Wieczorem, ubrałam się w mudnurek szkolny, który dał mi Ayato. Jest trochę krótki. Wystarczy, że się wypne, aby coś podnieść, i uczniowie wszystko zobaczą. Muszę się przyzwyczaić.

- Oi, Desko. - Za mną pojawił się Ayato, a ja westchnęłam.

- Czy ja wyglądam jak kawałek drewna? - odwróciłam się do niego i patrzyłam na niego obojętnym wzrokiem. - Co chciałeś?

- Mogłabyś łaskawie zejść już na dół? Czekamy na ciebie już pięć minut, a ty nadal stoisz przed lustrem.

- Tak, tak... Przeglądałam mundurek. I powiem szczerze, że mi się nie podoba. - Wyminęłam go i wyszłam z pokoju, a chłopak za mną. Po co on się tak przemęcza chodzeniem? Przecież doskonale może się przeteleportować...

Po dwóch minutach doszliśmy do reszty grupki, która czekała przed drzwiami z lekkim wnerwem.

- Czy panienka już gotowa? - Powiedział Reiji poprawiając okulary.

- Tak.

Wszyscy poszliśmy do limuzyny. Usiadłam sobie przy oknie, a tuż obok mnie przysiadł się Ayato. Zero spokoju, zero przestrzeni osobistej. Świetnie.

*Piętnaście minut później*

Wyszliśmy z wielkiego auta i staneliśmy przed szkołą. Cały ten budynek jest taki ogromny! Nie wiem jak poradzę sobie z odnaleziem klas.

- Jesteś w klasie z Ayato i Kanato. Pilnuj się ich. Jeśli się zgubisz, będziesz sama musiała odnaleźć drogę.

- Zrozumiałam... Laito?

- Tak Bitch-Chan~?

- Dlaczego nie jesteś razem z nami w klasie?

- Ponieważ chodzę do równoległej maleńka.

- Chichinashi rusz się, idziemy.

- Ayato... - Powiedziałam jego imię przez zęby, i poszłam za nim.

- Yuno. Wyglądasz na zdenerwowaną - Powiedział Kanato idąc obok mnie.

- Wydaje ci się - Uśmiechnęłam się sztucznie - Uwielbiam przezwiska wymyślane przez twojego braciszka - Wskazałam na czerwono-włosego chłopaka, który szedł przed nami.

- Coś ci nie pasuje? - Spojrzał na mnie kątem oka swoimi zielonymi oczami.

- Ależ skąd!

Weszliśmy do klasy. Chłopaki zajęli swoje miejsca. Kanato usiadł w przedostatniej ławce przy oknie, a Ayato w środkowym rzędzie na końcu.

- Gdzie ja mam siedzieć? - Spojrzałam na niego.

- Nie wiem... - Położył wygodnie głowę na ławce i zamknął oczy.

- Powinieneś mi chociaż pokazać, które miejsca są wolne. Jestem tu pierwszy raz!

- Czy ja muszę pilnować cię jak małego dziecka? - Podniósł głowę i westchnął. - Usiądź tutaj. - Pokazał na ławkę obok ściany.

- Dzięki... - Usiadłam i obserwowałam całe pomieszczenia. Spojrzałam na tablicę i przeczytałam napis. "Nauka gotowania." Chłopak w tym samym momencie przeczytał temat lekcji i uśmiechnął się przebiegle. Złapał mnie za nadgarstek i wyprowadził z klasy.

- Ałć! Gdzie mnie prowadzisz?

Weszliśmy do szkolnej kuchni. Puścił mnie i oparł się o blat.

- Zrób mi Takoyaki.

- C-co?

- Nie mów, że nigdy o nich nie słyszałaś.

- Oczywiście, że słyszałam! Ale---

Podły wampir zakrył mi usta. Jasne, nie mam prawa głosu...

- Nie gadaj tylko zabierz się do pracy. - Odkrył mi usta, a sam usiadł wygodnie na krześle.

*Godzinę później*

To nie w porządku... jestem tu pierwszy raz, a już poszłam na wagary... Z Ayato...
Podeszłam do stolika, gdzie siedział i szturchnełam go lekko.

- Zrobione. - Położyłam talerz i westchnęłam. - Pierwszy dzień w nowej szkole, a już opuściłam lekcje...

- Nie zajmuj się tymi pierdołami. - Wziął jednego i zaczął jeść. - Bierz - Zrobiłam to co kazał.

- Pycha! - Uśmiechnęłam się.

- No nie? Ja wiem co dobre.

- Tak... - Podeszłam do zlewu i zaczęłam zmywać. - Jaką mamy następną lekcję?

Spytałam, a tu cisza. Zapytałam ponownie:

- Ayato? Jaką mamy następną lekcję?

- Japoński - Usłyszałam głos przy moim uchu. Wzdrygnęłam się lekko, a ten się cicho zaśmiał. - Co? Aż tak cię przerażam?

- Nie o to chodzi... - Odwrociłam się do niego. - Tylko tak nagle pojawiłeś się za mną.

- Aaa, rozumiem. - Uśmiechnął się cwanie i zaczął popychać mnie w stronę okna.

- Huh? Co chcesz zrobić?

Zbliżył swoją twarz do mojej, przez co zaczynało mi się robić gorąco.

- Teraz... staraj się być cicho. Jeśli zawiedziesz, chętnie pokażę ci moją salę tortur. - Po tych słowach, wgryzł się w moją szyję, a ja starałam się nie wydobywać z siebie jakichkolwiek dźwięków. Przyznam szczerze, że trochę się zlękłam tym co powiedział.

Czuję coraz większy ból. Doskonale wiem, że robi to specjalnie. Nie wytrzymam dalszego wstrzymywania.

- A-ałć! Prze-stań!

- Hehehe, jednak się odezwałaś. Nieźle ci szło wstrzymywanie bólu. Ale nie zrobiłaś tego, co powiedziałem. 

Ponownie się wgryzł... znakomicie. Tracę siłę... już nie mogę.

Zemdlałam

Ayato P.O.V

Płynie w niej o wiele lepsza, i świeża krew. Muszę coś zrobić, bo ją zabiję...

- Ayato. - Usłyszałem za sobą głos czterookiego brata.

- Reiji.

- Przynosisz wstyd naszej rodzinie. Jesteś odpowiedzialny za jej powrót do rezydencji. - Poszedł

- Tch... Ten, który nie przynosi - Wziąłem dziewczynę na ręce i przez chwilę ją obserwowałem. Jest blada i zimna. Przeze mnie mogłaby zginąć, a wtedy ja... musiałbym ponieść konsekwencje. Jeszcze chwila, a naprawdę bym ją zabił.