Pagkadating ko sa bahay ay dumeretsyo agad ako sa kwarto at humilata.

Ipinikit ko ang mata ko para makapagpahinga, ang gulo-gulo ng buhay ko. Kainis!

Sana talaga nakalimutan ko nalang siya para hindi na sana naguguluhan ang isip ko. Buset na kaibigan 'yan!

Kinuha ko ang unan at ipinatong sa ulo ko habang nakasubsob ang mukha ko.

"Sa pagmamahal hindi nawawala ang salitang sakripisyo."