do sypialni i zamknąłem za sobą drzwi.

- Nie. Nie rób mi tego, Thomas, posłuchaj ja naprawdę - Gregor zaczął walić w drzwi - uważam, że śpiewasz najpiękniej na świecie. Pamiętasz jak śpiewaliśmy Schtile Nacht w 2006 na Wigili kadrowej.

   Nie odpowiedziałem.

- Thomas, gwiazdeczko poranna, jak zorza oświetlająca najpiękniejsze lata mojego życia - zawodził pod moimi drzwiami - wpuść mnie.

   Zrobiłem to.

- Gregor, a ty wiesz w ogóle o co mi chodzi? - zapytałem.

- No jesteś cholernym zazdrośnikiem, ale przez trzynaście lat naszego związku zdążyłem się do tego przyzwyczaić - odpowiedział.

    Minąłem go i wyszedłem z sypialni, zamykając za sobą drzwi. Od razu się o nie oparłem. Uniemożliwiając chłopakowi wydostanie się.

- Thomas, wypuść mnie - pisnął - wiesz, że mam klaustrofobię.

- Wtedy w windzie nie miałeś - mruknąłem.

- Wtedy byłeś tam ze mną i nie pozwoliłeś mi się skoncentro na tym, że jestem w małym, zamkniętym pomieszczeniu.

- To teraz też o tym nie myśl - uśmiechnąłem się na wspomnienie tamtego razu.

- Thomas...

- Będziesz mieć czas zastanowić się nad swoim zachowaniem - odpowiedziałem - może następnym razem, Wellingerowi będzie wygodniej na zwykłym krześle.

- Thomas, ale nawet Kamil nie miał nic przeciwko - spróbował.

- Czy ja ci wyglądam na Kamila? - zapytałem.

- Nie wiem. W tej chwili nie widzę - mruknął, napierając na drzwi z całej siły - daj mi się przekonać.

- W internecie zobacz.

- Ale ja chcę tak na żywo porównać - poprosił - bo wiesz, wczoraj miałem okazję przekonać się o przystojności Kamila, to dzisiaj...

- Nie sprowokujesz mnie. Po prostu dodajesz godzin do swojego wyroku.

- Już to zrobiłem - powiedział zmysłowo.

- Nie. Do twoich gierek, przez trzynaście lat naszego związku zdążyłem się przyzwyczaić - poinformowałem go.

- Gierki to ja ci dopiero pokażę, jak już tu wejdziesz - kusił.

- Poczekam.

- Thomas...

- Jak będziesz marudził to poszerzę karę.

- O co? - zapytał.

-  Zero seksu - odpowiedziałem - przez miesiąc.

- Thomas nie bądź masochistą - jęknął.

- Ja wytrzymam - oznajmiłem.

- Wiesz, że nie.

- Nigdy nie miałem okazji się przekonać - mruknąłem.

- Ale nie rób tego teraz.

- Dlaczego? Zawsze chciałem spróbować - prowokowałem go.

- Nie kłam.

- Nie kłamię. W naszym związku, to ty jesteś wiecznie niewyżyty - usiadłem pod drzwiami.

- O wypraszam sobie - warknął.

- Jak to nie? A urodziny Daniela i altana w jego ogrodzie? - mruknąłem.

- Po prostu podobało mi się otoczenie - odpowiedział.

- I to samo cię urzekło w opuszczonej stołówce w Niżnym Tagile? - przypomniałem.

- Byłem głodny, a nic nie było do jedzenia, więc musiałem się zadowolić tobą - Gregor chyba też  z uśmiechem wspominał tamtą noc.

- A...

- No dobra masz rację - przerwał mi.

- Ale ja tylko...

- Thomas...

- Twoja mama była po prostu zaskoczona, widząc nas w jej sypialni - dokończyłem ze śmiechem i wstałem.

- Ty nie miałeś po tym szlabanu - burknął.

- Bo już byłem dorosły.

- I sprowadzałeś mnie na złą drogę.

