Yuno P.O.V

Otworzyłam lekko oczy, po czym złapałam się za głowę. Już drugi raz chłopak doprowadził mnie do takiego stanu.
Wstałam szybko z łóżka i wybiegłam z pokoju. Nie wiem, jaki mam w ogóle cel. Po prostu chcę być sama.
Po chwili, potknęłam się i upadłam na ziemię. Odwróciłam głowę i zauważyłam śpiącego blondyna. To przez niego przytuliłam podłogę. Złapałam się za kolano i syknęłam z bólu.

- Hm...? - Otworzył oko i zdjął jedną słuchawkę. - Co ty wyprawiasz.

- Co ja wyprawiam? Chciałam spytać o to samo ciebie...

- Przecież tylko leżę...

Westchnęłam tylko, wstałam z podłogi  i otrzepałam się.

- Krwawisz... - Powiedział.

- Huh? - Spojrzałam w dół i zobaczyłam skaleczone kolano. No tak... przejechałam kilka metrów po korytarzu.

Shu uśmiechnął się lekko i popatrzył na mnie swoimi niebieskimi oczami. Stałam jak głupia i tylko patrzyłam, a z rany coraz bardziej leciała krew. Chłopak złapał mnie za nadgarstek i przyciągnął do siebie. O dziwio nie przeszkadzało mi to. Nawet posłusznie usiadłam na przeciwko niego.

- Ta woń tak bardzo kusi - Uśmiechnął się szerzej i zlizał z kolana czerwoną substancję.

- Wiem. - Odpowiedziałam szybko - Jestem świadoma.

- Hmm, jesteś pierwszą ofiarą, która jest taka spokojna.

- A co? Mam krzyczeć jak pojebana i każdemu psuć humor? Nie jestem taka.

Blondyn popatrzył na mnie ze zdziwieniem, lecz po chwili zaczął się cicho śmiać.

- Skończ to co zacząłeś Shu... - Spojrzałam na niego.

- Zrobię to, o co prosisz. - Przyssał się do mojego kolana i zaczął pić.

Po paru minutach Shu postanowił się odezwać:

- Ukrywasz, że jesteś słaba.

- Ha?

- Widzę to. Jesteś bledsza niż zwykle. A chód masz bardziej niezdarny.

- Skąd ty to możesz wiedzieć?

- Pytasz się skąd? Nie zauważyłaś mnie, kiedy leżałem na środku korytarza.

W sumie to prawda. Nie ogarniam co się wokół dzieję. Ale winna jestem sama ja.

- Wybacz... - Wstałam z podłogi i odeszłam.

***

Idę przed siebie. Nadal nie mam konkretnego celu. Patrzę na swoje kroki, i nasłuchuję ich. Co ja mogę innego robić?
Kiedy ciągle słuchałam tylko dźwięki swoich czynności, nagle wpadłam na jakąś wysoką postać. Uniosłam głowę do góry, i zobaczyłam Ayato z dosyć poważną miną.

- Gdzie byłaś.

- Tutaj... w rezydencji.

- Chcę konkretnej odpowiedzi.

- Ehhh... Ayato. A ty nadal swoje.

- Hm? Skąd ta rana?

- Słuchasz mnie?

- Kto ci ją zrobił?

- Ayatooo...  - Zmarszczyłam brwi. - Eh... przewróciłam się, to wszystko.

- Pokaż. - Złapał moją nogę, ukucnął i podniósł ją trochę wyżej. Oczywiście, było mi widać majtki, ponieważ nie przebrałam się z mundurka. Zawstydziłam się i starałam się jakoś zakryć, ale nic z tego. Widać, że chciał zobaczyć tylko te miejsca...

- Ayato! Zostaw mnie no!

- Byłaś z Shu, prawda?

- T-tak... i co?

- Czuję jego zapach na tobie... - Wziął mnie przez ramię i przeteleportował nas do jego pokoju.