- Ja? - krzyknąłem.

- Ja byłem mały i niewinny - potwierdził.

   Wszedłem do sypialni.

- Nie, Gregor, teraz to przesadziłeś. Nigdy nie byłeś niewinny - powiedziałem.

    Zaczął się śmiać a ja spojrzałem na niego. Zaczął powoli zdejmować wczorajszą koszulę.

- No mówię - mruknąłem - wychodzę.

- Nie zrobisz tego - powiedział i przybliżył się do mnie kręcąc biodrami.

- Zrobię - odpowiedziałem bez przekonania.

- A założysz się? - pozbył się koszuli i zaczął zabawę ze swoim paskiem.

- Wychodzę - powtórzyłem bez przekonania.

- Tak, to kto ci pomoże? - szepnął i otarł się o mnie biodrami.

- Nie po... - przerwałem w momencie, kiedy poczułem, że bym skłamał.

   Zacząłem się rozbierać. Kiedy stanąłem w samych bokserkach spojrzałem na chłopaka. Który nadal stał w dżinsach i zaczął zbierać swoje rzeczy z podłogi.

- Możesz mi powiedzieć co robisz? - warknąłem.

- Rozmyślałem się - odpowiedział - obraziłem się.

- Słucham? - nie wierzyłem w to co słyszę.

- Jesteś dzisiaj dla mnie taki nieeemiły - przeciągnął ostatni wyraz i oblizał usta.

- Nie prowokuj mnie.

- Ja? - udawał zaskoczonego.

     Nie odpowiedziałem tylko się na niego rzuciłem.

- Ratunku, ratunku - zaczął krzyczeć.

- Zamknij się - warknalem i rzuciłem nim na łóżku - teraz jesteś mój.

     Już miałem zacząć ściągać mu spodnie, kiedy usłyszałem...

- Tata? - głos Lily rozpoznałbym na krańcu świata - co robisz?

- Wujek był niegrzeczny i... - zacząłem się tłumaczyć.

- Ale nie bij - powiedziała płaczliwym głosem.

- Nie biję - starałem się ją uspokoić.

- To dlaczego wujek wolał ratunku? - zapytała podejrzliwie.

- Bo twój tata wygląda strasznie jak jest wściekły - wytłumaczył się Gregor.

- To co robisz na wujku, tatusiu? - dopytywała dziewczynka a mnie zaczynało się gorąco.

- No właśnie, tatuśku - szepnął Gregor.

- Lily, możesz wyjść? Muszę wytłumaczyć coś wujkowi - poprosiłem.

- Ale nie dasz mu klapa? - upewniła się.

- Nie - obiecałem.

    Wyszła i zamknęła za sobą drzwi.

- Zadowolony? - warknąłem i odsunąłem się od niego.

- A to moja wina, że...

- Po co się darłeś?

- Chciałem się podroczyć - zrobił minę niewiniątka.

- I przez ciebie...

- Zdążymy.

- Krzyknij jej, aby włączyła sobie bajki...

- Nie.

- Jak to nie?

- Idę do mojej córeczki zrobić jej śniadanie, a ty zostajesz tutaj - poinformowałem go.

- I na ciebie czekam.

- Czekaj, ale ja nie przyjdę - powiedziałem.

- Ale...

- Może da ci to coś do myślenia.

- Wątpię - powiedział i przyciągnął mnie do siebie, załączając nasze usta - przekonałem cię?

- Ale szybko.

- Ale ja nie lubię na szybko - poskarżył się.

- Bo wyjdę i znowu cię zamknę w sypialni - zagroziłem.

- No dobra, ale...

     Spojrzałem na niego. A on tylko westchnął.

     I o to takie zakończenie roku 2019.

   Życzę Wam udanego sylwestra, dobrej zabawy i zdecydowanie lepszego roku niż ten 2019. Niech przyniesie Wam dużo szczęścia i uśmiechu, a także niech się spełnią wasze marzenia.